214 resultaten.
Energie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 233 elke cel, elke ademhaling
kent het dansen
van het bezielde zijn
gezien en ongezien
golft en lacht de kosmos
in eeuwig zingen
muziek in beweging
trilling en verstilling
verdichting en vervloeing
woord, beeld en klank
krijgen een vorm
door inspiratie…
Mijn spiegelbeeld
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 345 Mijn stem is zwijgzaam
in mijn hoofd roffelen de
woorden en verdrink ik
in ongeboren gedachten
wisselwerking lijkt verloren
zit in een fase van
optrekkende mist die gepaard gaat
met momenten van verstilling
mijn spiegelbeeld is mijn
gedaante niet meer sinds
jij mij de weg naar
het onbekende wees…
De stilte die je achterliet
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 480 De stilte die je achterliet
Is oorverdovend
Ik verdwijn in de stilte
En in de verstilling
Kom ik je weer tegen
En dan ineens
Moet ik weer lachen
Om iets grappigs dat je zei
Ook al ben je niet meer hier
Je leeft voort in mij
Dan verbreek ik de stilte
En fluister ik je naam
De wereld zal nooit vergeten
Dat jij ooit hebt bestaan…
Zoetgevooisde taal
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 52 ik hoopte
in een paar
penseelstreken
jouw glimlach
neer te zetten
zonder karakteristiek
het rake vast
te maken door
een stukje van
jouw leven te
verstillen in liefde
waarbij de
stemming
bedding geeft
om met tal van
emoties je lach
visueel te parelen in
zoetgevooisde taal…
Nachtleven ( haiku )
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 333 Het bos wordt verandert
In de late avondzon
vogels verstillen
De duisternis lokt
krabbeldiertjes van de nacht
geritsel in't struweel
De maan klimt hoger
werpt de schaduw van een uil
die troosteloos roept
Stil zit ik daar
als ongenode gast
waar zij regeren.…
Rauwe rijp
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 709 als rauwe rijp het denken schut
voor kou die ’t hart zou krenken
met een schrapend kille wind
waarin open bijten verstillen
kan bekoeling bloed betijen
worden verijsde gedachten verhoed
en vermeien zich verdriet en pijn
in het ijskleed dat de winter liet…
Als wind-doorwaaid...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 396 Dan weten wij
ons ook doorvaren
van Geest en licht,
van moed en vuur,
al zal ook
door de last der dagen
die glans verstillen
uur na uur.…
gedragen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 tussen stromen
en verstillen
glijdt hun blik
over het grijze
ritme van de golven
in volmaaktheid elkaar
raken secondenlang
als de wind in een
ademteug hen boven
de duinen blaast
gedragen door het
zachte ontmoeten van
zien met zwijgen
voorbij dik hout
en grote stappen…
Het grillige rood
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 156 wilde de glans
van het marmer schrapen
in een poging het dieper te raken
volgde
het grillige rood
in zijn geaderd patroon
voelde hoe het zich
warmde aan mijn handen
van weerstand ontbloot
volgde haar strijd
tegen natuur en verleden
in sprietig verloop
heb toen haar pijnen
met schoonheid gewreven
de tijd verstillend gepolijst…
Vrij zijn
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 195 Verstilling zoek ik
binnen de luide massa.
Ruimte buiten de orde
van de kleine burgerij.
Vrij ademhalen wil ik
te midden van conventies.
Ontspannen speel ik
met de regels van gezag.
Rust vind ik in het weten,
dat mensen weinig weten.
Lachen leer ik om de waan
van de kwetterende dag.…
Licht dat geen klaarte brengt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 138 Soms weet ik niet meer wat te zeggen,
te denken of te vragen, te dromen ook;
de dagen zijn zo anders nu, zo vol van licht
dat toch geen klaarte brengt, dat doet verstillen.…
Nachtregen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Gedachten verstillen.
Alle druppels vallen.
Mensen ademen.
Allemaal.
Het mediteert.
Regen regent.
Het is nacht.
Nu is vrede.
Het ademt.
Het is stil.
Samen.
Hier.
Wij.
Nu.…
Vaarwel zomeroogst
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 748 als het verkleuren
van de blaren
nog voor de val
een aanvang neemt
en het najaarsgrijs
de rust inluidt
om aan dood
en opstanding
te wennen
geraakt de mens
vaak snel ontheemd
van zomeroogst
en zal wellicht verval
schielijk herkennen
morgen bestaat
alleen nog in hoop,
woord en dromen
wordt hij enkel zo door
de verstilling…
en wil mij niet vergeten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.042 mocht mijn geest zo zoetjes aan verstillen
in mijn broos geworden lijf
verlangend naar een zachte dood
mocht mijn ziel naar verre einders reiken
willen schuilen en rusten in een oude
hemelse droom
laat me dan los, weer huiswaarts keren
naar wie mij immer dierbaar bleven
en wil mij niet vergeten…
Met vriezend licht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 149 zie de spiegel groeien
waar golfjes net nog
water bloeiden
verstillen zij tot ijs
ingelijst door
wit bevroren riet
met als decor de
dicht berijpte bomen
koning winter is gekomen
nog liggen meer en vaarten open
maar de nachtvorst streelt ze dicht
rimpelloos met vriezend licht…
Finale
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 616 Zonovergoten plas
glitterglans glasgeblazen verstilling
stenengooiers testen het draagvermogen
in sluiers duiken bomen in de verte
Zon op de plas
de rietkraag kraakt en ruist
feërieke finale van een bewogen jaar
De reiger krijst
als een feniks op zijn nest
roept om nieuw leven
ontsteek het vuur
en dans…
Printelig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 212 Verstillend.
Waar de haastige vogel
de toppen scheert.
Het water rimpelt en
de wolkenlucht ontspiegelt.
Daar wijzen pluimen naar
de hemel. Tot een vulling uit
mijn kiezen valt en de wereld
plots draait om een heel klein gaatje.…
Nachtmuziek
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 854 Geluk fluistert een zee
van musicerende dromen
laten wij allen drinken
verstillen
in rustieke nachtmuziek.…
Twist
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 de klap die jij uitdeelde
voelde harder dan dat 'ie was
valse toon was gezet
mijn wang kleurde rood
schichten vlogen over en weer
alsof de woordenstroom nog
niet genoeg was deed het
de gemoederen koken
slaande deuren waren een
voorteken van ijle rust
wat me deed verstillen
langzaam telde ik de uren…
Langspeelplaat
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.253 Hallo - ik ben een langspeelplaat
hallo - ik ben een langspeelplaat
hallo - ik ben een langspeelplaat
ik kan de groef niet vinden
Is er iemand in de buurt
die er mijn naald vertillen kan
is er iemand in de buurt
die er mijn plaat wat poetsen kan
Is er iemand die mij onverwacht
heel even kan verstillen
Hallo - ik ben een langspeelplaat…
Ephemera
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 155 Als ook de langste dag ten dode loopt,
zal zelfs dan de schemer kleuren laten verstillen.
Geen dag ontkomt aan de verstikking van het licht,
geen dag, ook al zou je nog zo graag willen.
De dagen zijn zo sterfelijk als zij talrijk zijn,
de gedachte aan eeuwigheid is vergeefs gehoopt.…
magazijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 348 je laat zoveel achter
als een storm gaat verstillen
het meeste
omdat je dat wilt
maar
ook veel
dat je hart doet verkillen
en
je neemt zoveel pijn
met je mee
het is pas echt voorbij
als je voelsprietjes
zich hebben teruggeveerd
in een nieuw gevormde rij
de rust daarna van binnen
is als een magazijn
waar de herinneringen
gesorteerd…
Guitar man met extraatje Bob Dylan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 296 I ain´t dead yet
Stembanden trillen
Zalen verstillen
Altijd weer willen
Move on, Bob Dylan!…
Volwaardig
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 151 Ik zou zo graag willen
dat een ander mens
volgens mijn diep innerlijke wens
zou verstillen
bij mijn aanblik
mij zou zien
als volwaardig
gewoon te bezien
als een aardig persoon
niet zo vol zorgen
voor de dag van morgen
maar zijn kijk houdend op
mijn lach
en beseffen
dat ik ook behoor
zonder dat ik alleen maar
stoor
maar wil behouden…
De dame met de mandala
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 en de verstilling
van de winter in het wit.
Je bent een pergola
Zonder rozen zei ik;
Maar in wording
zelf uitgekozen
op jouw tijd
en methode.
Dag meisje met de mandala.…
droge ogen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 ik schrok niet meer
daarvoor was dit te algemeen
zoals een strakgesneden pak
beheerst, met mate
ik ontweek uit jouw aanwezigheid
liet me verstillen zonder
luisterend oor
was overbodig in ruime zin
dacht aan dronken nachten
uitgestelde overmoed
een rusteloos lichaam voor
het slapen gaan
er bleef een ontkenning
een spiegeling…
DE KOEKOEK ROEPT
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 105 en de koekoek roept
naar een gewenste liefde
of naar eentje die hij verloor
die hem ooit geriefde
en de koekoek roept
wat wij ook zouden
durven willen
maar nee wij
wij schrijven ons lijden op
in gedichten en laten
het verstillen
wees een koekoek
lucht je hart
voor je in ongeuite gevoelens
raakt verstrikt
verward…
LAIS CCLXXIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Er is een zucht die spraak doet verstillen.
Er is geen plaats, geen lezer en geen tijd.…
Als wind-doorwaaid
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 341 Dan weten wij
ons ook doorvaren
van Geest en licht,
van moed en vuur,
al zal ook
door de last der dagen
die glans verstillen
uur na uur.
Uit: septemberkruid, 2002, p.33…
Vreemde stilte
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 235 Het argument van stilte
en het verstillende paard
geef ik terug aan de mist
en eenzame beeldkunstenaars
van ochtendzonden, reik ik
een spiegel zonder achterbeeld
ik keer weer ontboden terug
naar het vertrouwde begin
toen niemand het waard was
om de beginselen te vertrouwen
ik spreek weer met die vreemde
die nog niets over mij wist…