Alle inzendingen over Terugkeer

Wanneer jij schijnbaar achteloos de handen mannelijk in de broekzakken je weg naar de heuvel koos braken onder jouw hakken de takken Dan dacht je steeds expres dat ik er ditmaal niet zijn zou jouw ‘vlasblonde prinses van wie ik hou’ Jij deed mij in bed stilletjes huilen ofschoon ik jou maar hoefde te zien om mijn tranen voor…

Valentijn, terugkerend refrein, liefde, geen venijn, kon 't elke dag maar valentijn zijn!…

ik kan het best alleen het is zo zwaar enkel met mezelf en de steeds terugkerende hoop hij blijft verdwijnen…

Vandaag ben ik nog een door die straat gelopen Die straat waar ik vroeger vaak door gelopen ben En nog steeds als gisteren ieder huisje ken Waar ik op ontmoeting met jou liep te hopen Ik zag het huis waar ik naar de overzijde keek Misschien zag je mij achter je raam wel gaan En vroeg je af waarom ik niet even bleef staan Maar als ik jou zag…

Drecht Ik droomde, werd wakker en vervolgde in het maanlicht mijn weg. Dezelfde maan kwam langs, nog eens, tien maal, duizend maal en nog steeds leidt mijn weg mij voort. Voor mijn voeten nu een drecht door de tijd. Tot aan mijn heupen nat geworden kom ik weer tot de droom:

John Loopstra23 februari 2020Lees meer…

Mag ik even Mag ik gaan Overleven Overgeven Weer te denken Weer te staan Weer te wennen Te verkennen Hoe het moet Weet niet goed Wat het nu doet Hoe aan te pakken Niet weg te zakken Niet te slopen Recht te lopen Heel te blijven Niet te verstijven Het ontbreekt Nog wat aan moed Mag ik even Mag ik gaan Mag het licht Hier in dit…

Tot wederkeer gedoemden in tijdelijk bestaan in vederzacht omhulsel hebt gij uw plicht gedaan De liefde te ontdekken te leren tot uw dood maar hij liet u verrekken van dauw tot avondrood Verdorven goddeloos van god los en van wereld meneer pastoor werd boos verloren reddeloos O god zijn wij verdoemden altoos in wederkeer is '…

in het doolhof van zinnen lieten we elkaar los op lichte plekken lagen tegels losser naast elkaar in de dwaaltuin slingerde het verlangen naar terug bomen en stenen als stomme getuigen…

Hij is terug van weggeweest, de elft. Persoonlijk ben ik in een puike stemming, verdwenen is een dichterlijke remming: we hebben weer een woord dat rijmt op ‘helft’. Ook elders wordt er gniffelend geknord: het beest is meer dan welkom op ons bord.…

Erg dat hij vreemdging Zijn terugkeer vol schuldgevoel Was nog veel erger Vent met trouwe hondenogen Kwispelend aan je voeten…

Zet morgen maar een valhelm op uw hoofd, Dan komt de Mir als klapstuk naar beneden En Mir betekent in het Russisch vrede, Iets wat mijns inziens niet veel goeds belooft. Want gaat de vrede waar dan ook aan stukken Dan krijg je meestal grote ongelukken.…

Verwacht u ook zoveel van dit jaarlijks terugkerend ritueel ?…

Buig met zachte Beweging het Dunne ijzerdraad In de richting Die ik bedoel En zie dat Met lichte weerstand Het draad zich Onverwacht ontpopt Tot een metalen Sleutel voor de Muziek die jij Voor mij spelen gaat, De sonate die ik bedoel, Het oor dat weer luistert De handen kennen weer gevoel…

een blad valt naar de aarde terug waar leven in sterven wordt geborgen tot aan de terugkeer van het licht winter wordt wachten waarin een stil verlangen het land bedekt…

Ooit zal ik terugkeren, met mijn ogen dicht. Dan ben ik weer terug, aan de levenloze kant. En dan ben ik opnieuw, weer helemaal niemand.…

krachtig maar zonder een waardeoordeel te willen uitspreken negeert hij zijn alter ego Een vrijwel dagelijks terugkerend ritueel - Jij macho / je zult me niet krijgen Jij ventje!…

Onze premier heeft kamerbreed gepleit Voor terugkeer van de oude handelsgeest Waardoor wij zo succesvol zijn geweest En van de VOC-mentaliteit. Hij wil de Gouden Eeuw dus doen herleven Toen Nederlanders slavenhandel dreven.…

Rondgedwaald tussen dorpen en steden Tussen het groen en het beton Tussen paden en wegen Op zoek naar een plek Warm en geborgen Resteert er niets anders Dan terugkeer Van de verloren dochter…

Het is toch wel een wereld van verschil: Wanneer wij van een autobotsing horen Waar zeven man het leven bij verloren Dan staan wij daar gewoonlijk niet bij stil, Maar gaat een ruimteshuttle naar de maan Dan is de hele aardbol aangedaan.…

rasse schreden terugkerend de indruk van gisteren, dag dagend herinnering de navelstreng ontworsteld lachend het leven tegemoet al die jaren toekomst naar een eenduidige dood ik vrees dat ik mijn sporen heb nagelaten…

En dan is er nog die keuze waar ik nog niet uit ben welk einde het worden zal het geleidelijke proces van terugkeren in de aarde de evolutie tot stof of de snelle revolutie van de eenmalige kracht in het afscheidsvuur ook van belang is wat willen zij die overleven maar dat vraag je niet zomaar even…

Straatlichten en hun weerspiegelingen versmelten en verdwijnen in 1 punt in de verte: het punt van gekende terugkeer. Door dat punt, voorbij dat punt wil ik heen. Lichtbakens op de warrelende weg tijdens de verre zoektocht naar het dichte ik.…

in de geur van een stoffig boek blijven altijd achterstallige foto’s over van wie, waar, wanneer, tot dwaling en terugkeer naar hervonden wegen met de vaagheid van vergeeld papier vergelijkenderwijs in de verte van de beslotenheid van het boek een verlate gedachte…

(Nederland is gewaarschuwd) het grachtengordelgajes druipt weer af de godenzonen hebben triest verloren zij laten Jahweh jammerklachten horen op hoogmoed stond de allerzwaarste straf de Maas heeft thans haar hoogste peil bereikt door tranen van gevallen kameraden kan men nu op de oevers pootjebaden nog even en de Euromast bezwijkt de…

Zij, door er alleen te zijn zich opgesteld, bloeit, gewapend, naar het dragen meegeteld. Dat brengt de materniteitkennis: gevoed bij herhaling vrucht laat, uit zijn ontwikkeling, men gelost tot moeder geheld.…

Handig toneel gespeeld Hélemaal afgekeurd! Ik heb me fraai Uit de dienstplicht geluld Nee hoor, dat kwalijke Militaristische Heeft mij destijds al Met huiver vervuld Marco Bakker (Scheidend commandant van de strijdkrachten Dick Berlijn ziet wel wat in herinvoering van de dienstplicht. Sinds de afschaffing in 1996 heeft Defensie steeds…

Het evidente is gegeven, de wereld een speeltuin armen en benen afronden in het gesprek al was het het verbeelden van een krekel ijlend en een tekort aan ledematen het uitmonden in de ander of er aanstranden het is iets wat je kunt leren op de punt van de tong en wat bereidwilligheid of een zacht geloof in de oude parabels het soort verhalen…

tuin rond de zwijgende bomen die aarde vol rust het zicht op vele bloemenharten een schepping vol ruimte waar de vogels nog zoeken, warmte vinden in de eenvoud de glans op het groen het lover door de zon wordt bespeeld daar kleurt het leven een overeenstemming van vele gedachten is er het voelen het durven hopen een terugkerend…

Ik zag twee dichte paarden en een verre koe ik was te lande…

De lucht is zo licht vanochtend witte wolken drijven doelloos zo licht te drijven en het fictieve gezicht verliezen en te verdwijnen in de werveldans van Stille Diepte en de anderen andersloos omhelzen met een hart van tranen Masker van gedachten van smachten in het vuur van inzicht verbranden Inzien dat je bent wat niet verschijnt…