Verborgen taal

Verborgen taal

Huizen hebben hun verhalen.
Keukens, kelders, slaapvertekken,
zouden daar gedichten huizen?
Door ramen zullen wel eens woorden lekken.

Er is onuitsprekelijk veel gebeurd
dat door de stenen lijkt geabsorbeerd
door restauratie werd de buitenkant weer schoon
maar vanbinnen zit verleden in zichzelf gekeerd.

Veel verhalen zwalken tussen balken
of zweven nog in stucplafonds
Ze zijn gewoon nooit opgeschreven,
maar leven onder ons.

Dan kijken grote groene ogen
opeens mijn smalle zijstraat in.
Lange haren waaien eensgezind
in strakke banen op een kin.

Ik zit gevangen in haar blik.
Vurige verlangens vechten zich van binnen vrij.
Het probleem "hoe kom ik haar weer tegen ..."
is voorbij als ze blijkt te werken in de bakkerij.

Een nieuw verhaal? Ik haal mijn schouders op
als ik bij de ophaalbrug gekomen ben.
Teken ik dit op? Het is een goed begin.
Verrek, waar is mijn pen??

Zie ook: http://meerdichters.web-log.nl/

Schrijver: meerdichters, 16 april 2007

meerdichtershotmail.com

Stadsgedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 418