4047 resultaten.
In de ring
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 1.099 Ik heb zonet mijn kruk in de hoek verlaten
Ik zie mijn opponent
Dit is het moment
van liggen of staan
van doorbreken of gaan
IJzer gerinkel
Beiden klaargestoomd
Adrenaline stroomt
Bloed vloeit
Agressie bloeit
In een oogopslag
Arriveerde een mokerslag
zwart…
tussen dood en dood
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 436 niets werd ons beloofd, alleen het leven
dat wij kozen kan ons nemen of verlaten……
Vergeten
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 736 En mij laat wachten
met verlaten ogen
en
versteende
dromen
die ik steeds
verzamel
en
weer
vergeet
omdat ze
niets
beloven.…
Alleen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.082 Ik ben omringd door stenen
ondergedompeld in stilte en
kijk, hoog in het huis gezeten
naar de verre, verlaten velden
waarin de rivier zich als altijd
tijdloos verder spoedt en waar
in de naderende schemering
slechts die ene, late vogel
mijn eenzaamheid vermoedt.…
Het Oordeel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 225 Dan,
vroeger of later
volgt voorgoed een oordeelsdag
bescherming aangetast,
koud,
allenig
en verlaten
begeerd door een heel ander slag
ontdaan
door opgebouwde schuld
verleden dreigt je in te halen,
met een eindeloos geduld
afgepeld,
de mens onthuld…
Trein
gedicht
2.0 met 46 stemmen 10.971 De waaivlakte
ligt er verlaten bij
Weide richelpalen
wat daar graast
wat hier raast
door prikkeldraad
gescheiden
Zij daar wij hier
duidelijkheid is geschapen
wij rijden zij blaten
En bij het zien
van een aardappelrug
rustend op het land
weet ik het zeker
grazen is een gave.
---------------------------
uit: 'Roodvocht', 2003…
negers dansen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 311 rebellen
plunderen
piraten
kindsoldaten
stokken, speren, machetes
dansen door de straten
stoffig
heeroom, waarom heeft u
mij verlaten
een dikkop profiteert
van westers onvermogen,
negers dansen
in alle staten
duister werelddeel,
melkflescapsule
heeft niet geholpen…
Haat en nijd
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 1.956 Als de reden nijdig is, is het
geen vriendschap die je mist,
vriendschap is een mooi gevoel
de echte vriend weet wat ik bedoel
door haat en nijd toe te laten
blijf je achter, alleen en verlaten.…
Mont Ventoux
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 531 Uitgedoofd
Wacht mij de kale berg
Door bomen verlaten
Brandt ginds de barre maan
Tachtig maal malen pedalen
Twee keer meer mijn hart
Omringd door tijdgenoten
Vlucht ik de toekomst in
Verwonderd dat met zovelen
Het eenzaamheid is die verbindt…
Causaal effect ?
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 133 Waar je op verlaat,
verlicht de harten als
mededogen het zelf benadert.
Causaal verband die
je bent, werkelijke vrijheid
die bindingen kent.…
Kerkganger "in den vreemde"
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 313 Bij het verlaten van de kerk
valt hij het orgel bij.
Zijn echtgenote fluistert sssst
maar hij is veel te blij.
Haar diep ontroerde ogen
beroeren die van mij.…
Zonder ommekeer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 188 een schelp ruist
vertelt verhalen
over een verlorenheid
aan liefde
op zee golven
vervlogen dromen
roerende verhalen
over onbeantwoord geluk
weemoedige tranen
stromen over het strand
van weleer
een misthoorn toetert
het schip verlaat de haven
zonder ommekeer…
Passionele romantiek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 297 ik heb
de hand gehad
in deze wereld
speelde poppenkast
voor groot publiek
het applaus ontging me niet
herkenbaar kleine scenes
met dialoog
vol dramatiek
natuurlijk vielen
er ook klappen
in passionele romantiek
ik speel niet meer
heb de poppenkast verlaten
de wereld heeft mij in de gaten…
Vice Versa
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 117 Op reis naar een verlaten ik,
zonder taal verwoord.
Barnstenen vlucht.
Ga gezwind.
Verbrand uw schepen en schelpen,
voor ik u vind.
Laat mij
een hand naar verten reiken.
Naar verweesde gronden
die van geen zijde wijken.…
zo onvolmaakt als ik ben
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 443 de schepper schiep op
toen hij mij maakte
ik heb pijn in mijn kop
als hij een fabrikant was geweest
stuurde ik mezelf subiet terug
vanwege garantievoorwaarden
de kanker in mijn lijf
verlaten door mijn wijf
kinderen die ook niet wisten
hoe ik mij als ouder moest gedragen
leg dat maar eens uit
en ik ga verder
zo onvolmaakt als ik ben…
Fluister
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 324 De schemering van de avond
Gloort de hemel paars en rood
Ik staar met open mond en denk
Straks zal ik sterven ben ik dood
Je fluistert in mijn oor vanavond
Een stille wens die uitkomen zal
Ik wil je koesteren kus op je mond
Moet je verlaten uit liefde bovenal…
Incubatie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 99 Ach, ik droom al denkend
en drink koffie om me aan het dagvuur te branden,
teneinde vroegheid te verlaten.…
Verloren tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 305 De verloren tijd is kwijt
en niet meer in te halen
Terugkerende flashbacks
lijken gevonden voorwerpen
in lang vergeten dozen
die de zolderkasten vullen
Ze had hem willen schrijven
over het hoe en waarom
maar alles werd onleesbaar
want de inkt mengde zich
met immer zoute druppels
bij het verlaten van de pen…
terwijl de zon
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 319 Terwijl de zon
Met gouden vingers
Bij haar opgang
De aarde streelde
En de lucht
Van zwart naar grijs naar blauw
Het gras naar groen
En het water glinster
Kleurde
Dacht de man
Terwijl dit dagelijks wonder
Zich voltrok
'Waar heb ik toch mijn lief verlaten?'…
Kerker
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 183 Ik schonk jou je lichaam
een tempel voor je ziel
die tempel werd je kerker
Je hebt je kerker verlaten
de deur achter je dicht geslaan
en bent weg gegaan
Je ziel is weer vrij
niet langer geketend
van de geleden pijn onwetend…
L’Histoire Se Répète
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 264 Op deze man is haast niets aan te merken:
Werklustig, constructief, maakt geen misbaar,
Maar hij verlaat Den Haag na veertien jaar,
En gaat voor een historisch centrum werken.
Een taak waarmee hij terugkeert op z’n schreden,
Want Arie Slob behoort tot het verleden.…
Het zwijgen van de landtong
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 Als de landtong zou kunnen praten
over het water waar jij in verdronk
dan zou de heimwee mij verlaten
daar waar ooit de echo klonk
maar de moed zinkt in mijn schoenen
hier aan de waterkant bij het bos
moet ik het rouwproces ontgroenen
herinneringen laten mij niet los
ze blijven spelen in mijn gedachten.…
Adieu
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 688 wanneer opnieuw een mens je verlaat
en stilte je bedekt
dan is het alsof de zon
nooit meer zal schijnen
de eenzaamheid
een krater slaat
dat gat zal nooit
meer sluiten
de pijn niet meer verdwijnen
en het gemis
vreet zich een weg
door de paden
van herinnering
naar buiten
en ik huil…
waarom?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 141 Als ik kijk naar het kruis
waar Hij al het verdriet
van al de waaroms
in zijn lijdenschaal legt
en zegt: Vader waarom
hebt ook Gij mij verlaten?…
inclinato
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 voorlopig blijven we binnen
vult ruimte zich met geest
verlaten enkele woorden het lichaam
vloeit bier tegen droogte
wacht een timmerklus, onverwacht
helt de zon over in haar horizon
en lijkt tijd voor het eerst geen einde te kennen…
ontwapend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 voorbij de verre
dood laat ik de
wapens vallen
de taal van
de aarde
spreek ik niet
in vogelvlucht
het vasteland
verlaten om het
hier en nu te
laten gaan
vergroeien met
oeroude lagen
dicht onder het
zoete ruisen van
het bladerdak
ontwapend
de verre dood voorbij…
geworteld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 toen de bomen
voor het huis
vruchten droegen
zette ze twee
kistjes aan
de weg:
gratis perziken
wees gezegend
en geniet ervan
in haar gestolde
wereld van vroeger
van toen en daar
kon ze het huis
niet verlaten
ze kon niet weg
de auto's reden
veel te hard
zij was te diep
geworteld…
over gaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 74 de mens
gaat over
niets hooguit
per ongeluk
over alles
aan deze of
gene zijde
van het heelal
de taal
met stomheid
geslagen
gekist abrupt
bedolven
verbrand en
verlaten gaat
over niets
hooguit
per ongeluk
over alles
als zij het
afscheid vertraagt
en ik je omarm
om je los te
kunnen laten…
Zicht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 De beelden trekken voorbij
Ik zie taferelen
die mij verlaten hadden
mooie zingende beelden
uitspattingen van liefde
uitingen van genegenheid
ik dacht, ik heb geen recht
maar nu is er het voorrecht
Het zien van haar
geeft me de beelden terug
Samenhang en vervulling
is wat ik zie
door haar zicht…
leeg landschap
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 295 het lege landschap
verlaten zonder
jou…