inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.097):

Adieu

wanneer opnieuw een mens je verlaat
en stilte je bedekt

dan is het alsof de zon
nooit meer zal schijnen

de eenzaamheid
een krater slaat

dat gat zal nooit
meer sluiten

de pijn niet meer verdwijnen

en het gemis
vreet zich een weg

door de paden
van herinnering
naar buiten

en ik huil

Schrijver: Dianah, 24 oktober 2016


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.3 met 7 stemmen aantal keer bekeken 835

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Inte Feelders, 9 jaar geleden
Rakend mooi verdicht, Dianah!
elze, 9 jaar geleden
droef grijpt het leven me bij de hand, het ontwringt de dood van werkelijkheid,,,fijntjes geschreven
Marije Hendrikx, 9 jaar geleden
mooi!
kerima ellouise, 9 jaar geleden
het enige wat verzacht zijn dan net die paden van herinnering...rakend geschreven.
geeraardt , 9 jaar geleden
Aangrijpend geschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)