Alle inzendingen over Uit de doeken

Het doek valt toekomst verknald tranen drijven jou weg ver uit mijn leven wat je kon wou je me maar niet geven.... inmiddels vanuit een hoek trek ik nog enkel aan een doek ...tot het valt..... Mijn vuisten eens gebald hangen nu slap en terneergeslagen klaar voor nieuwe, zo gevreesde, eenzame, verlaten, dagen...…

rolde stenen weg voor het graf waar in de witte doeken lagen was tijdelijk begraven op het linnen dat een afdruk van jouw wereld schreef hebt gegeven om in drie-eenheid weer te leven vader zoon en geest de witte doeken spreken in tal van preken met pasen heb ik al jouw verrijzenis gevierd…

Recht aan ------- MET VEEL KRACHT Onbeschrijf lijk zijn De lijnen die in ------- Diverse kleuren Op een doek van 50-80 in Heerenveen zijn ------- SAMENGEBRACHT (www.museumbelvedere.nl)…

na gezoek van toen gevonden wat ik zoek kleur in mijn leven creëren op doek bomen groener gras de waterplas mensen zwart en wit alles wat daar tussen zit mooi perfectie streven menig doek niet af penceel - 000- zo klein nodig voor dat éne stipje karakterlijn maar nu ik schrijf....…

ik probeerde stukjes geluid op het doek te penselen in het verhaal van de pigmenten leefden er velen heb tonen gemengd tot een lief arrangement van meeslepende kleuren in dansende vormen kwamen zij langs wervelend onder mijn hand een dirigistisch teveel omdat linnen ging spreken over diepte en liefdevol leven op mijn doeken…

de nacht valt als doeken over het hoofd alsof jij in bescherming rust maar de angst is donkerder dan het geloof…

met grove penseelstreek haalt hij uit naar alles wat in hem zit vormt hij in stilte zijn gedachten zijn gevoelens ontstaat op doek zijn leven…

ze schildert met gevoel de vrouw als een gedicht op het witte doek zoveel bewondering in mijn fluister van vandaag…

Dit is mijn huis in mijn gedichten ben ik thuis met het licht op mijn doek de ezel in de hoek grif ik in kleurentaal mijn poëtisch verhaal…

het leven geeft die ene kans om alles van de laatste tijden te schilderen tot mijn meesterwerk daadwerkelijk op het doek des levens staat beschreven…

De verf kwasten lijken al op een kunstwerk jij hoeft alleen maar met schilderen te beginnen kleuren uit te zoeken en te vegen op het schilders doek, dat geduldig wacht terug duwt, wanneer te hard geraakt Met het paletmes trek jij strepen accentueer met de penselen het doek beweegt, begint te leven laat zien dat schoonheid is zoals een vorm…

Dan zijn je woorden mijn pallet en schilder ik op doek de kleuren van je liefde waar ik zo wanhopig naar zoek. Maar ik ben geen kunstenaar zie het bewijs, vertaal ik kleuren weer verkeerd en blijkt het doek nu angstig grijs.…

in het liefdespalet en laat onze passie op het doek gebeuren……

Als het zaallicht zachtjes dimt, maak ik me sterk om alle bewegingen op het doek en van jou naast mij in de gaten te houden!…

Uitgerold doek, dekt het zicht waaronder ik mijn ogen sluit Dan zachtjes mijmer ik, "Bij oma in oranje licht"…

nog even en het doek gaat op voor een krakkemikkig kabinet de regisseur speelt zelf vooraf de zware rol van w. de zwijger…

Meester Vreeze sluipt naar binnen, hijst het doek en gaat beginnen. Hij speelt met schimmen op een scherm. Een stripverhaal in duizend delen, schaduwen die mij bespelen, tot ik het niet meer kan velen en onzinnig beef en gil. Hij kruipt onder al mijn leden en grijnst meer dan tevreden. Het doek daalt weer naar beneden.…

nog zichtbaar zijn de maagd droogt traag het was zijn derde voor vandaag doeken en modellen zijn hem veel te graag…

Een gebaar, zomaar een compliment een groet of een aardig woord het voelt als een zachte penseelstreek op het doek van het gemoed dat kleur geeft aan je "zijn".…

Ik kijk naar het doek en voel de strijd Van kunstenaars de schilders voor mijn tijd Beroemd verworpen of nog onbekend Hier voel je dat je gelijken bent…

op het zilver witte doek ...doop doop di doo...…

we waren op weg naar de film harde wind en regen sloegen tegen de ruit, jij stond al op het witte doek, je zakdoek nat van het beslagen zijraam en kijk nou..…

heen ze draaide door in dans en trance heeft ze uit de doeken gedaan ik dans niet voor mezelf of voor publiek alleen maar voor een hoger doel ze draaide door…

een misstreven om met kwast en verf het volmaakte van realiteit vast te leggen hoe hard ze het ook probeerde er was enkel haar eigen wereld die op het doek verscheen…

er zijn niet veel kleuren mee gemoeid in rake streken ben jij de ezel en het doek veegt onbarmhartig jouw leven op het toneel uitgetekend…

we dansen niet meer -nooit meer- samen toch is de laatste dans voor jou: tot het touw stil hangt als het doek valt is het poppenspel voorbij…

nu op doek met schitterende ogen die het groen van toekomst zien jouw rode warmte heb ik kunnen vangen in mijn eindeloos verlangen…

God, u bent het witte doek, waarop ik mijn leven projecteer. God, u bent de heldere hemel, waarin ook onweerswolken drijven. God, u bent het ongeschreven boek, waarin ik mijn verhalen schrijf. God, ik geloof, dat we zelf die witte doeken zijn, dat ik zowel zon als onweerswolken ben, dat we onze eigen hel en hemel maken.…

het doek is gevallen zijn muziek, uitgespeeld de laatste adem een ingedrukte toets blijft onaangeroerd de zaal, in stilte © avriends - 2008…

je penseel lijnt je gedachten uit op het doek kleuren spreken hetgeen je niet kan bewoorden een schilderij zegt soms meer dan een boek of een blad vol akkoorden…