Alle inzendingen over Smarten

De Via Dolorosa ligt in Zeist? Of toch al eeuwen in Jerusalem. Het Palestijns gebied, het land van Sem dat onmiskenbaar naar een volk verwijst? Jerusalem of Zeist: wat kan het schelen, de lijdensweg kan men het beste delen.…

is halve smart en het einde komt vanzelf…

De zwarte schaduw van de soldatenkruisen, verdubbelt de smart.…

Evenals mijn smart vervagen mijn voetstappen in natte vloedlijn.…

Maak aan je smart geen woord vuil.…

Een gebroken hart dat machteloos is door smart, ogen vol weemoed.…

Gefrustreerde zucht maar liefdevol aangeraakt aan een hart vol smart.…

Is het vagevuur en smart. In het lijden is er Jezus. Kruis en Hart.…

Ik zal niet droevig klagen, Dat niemand mij troost in mijn leed; Juist daarom kan ik het dragen, Omdat geen mens het weet. Geen troost, geen mededogen, Maakt ooit dit hart gezond, Want zagen nieuwsgierige ogen De grote, open wond, En peilden nieuwsgierige handen Hoe diep die wonden zijn, Hoe smartelijk zouden ze branden…

. - Daartussen speelt een droom een treurspel met het harte; De smart wijkt voor de vreugd, de vreugd weer voor de smarte; De koning klimt ten troon, de slaaf buigt voor hem neer; De dood blaast op het spel, - en beiden zijn niet meer.…

baksteen op mijn hart zwart hangt daar de smart ik voldoe niet ik ben te klein vernederd schaamte om er te zijn…

een cardioloog die pas startte, die had nog geen weet van de smarten van liefdesverdriet want die zie je zo niet aan de buitenkant van al die harten…

Ruist droef, ruist zacht, mijn bomen, ruist mijn smart in slaap...   Mijn smart kent rust noch duur, die is als een stokoud man, die snakt naar 't stervensuur, en het niet bereiken kan...…

Gedeelde smart Blijft gedeelde smart. Zo ook de zadelpijn. Lucht van dennen En parelnat. De veluwe. Ik wil in bad.…

(tanka) "De Heer zij met ons in smart of grote blijdschap," onthoude men steeds: geen schenker naar ieders wens, maar een vorsende leidsman.…

Initiatie Ik had jou daar wel zien staan, Kijkend naar de plooien van mijn gezicht, Maar ik had mijn blik snel afgewend, Bang voor het vuur in jouw ogen, Als een orakel van weleer, Had jij je om mij heen bewogen, Fluisterend in mijn oor, de dingen die men niet beschrijven kan, Daarna had jij je aan mijn ziel vergrepen, Toen was het moment…

God zou de ziel vergodlijken door smart? Die dàt zei, was een spotter of een gek: Wie wast 't onreine blank met klev'rig pek, En bleekt met nacht 't diep ingezogen zwart? Neen, smart veredelt niemand: smart verhardt.…

Zwart zijn de toppen van m’n vingers smart heeft maar 1 kleur: puur zwart Niet troebelgrijs of gebroken donkergroen dieper kan niet Maar jij bent wit, jij bent helder je bent groen als gras en paars als purper En ik ben zwart ik ben een zilte zucht van weemoed ik ben de zure regen die je bevlekt voor je thuiskomt En ik ben zwart…

Zwart zijn de toppen van m’n vingers smart heeft maar 1 kleur: puur zwart Niet troebelgrijs of gebroken donkergroen dieper kan niet Maar jij bent wit, jij bent helder je bent groen als gras en paars als purper En ik ben zwart ik ben een zilte zucht van weemoed ik ben de zure regen die je bevlekt voor je thuiskomt En ik ben zwart…

Ook al is het jaren geleden de pijn knaagt nog steeds in m'n hart het kindje dat geen leven werd gegeven bracht een tijd van onnoemelijke smart. In mijn gedachten ben je altijd aanwezig en ik weet dat het zo moest zijn maar steeds als ik eraan terug denk doet het nog altijd heel veel pijn.…

Zo vol schaamte als vol gasten Is ’t huis van mijn hart: Waar and’ren naar omzien – mijn jaar van smart Keert tot God als een smart’lijk verraste.…

- O kinderkens, wier lieve tred Het hart ons in verukking zet, Wanneer gij huppelt langs de vloer En dwaalt als scheepjes zonder roer, En, dartelend, zonder dat gij 't weet Of wilt, op 't ouderlijk kleed In onschuld treedt, Wie weet, Of ge eenmaal al te met, O smart ! Uw voet niet zet Op 't ouderhart!…

Toen ik u hier wachten vond En met stille schrik In de peilloos diepe grond Staarde van uw blik, Toen ik zwijgend binnentrad En in zwarte schauw Uwer vleuglen nederzat, Zwartgewiekte vrouw, Heb ik, met uw hoofd gevleid, Liefste aan mijn hart, Zachtkens met u mee geschreid Om der dingen ijdelheid Om onze oude smart.…

Ik was aan u, gij waart aan mij, wij waren elkander voorbestemd van den beginne; nooit mocht ge in 't leven smart of weelde ervaren die niet bij mij weertrilde in ziel en zinnen!…

Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart, Nu klaagt en weet mijn eenzaam hart: Hem had ik ’t liefst van allen!…

Op de bodem van het leven, In de diepte van het hart Rust de Weemoed En de Smart; Maar de Hope rijst er neven, In ’t geslingerd mensenhart. Tussen weemoed, strijd en hope Vliedt het leven snel voorbij; Waakzaam, werkzaam Wachten wij Dat het Raadsel zich ontknope, Wat ons korte leven zij.…

weet ge 't niet, wat kanker woedt In 't lang miskende hart, Als liefde 't vuur der wraak ontsteekt, En misdaad groeit uit smart?' Zo zong weleer de droeve luit Van wijlen Van der Vliet. - Wie, die wat doet aan belletrie, Kent zijn gedichten niet?…

Wie dat ik immer smart zie dragen, 'k Heb ook gevoel daarvan, Ik sluit mijn oor niet voor zijn klagen, Maar help hem als ik kan. Een mens in droefheid op te beuren, Is zelfs voor kinders zoet. Die spotten kan met hen, die treuren, Vertoont een slecht gemoed. Zou mij eens anders leed verblijden? Zou 'k lachen in zijn smart? O neen!…

- Die goede, oud-bekende - Daar, tussen waak en sluimer in, Vindt menige goedheid haar begin En menige smart haar ende... -------------------------------------------- uit: Op zachte vooizekens (1923)…

Leeuwen zagen vaak in vroeger tijden Een soortgenoot in iedere Peugeot Sinds onlangs krijgt hun jachtinstinct een go Als Smarts hun ambiance binnenrijden Zet straks een kat z'n tanden in zo'n wagen Dan kun je nog 'ns smartegeld gaan vragen…