Alle inzendingen over Ruige Rijp

toujours Ton retour J'attendrai dat zou ik willen bereiken alles, maar niet de onverschilligheid dat wil ik misschien nog wel het meest niet meer schrijven nooit meer, nu niet later niet, nooit niet ook vroeger niet meer de vrede van een kist maar rust beangstigt weer de leegte blijft zeuren onderhuids en onderkoeld als dikke, rijpe…

Ik zat eens in mijn vaders stoel pakte stiekem toen zijn pijp kreeg van hem een vermanend standje want ik was voor roken nog niet rijp. 'k Zie ook weer mijn moeder zitten sokken stoppen, of een breiwerk in haar hand 'k heb haar nooit eens "niks" zien doen had met haar een speciale band.…

voorbijganger Achter de blanke gevel van het begijnhof Een loze noodkreet Een gegorgel Gesis als van schuimend bloed Het bleef bij een gerucht Dovend in de wandelgangen Zo ook dat zij aan haar rozenkrans (Die zij tegen alle voorschriften in Onder haar habijt droeg) Een hangertje verborg Een bronzen schedel 2 Maar nu Nog voor zij kon rijpen…

De sikkel slaat het staande koren, de tijd is rijp en vol de oogst, de aarde prijst U op het hoogst, het eeuwig danklied wordt geboren.…

Terwijl ‘k in ’t land der dromen dwaal en tuur Naar ’t rood der kersen, glanzend rijp en schoon, Vol stil verlangen naar een rode mond.…

mijn allerliefste mijn mijn man, soulmate en minnaar nog steeds, altijd, al 31 jaar ondanks zorgen, verdriet en pijn liefde moet rijpen net als wijn koester het geluk uit die eerste uren dan zal onze liefde eeuwig duren zelfs als we niet in één werkelijkheid zijn onze liefde is zuiver, puur en rein hoe zou ze anders nog kunnen bestaan…

Zeven kraaien vliegen in de rijpe winterlucht. In dunne kratten mooie ronde rode appels, in sleetse mouwen van slag geraakte polshorloges. As op de stoepen, ijs langs de wegen, zeven kraaien in de lucht of zijn het er negen? -------------------------------------- uit: 'Alle bundels gedichten', 1976.…

Het rijp hangt aan de bomen het uitzicht is heel mooi. Zal de lente toch weer komen en me bevrijden uit de kooi? Het zijn lange dagen, al is het weinig licht. Het zijn lange nachten, al heb ik mijn ogen dicht. Het is heel gezellig, de feestdagen kloppen aan.…

Hoog, op de bergen, boven rots en mensen, kerft geel en rijp de wijndruif aan de stok.…

De zon had hare stralen De rijpe zomernoen Rechtstandig neer doen dalen, Met oogsten en binnenhalen Had ik nog veel te doen. Toen is mijn zon gezonken Voor goed en onverwacht, De bleke sterren dronken Het hemellicht en blonken En bloeiden in de nacht.…

De oude boom ..hij telt zijn vruchten grijs zijn wijsheid, diepgroen het rijpe band. Brons nog onvoltooid in patinageurige gaarden voorbij het pastel, goudgeel de voorbije jaren. Machtig het zwijgen..eeuwenoud schilderspalet nazomers sterven, herfstbladeren dansen ballet.…

zijn waarschijnlijk gewoon vergeten of het nu wel of niet een kunstwerk is dat zullen we nooit weten behalve als we zo nieuwsgierig zijn dat we in het bos gaan zitten wachten om te zien wat ermee gebeuren gaat maar dat duurt vast langer dan we dachten het beste is om het maar zo te laten en je niet meer af te vragen is het kunst of rijp…

door gidsen gebracht, slecht geoefend maar goed uitgerust zit ik op mos tussen magere berken ik por in de as van een stokoude stookplaats; vochtige neusvleugels, wenkbrauwen borstelig van rijp een vroege sneeuwhaas krijgt te laat lucht van de azende vos -------------------------------- uit: 'De witte sjamaan', 1988.…

Dan is het antwoord heel beslist: "Zonder deze odyssee, waarin dichters wel eens overdrijven, naar ethiek en geest de pennen blijven slijpen, de taal en teken in hun voortgang te laten weken, in het onbewuste te laten rijpen, maar op het juiste uur geoogst, tijd en dood kan overstijgen, een immense reis intens beleefd, blijft het een…

Het luidt: de tijd is rijp mijn liefste mijn vleugels zijn gegroeid ik kan vliegen als geen ander steeds hoger kom ik in mijn vlucht je leeft nog steeds in mijn gedachten ik ben gegroeid, mijn schat, mijn antwoord luidt: kom terug!…

Maar op de heggen ligt nog rijp, de lucht is koud en kil. Geen takje dat zich roert, de wind houdt zich angstvllig stil. Toch lijkt het of de lente komt… die stralend blauwe lucht jaagt met haar gouden zonneschijn de winter op de vlucht. Een narcis heel alleen worstelt zich uit de grond. Een merel scharrelt erom heen.…

Waar winter schaduw aanblaast op het lijf verstijft de ademtocht tot kleine rook, van wellust geel, de appels van het oog, na-oogst van brakke hoop, beslaan met rijp.…

het septembert, de kroeg in mijn hart sluit de zomer en serveert slechts nog brak water – het sterven nadert en de zon sluit langzaam haar poort, het vlees dat de vrucht droeg is nu rijp aan bederf en geurt naar ontboezemingen uit een herfstig verleden trage kruinen dragen de wind en spreken regens en stormen uit over deze haatdragende vlakte…

De huid is warm, die een rijp bloed doorvloeit. Het sterft, zo weinig nog vermoeid? Maar 't raadsel dat het in zich sloot Was de nabije dood. Gevallen in de chaos als een vonk, Heeft haar gestalte ons kort bekoord. Een vonk - die weer verslonk. Nu tasten wij naar verf en woord En voeden onze herinnering Met een gedicht of tekening.…

Ze stoeiden zonder schaal of schil, het eierkind was kakelvers de ui was rijp en erg pervers en hield van sodemieterij: als derde in de vrijpartij kwam er klontje boter bij, en wat pikante kruiderij dat was geen kruidje-roer-me niet maar eentje dat gul zaadjes schiet ze werden heet van het gevrij en bakten het bruin in zwijnerij: het ei…

O kind, hoe zacht zijn nu de grijze dagen, Hoe zoet van vrede en rijpe droom vervuld, Hoe licht is 't nu verlangens last te dragen, Nu steeds het zeker weten ons omhult Dat ge eens, als antwoord op mijn huivrend vragen, Naast mij 't nabij geluk beschreien zult.…

dan vertel ik je wijze hagepreken en laat ik het biergist dubbel rijpen. Ik geef toe, mijn ijzeren bek lijkt wat op een figuur uit James Bond, maar vergeef me die schandplek en duw gladiolen in mijn mond.…

Er rijpen dingen door je daden... Laat de twijfel ruimschoots toe. Jouw zekerheid - is die wel waar? Van alle kanten intrigeert die vraag. Het leidt je naar begrip voor anderen. Die begrijpen niet wat jou drijft. Zij zien de dingen zoals ze tonen. Jij ziet de dingen als bedoeling: wat mensen dagelijks overkomen.…

De wijn is oud gevat, ik als drinker onervaren verdronk in flessen onbenul mijn wapen was een degen die in een duel elke kurk doorstak, schonk de tijd mij toegemeten tot het jongste nat niet meer rijpen kon en elke dag komt de bodem dichterbij in de ziel van de fles ontstond de razernij het glas vertekend en vergrootte de jeugdzonden…

Het sterven is een intiem beleven wat te kort kwam, niet af was in een bestaan zoals ongesnoeide bomen aan de horizon, ik moest de vruchten plukken waar het kon zij waren of ikzelf niet rijp genoeg om te mogen oogsten uit de levensdromen, berusting is vaag ritueel, dat op het laatste moment net iets anders lopen kan , waar ik tot in het…

Of het nu gaat om een sollicitatie; of een keuzedame of heer te zijn in het meedoen aan het maatschappelijk spel; al vroeg kan bij een mens het begrip rijpen, dat zij te lelijk zijn om wie zij zijn, zoals zij zich tonen in hun dagelijks vel.…

Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan. o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast.…

Mobiliteit als overleving opgesloten als universele droom die traag zal rijpen en al een doel is op zichzelf ze staren naar mij met lege ogen, van ver gekomen, plat gewalst in een papieren maalstroom vanzelfsprekendheid te mogen overleven aan rafels van een Fata Morgana die wazig wordt aan de horizon contouren zijn onduidelijk…

Een halte kan ook heel persoonlijk zijn je wilt ontkomen uit de greep die blijft belasten en als je denkt, nu is het de juiste tijd je bent gevangen in gedachten een ommekeer werd wéér verspeeld en wat je stoort, je ziet het eindpunt gloren maar elke halte blijft er één waarvan je weet, dit is de weg de tijd is rijp die stap te maken bevrijding…

vraagt om lyrische aandacht maar dan middels de vingers van 't scheppen waaruit enkel ikzelf iets van wording verwacht wijl ik gevoelens in een zwanenmeer mag deppen het is voor mij als het leven, als de mens alleen waar vooral het heelal mij zal begrijpen het is goed wat ik doe en kent geen kilte en mag er zijn en zal vrijelijk uitdijend rijpen…