Alle inzendingen over Sluitingstijd

Ik zit hier met wat vrienden in de kroeg De ober schenkt ons bij, loopt af en aan Toch moest ik maar weer eens op huis aan gaan (Al ging ik liever door tot morgenvroeg) Snel neem ik nog een allerlaatste slok De hoogste tijd, de vijf is in de klok…

Tot hoe laat zwerft de dag in heden? De beeldbuis kent geen rust, verhoort gebeden blijft bewust onbewust. Ik wimper even in het licht, sluit dan mijn slaapkamerogen en dicht een bleek gezicht uit mededogen.…

ze kijkt naar de deur nu nog op een kier en vraagt zich af of ze zal breken als hij dichtslaat de warmte van buiten kijkt uitnodigend naar binnen haalt haar over om eindelijk de laatste stappen te nemen ze loopt naar de deur ontsnapt door de kier en voelt zich geheeld na het dichtslaan…

De subtiele uurwerkmechaniek van insectenpootjes valt stil wanneer het najaarsparlement zijn motie tot sluitingstijd unaniem gewettigd heeft.…

een gedicht is een momentopname uitgedrukt in woorden die de dichter op het juiste ogenblik van zien paraat had verwondering echter is de sluitingstijd van de ogen zoals bij de camera het afdrukken…

bezwete romantiek trekt diepe scheuren in het gepoetste, zelfs tot ver na sluitingstijd de dans kijkt dood al vertellen zweetsokken en kapotte panty’s morgen toch wel weer de perfecte tango asbakken vol…

in verleidelijke bloementuinen voel ik me thuis maar het is altijd weer te vroeg sluitingstijd... Is het misschien mijn fladderige aard het pronken met mijn vleugels die de bloemen doet schrikken nog voor de avond valt? Of is dat uitgesloten?…

Krakende hersenen blaffende gedachte inspirerende gedrochten idioten lachen slimmeriken likken de wonden van het ikke gangen vol slangen op tenen trappen de zonde te misleiden sluipende sluitingstijden vluchtende uit dit godvergeten café van ellende.…

De eeuwige rust die je in een bibliotheek vind Die vind je toch nergens De boeken doorlezen Iedereen stil Bij het ene boek vrezen Het ander is kil Het is iets bijzonders Verzonken raken in een boek Het is net een wonder Stil in de hoek Lezen het is zo fijn Dan is het sluitingstijd En ik neem me voor Ik zal er morgen weer zijn!…

Geopende deuren zonder- en zich af en toe vergeten dicht te gaan na sluitingstijd. Roep kreten weiger geef toe het berecht onontkoombaar doch onzichtbaar. Bied hulp weiger heil.…

het leven is eigenlijk maar een verzinsel meer een grap van iemand die duidelijk over de schreef ging in tijd van donkere korte metten geen gouden oogst, maar meer een rijping van een leeg alfabet de wereld als een terras in het discodonker gesloten in haar sluitingstijd het is onmogelijk om mij voor te stellen wat hij eigenlijk beoogde…

Ze kroop gestaag van kroeg naar kroeg, dat duurde toch wel even, en is daar door na sluitingstijd al in de kroeg gebleven. `s Morgens was zij de eerste daar, ze voelde zich ook vrijer, was `s nachts over de schreef gegaan, en zat als een Maleier. Spreuken 20:1…

We gaan naar huis Het is mooi geweest het is genoeg Bralt zij met dubbele tong Tegen sluitingstijd van de kroeg Dan vraagt de kastelein aan mij Hou je nog van Haar ben je nog wel blij En ik ook niet meer fris Antwoord gelaten, ach je weet hoe het is Het kan mij door de jaren niet meer zo schelen Soms vraag ik haar om een poosje buiten te…

grijze ganzen kondigen de winter aan ploegen voren in een angstige lucht met daarachter de contouren van de dom en de leegte van de stad na sluitingstijd lege agenda in zwart leer gevangen argwanend de onbeschreven pagina’s wachtend op wat gaat en is geweest de Alzheimers van de nieuwe tijd vader en moeder nog even samen als kinderen spelend…

hoe de regen gaat liggen opklaart in windstil, voldaan is uitgeraasd, hoe aarde zich uitstrekt over velden, in moerassen steden vol geruis van gezichten sluitingstijden van ontrookte kroegen denk aan de themadagen competentie- en loopbaanontwikkeling monden vol, tandenknarsend hoe vragen zich ontwijken liefdes verliezen uit zicht de…

Sluitingstijd, het afscheid bijna voorbij, de stoelen vrij de tafel vol, de glazen leeg Ik moet gaan, ik ga weg Kijk mij niet zo aan, jullie oude zangers in oude lijsten Het is stil op straat, ik ga De maan schijnt, we draaien al terug naar de zon De honden blijven staan De geur van onze liefde is vervlogen De lakens zijn koud Leg…

Winkelen doe ik na sluitingstijd drink thee uit een koffiebeker en dat ik fantaseer dat weet ik wel heel zeker. De mensen treuren al genoeg ik wil ze graag een lach bezorgen daarvoor doe ik steeds mijn best ook op deze mooie morgen.…

onder het hoofd en ruggengraat een peluwtje van wit satijn, de wervels rustend op decubitus matras zo lijkt het wegvoeren iets zachter niemand hoeft toch zo bloot te zien ontdaan van kostuum of mantelpak door vreemde handen gepoederd en gekapt de lippen onzichtbaar vastgeplakt de waarheid ligt al naakt,dus geen glasplaat voor sluitingstijd…

Je kokhalst tegen sluitingstijd. De ochtend treitert, spot met licht. Wanneer de zon haar schedel splijt, ontwaakt in jou de nacht. -------------------------------- uit: Ik heb geslacht, 2013…

Ik ben gegijzeld in de iris van jouw ogen starend naar een hemelse eeuwigheid de jeugdjaren zijn echt voorbij gevlogen maar oh…jouw ogen voor sluitingstijd Tussen de regen en zonnestralen door gaan we samen aan het strand ogen kijken onze wenkbrauwen waaieren in koor trachtend de zee stiekem glad te strijken Het spiegelbeeld van mijn eigen…

Wat is je favoriete kleur...? vraag ik de mooie dame,(niet gek!) ...Ze heet, geloof ik, Loes... Vaag bemerk ik, dat het overkomt als gezeur... Ik hoop op een, in sex eindigend, gesprek, beginnend met een smoes. Ze kijkt me strak aan... "In ieder geval NIET blauw!..." en draait zich direkt weer om... Ik ga dichter bij haar staan...…

Al tweeëntwintigduizend winkels sloten En men verwacht er meer nog volgend jaar ‘n Keten blijkt, zo alles bij elkaar Uiteindelijk ‘n reus op lemen poten Het komt niet meer op naam of status aan We wankelen maar voort in ons bestaan…

In Ree en Runstraat liep hij uitgelaten nu nog bij gelegenheid alle cafés zwijgend voorbij soms ging blijkbaar voor bekenden gezeten op terras of achter glas beschroomd zijn hand kort omhoog Ook fietsers passanten weinigen die hem nog herkenden vrolijk zwaaiden naar ooit de tijger zonder sluitingstijd Een vrouw gerimpeld grijs haar…

Ik kan veel ik kan winkelend publiek laten lopen ze zelfs laten marcheren - door stompende muziek in hun buik te programmeren ik kan boodschappen leggen in hun winkelwagentje dat dakloos na sluitingstijd op straat is geparkeerd en ik kan roofvogels uit de stad amuseren met poezemuizen nagemaakt van spelen verfomfaaid - gewapende scholieren hun…

lamlendigheid verloren lavend aan de eenzaamheid van alweer schommelend bedronken huiswaarts keren in kotsend zelfmedelijden ’s anderen daags melden ze zich weer met glazen ogen en koppen van hout met hun ranzig sponzige lichamen te jong al oud hulpelozen van de schemertijd met hun kelen schor en dorstig verdronken drenkelingen in afwachting van sluitingstijd…

Na sluitingstijd vindt men soms nog een spoor van wie hij was in de ranzige geur van zure wijn, oude jenever en tabak: een schaduw van een schaduw.…

Wij bezoeken als Dodo`s een klinkklare Disney-world, eenmaal voorbij sluitingstijd wil je na zo`n ervaring rijker naar huis, moe maar voldaan heb je een fata morgana en een wildwaterbaan doorstaan.…

Door de sterrenhemel op de achtergrond begrijp ik dat ze stiekem in het zwembad is, na sluitingstijd en ver in de zwoele nacht. Ik dobber ver beneden haar een beetje rond, ik volg de geschoren lijnen van haar geheimenis en ik zoek de sterrenhemel in haar zwarte vacht.…

wat sta je daar te lachen eenzaam in het landschap alsof er nog een trein passeren moet die jou van strepen licht voorziet je staat alvast te wuiven stel dat je wordt ontdekt als riet aan eenzaam water dat buigt voor een publiek soms loop ik 's avonds over straat nog net voor sluitingstijd op tijd alsof er steeds iets eerst nog af moet…

Lange klim na sluitingstijd. Afscheid van lantaarns; bos overkapt de stappen; maan vlekt op mijn voet. Langzaam wennen ogen aan muisvormige keilkeitjes wegketsend over mos. Nooit zinken. Daarom hier, hoog boven het land dat zijn bekoorlijkheid verloor: ontaard experiment: wordt teruggedraaid.…