Netgedichten

netgedicht (nr. 61.050):

Zelfreflexie

Toen je alleen liep
tussen de mensenmassa
zag ik de pijn in je ogen
van niet gehuilde tranen
zag dat jij je eigen handen vasthield
omdat er niemand was om ze te warmen
die luisterde naar je verdriet
jouw eenzaamheid te delen

ik zag je mond glimlachen
voelde dat je hart huilde
en bang was voor de nieuwe nacht
zoals alle andere alleen doorgebracht
greep ik je koude handen
keek in de spiegel en zag
dat ik het zelf was
diepe groeven
omlijstten mijn glimlach