Alle inzendingen over Teken

Hoor ik de "wind" als een lied dan op mijn cd een teken die dan over mijn gedachten gaan het leven een gevoel dat nu achter me ligt nam vele dingen zo toen met van me met zich mee voorzien van blijdschap, vreugde en een traan vaak ontstond over mijn gevoelens een gedicht.…

De deuren stonden altijd op een kier: ik kon de bibelots soms horen praten, de glans van tafelzilver leek een teken. Ook woonden ouders er nog ernstig in leven. Ik durfde 's avonds niet te komen waar slechts fantomen mochten wonen, eendrachtig samenhokkend in de nok, met schilferige stemmen in falset die doedelden rondom mijn hoofd.…

Maar dat ik er nog ben,   dat is toch ook een teken. Een toekomst lijkt ongrijpbaar,   lijkt nu zo ver weg. Maar ik kan dat veranderen,   als ik dat zelf zeg. Het leven dat zo mooi kan zijn,   met zoveel mooie mensen. Dat ik dat ooit weer in mag zien,   toe, laat me dat weer wensen.…

De komende weken staan in het teken van ons samen Waarin wij ons meer in de liefde bekwamen.…

De Nationale Week van 't Onderwijs Met smartboard, digitale klassenmap Staat in het teken van 'Gelijke kansen' Voor scholen van het type Iederwijs Met rugzak, blond blank bruin dik dom of knap Een beetje als de Middenschool destijds Op dinsdag krijgen ze 'Les van je leven' Juf Jet als rolmodel, Mo als idool Een voorbeeldideaal…

in een wonderlijk licht stond het hele heelal een grote ster flikkerde boven een schamele stal een lichtend teken dat het Kind werd geboren die aan ons allen op aarde zou toebehoren….…

Mensen praten graag over de wegwijzers, maar -- wie gaat er op weg?…

dacht ik, wacht eens even wat krijgen we nou doen we even flauw 'k ben erover na gaan denken aandacht aan gaan schenken na lang de betekenis ontdekt en nu volstrekt de betekenis van zijn woorden die ik eerst niet hoorde is gewoon je willen beschermen van deze boze wereld afschermen met simpele woorden 'ik hou van jou' een teken…

binnensloop het lichaam zich klaarmaakte voor de reis van eeuwig zijn er kroop angst in hun gemoed nu ze de verduistering zagen (dit was anders dan de andere dagen) en wolken die het zonlicht verstopten voorspelden zwarte uren met veel pijn de lange gang duurde eindeloos niemand stond hen op te wachten alleen de laatste kamer gaf een teken…

Of keer anders je handen naar boven en vouw ze open ten teken ...…

dans de poetische cyclus de muur gedichten hun gezichten verdwenen hun stem blijft door spelen de kosmische strijd een vuurtoren in deze tijd leiden sleutelstad rode letters van Eugenio Montale de straten en verhalen hoge bomen vangen veel wind het tegengif van de dood begint mythische jagers positief blijven ademhalen vuurspuwers van teken…

De regen tikt, ritmisch, hier op ’t dak En ik, ik wacht op een teken.…

De dag dat hij het hoofd neerlegt is dat voor moeder aarde geen goed teken. Blijf genieten van hoe hij speelt, hoe hij jouw haren, jouw huid, jouw gelaat dan streelt.…

moeder, nu bij jou het licht is uitgegaan en de dood je ramen heeft beslagen zie ik je blik naar binnen slaan om het stof der jaren te verjagen je zit daar stil, de liefde uitgevent je handen dwalend in je schoot en vergeet kwansuis dat je moeder bent in taal en teken uitvergroot soms spoelt een glimlacht op je lippen aan en wordt je blik…

Mijn God als u me nog ziet en me wilt helpen geef me dan een teken een klein warm gebaar van een medemens waardoor ik mag voelen, dat u er toch nog voor me bent. Begrip, een heel klein beetje maar ook al begrijpen mensen niet wat het is om te moeten leven naast een partner die naast je leeft, maar niet meer dezelfde is.…

mij denken aan het kind dat uren op een stadsveranda stond en uitkeek over haveloze tuinen, terwijl zijn blik geen ander rustpunt vond dan 't schamel rijtje rafelige kruinen van zes verwaaide bomen middenin het triest patroon van schuttingen en was, van vuilnis, kiezel en gehavend gras, waarin het speurend zocht naar een begin, een teken…

Doch hij liet - tot blijvend teken van zijn bluf en blinde waan - op de kimme van de krater, beide zijn sandalen staan. En dit toont dat Zeus, die alles wikt en weegt en wel bedenkt, geren aan de grootse geesten ook een greintje gekheid schenkt.…

Dat had een teken moeten zijn. Ik wil een stoere naam: Dappere Bison of Sterke Spier en van me afslaan als de grote jongens het voetbalveld innemen, het enige doel veroveren, mijn broer op het gras nagelen en van mij Hijgend Hert maken dat om zijn moeder roept. Waarom gaat schaamte langer mee dan geluk?…

Jij acrobaatje, teken je? Altijd, heen en terug?…

Een taal waarvoor geen teken is in dit heelal, verstond ik voor de laatste maal. Maar had geen adem meer genoeg en ben gevlucht in dit gedicht: noodtrappen naar het morgenlicht, vervaald en veel te vroeg.…

En geef je me morgen weer een teken, doe ik het zo weer, voor jou altijd.…

reuzen grazen in hun grijs pantser nippend van de dunne, dichte schaduw ik weet niet waar eerst kijken de olifant besproeit zich met water, bestrooit zich met zand daar loert een kolos, als in beton gegoten het vezelig eiwit in zijn neushoorn doet een sterk libibo vermoeden een buffel wentelt zich in een modderpoel tegen de jeuk van teek…

Teken ik dit op? Het is een goed begin. Verrek, waar is mijn pen??…

(Dit vriend zij u ten teken dat een en ander wel eens lekt; wij spreken dan van Spreken.)…

je hele leven staat in het teken van die éne persoon, die jou zo vreselijk dierbaar is. Die éne persoon, die jou heeft laten voelen hoe het voelt, het verlangen...de gevoelens... de passie... Vervolgens wordt je overspoeld door Liefde... échte liefde...…

En wijd van alle valse schijn, zo zonder teken, zonder woord, hebben ze, zuiver als ze zijn, elkander toebehoord. Mijn jongen, toen uw leste kus vaarwel zong door mijn blonde haar, deden ons beider handen nog van komen 't schoon gebaar.…

Het vuur kleurt de lucht, in iets, als teken van hoop, op die zwarte muur. En het klinkt, het zingt, in iets dat blijft, in een betekenis die niet door mij te vatten is. Waarbij herhaling eeuwig zinloos is, om nieuw te zijn. In deze fluistering, zo echt, helemaal mezelf en toch mezelf voorbij, zo gelukkig, zo intens.…

geweten van de eerste keer breekbaar vatten zij elkaar maar worden nu gekneusd met botte slagen murw gehakt ik krijg geen contact meer met mijn handen verlies de grip op alles wat er is fijntjes plaatsten ze hun slagen in dubbelzinnig vragen wat ik mis incasseren kon ik nog verdragen mijn handen huilden leed omgekeerde palmen als teken…

dat is zichtbaar af te lezen al geef je momenteel geen kik we hebben deze avond niks te vrezen genietend van elkaar, van deze idyllische plek de liefde omarmend aan waardering en respect voor elkaar geen gebrek het houtvuur verwarmend als een welkome, warme deken tijdens deze koele, heldere zomeravond van de duizenden sterren nog geen teken…

Maria geeft ook altijd aan ieder een teken blijf eens staan, wij moeten eens spreken houd uw hart open en klaar zo brengt Uwe Moeder, alles weer voor mekaar. Een Mariakapelletje gebeiteld in de muur witte seringen bloeien bij de overbuur van ver hoor ik bedevaarders bidden en zingen en mijn hart vraagt alleen om beminnen.…