Alle inzendingen over Sleet van jaren

Hij was haast 20 jaar mijn maat, Ik gaf hem voer en water. Zijn kop was mooi en lang zijn staart, Ja, Karel was mijn kater. Karel, in zijn jongens tijd, Ving hij heel vaak een muis. Maar toen hij hier en daar wat sleet, Bleef hij het liefste thuis.…

Zo sleet zij heel veel jaren alleen daar voor het raam steeds maar breiend en turend vergat zowaar haar eigen naam. Toen kwam voor haar de tijd dat zij haar huis moest verruilen voor een kamer in een tehuis waar zij eenzaam zat te huilen.…

Mijn moeder die haar lange laatste jaren in een tehuis voor oude mensen sleet, had na verloop van tijd steeds minder weet van dingen die daarvóor haar leven waren. Ze was haar man vergeten, lief en leed dat zij om zijnentwille mocht ervaren, de kinderen die zij had moeten baren en dat ze die gevoed had en gekleed.…

Soms wil ik dat ik anders ben Niet moeilijk, niet zo’n slet Gewoon een beetje anders en Misschien ook heel erg net Dan wil ik dat ik anders doe Niet stom, niet zo direct Gewoon rustig met wat kalmte toe En wat meer zelfrespect…

'morgen moet ik op transport' zei de uitgeprocedeerde ama-jongen die al het vuur verloren had terug naar af met zicht op arriverende vliegtuigen sleet hij zijn laatste dagen in het land dat hem niet wilde tot het vuur hem nog een keer vond…

zij jaagt op wrakhout en ik ben de klos knoestig en knap oud verweerde kop wat draadjes los de sleet zit stevig in de botten zij jut en struint al van huis uit ik spoelde aan op onbekende kust ben nu haar buit…

Hij was mentaal wat in elkaar gezakt Want Douwe Bob had na de eerste horde Geen elfde, maar winnaar willen worden 'Gelukkig' praat hij weer, heeft zich herpakt 'Slow Down', dat was de boodschap die hij sleet Het was aan Max Verstappen niet besteed.…

aan verbinding en constructie door gebrek aan alternatief waar tijd het desastreuze oordeel eens zal vellen heeft zij jou de haven beloofd waarin liefde en zorgtijd met dubbele jaren gaan tellen om met het familieframe jouw plaats bij de anderen veilig te stellen…

Methode-Geert werkt heel eenvoudig zo: Hij pakt wat volkse, sleetse sentimenten van klagers van professie over centen en zoekt daarbij een onderzoeksbureau dat biedt waarover Henk en Ingrid lulden: De moslimvrije Nederlandse gulden…

verdroomd geluk ook daar zit de sleet zoals altijd alles voorbijgaat... een mix aan mooie dromen in de zeef van het geheugen koester ik nog al ware het mijn laatste spaarcenten wat blijft is de wetenschap van vergankelijkheid bijgeschreven in het gefingeerde dagboek van grote onzekerheid…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

Ach de jaren `50 Thuis bij pa en moe Op het meeste van het leven rustte nog een taboe De meisjes waren Klokzeepzacht de jongens hadden pit De teevee had maar twee kleuren enkel zwart en wit Dit bracht het voordeel met zich mee dat kinderen al snel wisten wie Sinterklaas was en wie Piet omdat niemand dat nog betwistte Vaak bleef men…

Vroeger was zij mooi, maar de jaren brachten menig plooi. Plots voelde zij twee warme lippen, vluchtig in haar nek, lachend draaide zij zich om, laat dat toch, oude gek. Hij zei niets, maar deed gewoon wat hij moest doen, teder beroerde hij haar lippen met een zachte, warme zoen.…

‘t oudejaar waarin verloren wat zo lief was kwijt geraakt leeft in hoop en wordt herboren als het nieuwe jaar ontwaakt…

helen herfstdagen weer waar bruin langzaam verrot raakt hij het laatste groen al mijmerend nog even aan het was in die dagen dat lachen verboden leek en luiken gesloten werden licht heeft geen gordijnen wanneer een pen lange dagen van de kalender streept en ogen verlegen lachend door het venster naar binnen kijken…

Wij op weg naar altijd nog duizend jaar klaar staan voor elkaar als vrienden als zielschrijvers als lichjes die elkaar verstaan in ieder magisch bos…

En dan gaan we opnieuw in een heel vers jaar weer doen wat we altijd al wilden we denken, we praten, we voelen we doen maar eerst nog van negen naar tien, laten we dat maar eerst doen!…

Het vuur van het Leven zal in ons hart branden Het Licht zullen wij zijn, Jij en ik De stem van dove en het oog van de blinde Het woord van almachtige Liefde zullen wij tussen de ongelovigen onder ons verspreiden…

Over de helft Tja, weer een jaar voorbij, En wat moet je daar nou mee?…

De laatste dagen zijn aangebroken, van een zeer rumoerig jaar, de laatste etmalen zijn ingegaan, van een zeer enerverend jaar, de laatste loodjes zijn ingegaan, van een zeer bewogen jaar, de laatste trekjes van een zuur, lief, ontroerend, triest, emotioneel jaar, waarvan we strakjes zeggen: gooi dat oude jaar snel weg, en begin met…

Ik bind u binnen 't Woord, de Mate en het Getal, dat, binnen 't dansen der cadans éen en verscheiden, dat, binnen 't veren van de ritmen en hun val, mijn vers, o Jaar, wie 't leest en peinzend smaken zal, treurt 't eigen kort bestaan om 't vluchten der getijden, van 't eeuwig schoon, u, Jaar, geleend, zijn ziel verblijde.…

Eén jaar van je leven zo snel voorbij helemaal geleefd teleurgesteld, bedroefd of blij Soms is een jaar een ramp er gebeuren nare zaken je moet het aanvaarden ook al kan het je nog zo raken Het zit ook wel eens mee daar moet je wel van uit gaan de mooie dingen van het leven geven kracht aan ons bestaan Elk jaar nieuwe kansen maar…

Mensen een jaartje of wat ouder zijn mensen op hun " oude dag". Toch vreemd omdat elke keer opnieuw de dag weer jong beginnen mag!…

door bloemkool ben ik niet langer boeddhist besef ik in de klauwen van de nacht onder een boom met ambitie sprokkel ik eikelhoedjes één per française leg ik je hemel bloot en fluister brokstukken door de dampkring de nacht likt sleets zijn koele staart…

Storing - dat is Wat depressie heet Toestand van Louter leegte Die alle reserves sleet Stoornis of storing Dat maakt niet uit Depressie gaat zijn Eigen gang direct Doordraaiend naar Het diepste van diepten Rechte lijn richting droeve dood…

Door de flarden heen die voor hen gewoon waren verbaast de wereld opnieuw met een dromerig Den Haag een voorbijganger in een tot sleets gedragen jas maakt geen goede sier meer zijn gang is zwaar bij stilaan verderkomen portretteren hij en deelgenoten een voorbijgaand tijdsbeeld.…

Ze zijn sleets en verwassen je zult ze echt niet meer passen. Daar gaat mijn held, op zijn sokken. Nu vertrokken. Hij is lief Zelfs op zijn versleten sokken.…

ode aan mijn angerse jeugd een goed glas wijn naast blond schuimend bier de sigaret voor hem een sigaar voor mij van zestigers nu zijn wij jongetjes weer van zes en zeven als het angeren van toen ons ter tafel komt stromen de verhalen rijker nog dan alcohol over de tijd van toen die even nu weer is op kolenhok gezeten happen wij…

en toch juist de rafels hechten strak gesneden zomen rechten slechts wat afstand schept als onzekere tijd gaten in de eenheid bijt overspannen zich de scheuren waar juist een sleetse draad afwijkend naar een ander reikt aanpassing is geen glad gebeuren…

ik wil je schaduw vangen maar zij ontglipt me steeds restjes licht blijven aan mijn vingers hangen worden in het donker sleets volg je waar je gaat maar kom voor het raken vaak te laat heb je in vol licht benaderd zag alleen je schoenen staan je schaduw had je uitgedaan…