106 resultaten.
Reflectie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 244 Het water fronst
wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt
in poging de vertwijfeling te vervagen
uit de diepte die je in het staren ziet
zwijgend wijs ik
je vermoeide wilgen aan
wiens wortels gretig in de steile oever grijpen
vastberaden om het stormen te doorstaan
ik laat je zien
dat er velden zaden kiemen
in de aarde die door vorst was…
Koning
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Hij liet echter een bloedbad van ver-
driet en vertwijfeling achter, zag dat zelf niet.
Hij was een blinde die werd bespot, al dacht hij
dat mensen ontzag voor hem hadden, 's avonds
en 's nachts was hij beneveld en had hij soms
woedeuitbarstingen afgewisseld met lachkicks.…
ONTWAKEN
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.492 nu is er rust en een wijdheid vol nieuwe kracht;
voor mijn vertwijfeling en mijn stoutmoedigste droom
een onpeilbaar heelal:
water, zonlicht en gletschers
en ook bij nacht de kristallen
der glinsterende eeuwige sneeuw.…
Voordat
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.218 Ver voor de vertwijfeling
ver voordat mijn leven
opnieuw ontsprong
was jij mijn stralend
middelpunt aan de hemel
mijn nooit ondergaande zon
Ver voor de volwassen wereld
ver voordat ik tevergeefs
om onwillige harten streed
werd jij gevoed met
het grootste geluk
maakte een drie-eenheid
jouw leven compleet
Ik vroeg me af
hoe het zijn…
Verrezen mensenkind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 99 waar de witte vlinder
verstoord opvloog
van de grijze rots rollen
vrouwen de toegangssteen weg
openen zo de tombe
schonen de ligplaats
met witzachte doeken
voor zijn bijna laatste rust
zoeken in vertwijfeling
gebed en steun bij elkaar
zij weten zijn leven en
werk is nog lang niet klaar
sluiten het graf met
hoop en zwaar hart
in…
Haast wanhopig
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 329 ontspruiten,
bloei en rijping, sterfte
en dat het dan weer opnieuw begint-
dat werkelijk alles
zich steeds vernieuwt meneer'
hij blikte hierbij wild om zich heen
van me weglopend keek hij
me nog twee, drie keer scherp aan
nog half struikelend over een stoeprand
werd toen weer in dezelfde massa opgeslokt
met koffertje en paraplu
zijn vertwijfeling…
Hartebreek
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 393 verlangend staren holle ogen de oertijd in
waar monden vertwijfelend murmelen
en laten zo het troebele water spreken
leg je hoofd neer
op het eiland van verbeelding
luister naar de hartenklop in mijn boezem
en laat je woorden tot leven komen
in de glans van het bestaan
laat het vuur zwepen over het land
giet de bliksem in een ton
en laat…
Irreëel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 214 verdwaasd dool ik in cirkels, onherkenbaar hier
struikelend over resten van 'n verse vechtpartij, kruipt bloed weg
achter ontelbare glasscherven die stil getuigen
straatnamen zijn onbeduidend, geuren beklemmend
rennen plots gehavende zielen rakelings langszij
opgaand in een mist van vertwijfeling
met de dood in het hart aanschouw ik een…
Onderweg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 55 Onderweg moest ik
stenen en adders overwinnen
en mijzelf vergeten in 't blauw van
mijn geboorte huis waarmee ik verbonden ben
vergeten moest ik
mijn kinderen
de dorre harde grond
dreef ons uiteen
Overal het zwijgen, maar och;
de levende fontein
waarin ik verdween
waaruit ik
vol rust en wijdheid
tevoorschijn kwam
uit mijn
vertwijfeling…
Spiegelende lijnen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 Met vertwijfeling volgde ik
de spiegeling van de lijnen
van mijn voorkomen. Het zijn
de lijnen van mijn gezicht;
de uitwerking van al mijn
dromen. Het zijn de lijnen,
die zich in mijn gezicht
vormen in wat uitziet en
uitstraalt in het daglicht.
Zijn mijn gezichtslijnen in
die spiegel echt?…
Naroep
gedicht
3.0 met 12 stemmen 1.977 na -
vanuit de wervelende storm der blaren
waarin wij samen waren,
waar ik nog sta
geschroeid van dromen en van licht berooid,
roep ik u en bezweer ik u: als ooit
door liefdes laatste doodlijke gena
vertwijfeling…
In de kantlijn?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 24 dichtersparadijs
alweer ver voorbijgeschoten
alles vermeden met het krijt
van schone schijn, als dicht-lakei
op z’n onbeschreven blad
z’n alinea’s presenteert
van voorname woorden, een
eenzijdig verbond sluit met de
onschuld van nog maagdelijk
papier, waarop de pagina's vrij naar
binnen zijn gevouwen om in
de kantlijn vol vertwijfeling…
Agressie ...
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.189 Een strak en grauw gezicht
kijkt mij somber aan
wanneer ik in de spiegel kijk
geen gezicht dus, maar 'n gelaat
Mijn lijf, één totale bonk agressie
woorden worden niet meer gezegd
maar hees en hortend uitgestoten
met veel gedonder en geraas
Concentratie is totaal weg
vertwijfeling slaat toe
de wil om hard te gillen
is nooit zo heftig…
eerbied voor een knoop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 489 Equus caballus edel dier
werd al vroeg veel eer bewezen
neem Midas koning te paard van Phrygië
die in zijn garelen van de disselboom
kunstig alle vertwijfeling wikkelde
over zijn kans op meer heerschappij
Alexander van Macedonië
werd te Gordium in het voorbijgaan
gewezen daar zit 'em de knoop
van de bij Jupiter geëerde wagen
al eeuwen…
Ik zag mijn vader
gedicht
2.0 met 20 stemmen 6.491 zag mijn vader dood toen ik al dertig jaar
geworden was, toch gaf het mij een harde schok:
wij waren altijd goede vrienden van elkaar,
maar toen hij daar zo lag en met zijn lippen trok
alsof hij snauwen ging - iets wat hij haast nooit deed
terwijl hij leefde - leek hij op een dode hond
die, voor hij stierf, nog grimmig in het leven beet,
vertwijfelend…
Verstandsverbijstering
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 321 Als de momenten van hoogste vertwijfeling:
het waarachtigst!
Jij, die leefde zonder jezelf.
Jij, die zo machteloos scheen...
jij die zo was verwaarloosd,
zó ontzettend van rijke waarde voor me.…
het bed met twijfels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 192 heb gezocht naar de vertwijfeling
van jouw taalsprekende houding, je gezicht
gekeerd tegen mijn uitwaseming reikte verder
dan de lattenbodem van ons beider, ik lag verstomd
na al die jaren en vergat de stem in mijn gesprek
jouw voeten schoven naar de mijne in een klein
gebaar van nood
zelfs kleine repen licht tilden jouw trots
van het kussen…
Van God los.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 '
Mijn fiets hobbelt en wijkt uit, best een gevaarlijk iets
Momenten van heftige stress en vertwijfeling, niet zo mijn ding
In haast complete balans getoefd nu een belletje kling kling.…
tot leven, meer
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 272 middernacht
de wereld zou donker moeten zijn
onder een lantaarnpaal staat een man
alleen
hij rookt een sigaret
laat zich vollopen met duisternis
zonder angst
glimlacht en wandelt tot de stenen
op hetzelfde pad
waar ook seizoenen veranderen
ik draal nog even, keer dan
terug naar vertwijfeling
verdwijn…
Laat de mensen slapen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee
leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee
van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan
Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan.
In Moskou woont een slachter,
die geen kritiek verdragen kan.…
De weg naar Pasen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 237 Zo moeten ook wij de weg gaan
van vallen en opstaan
van vertwijfeling en sterven
door de donkerste nacht
eindeloos zonder sterren
soms zonder een liefkozende hand
die wonden heelt
zonder een zachte stem
die ons van liefde vervult.
Na een lange winter
zoeken naar de eerste narcis
tussen het dode hout.…
MUZIKALE MOMENTEN...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 493 vallende steen in
het geraas van een waterval;
´n zacht zoevende zeilboot
op eindeloze zeeën en
oeverloze oceanen
Het tsunamiseert m´n
achterdijkse waterlanders
zacht vochtig vloeiend
zich samenvoegend
in het meer van
muzikale momenten
Het kanaliseert de bochten
van rivieren van verdriet
en de snel opdrogende
poel van ellendige vertwijfeling…
Schimmig Licht
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 1.535 Vanuit het dal
van mijn verscheurde wezen
ver van het stralend licht
van zon en maan
schreeuwt iedere vezel
van mijn geteisterd lichaam
vol van vertwijfeling
nog steeds jouw naam
Dwars door de zwarte golven
van het duister
langs akkoorden
van verlatenheid en pijn
hoor ik
geleid door echo's van verlangen
jouw stem
als steeds terugkerend…
De stichter van het Noodlot
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 273 (De vertwijfeling van de mens)
Ik ben de tijd met strakke wijzers
de balk die rechte ruggen knakt
de staar die aan Uw ogen vreet
Ik ben het kapotte oorlogskind
het wondvocht dat blijft druipen
Ik ben het zijspoor in Uw denken
Zo heb ik U als mens verwacht
Zo hebt Gij mij als een God gedacht
Ik breek ijzer met ijzer
ontvlam vuur met…
De apocalyps
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 91 jij sloeg
de bladzijde om
zag nog net
de flits van de
laatste waterstofbom
weg was de wereld
ontdaan van natuur
en het beetje cultuur
dat wij in vele generaties
beschaving hadden vergaard
verdwenen de muur
van het huis dat
onderdak bood aan
een knus en vooral
liefdevol leven thuis
het was geen vertwijfeling
maar een zeker weten…
Michelangelo
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 103 waterval
aan zonbeschenen fresco's:
licht van duisternis gescheiden
de schepping van de mens en aarde
profeten en het laatste oordeel
de overdonderende zondvloed,
hoog boven hemelwaarts gerichte
blikken van de mens
die het grootse van de uomo
de ontroering van de geest
in al zijn naaktheid ziet
geschapen naar
Gods evenbeeld -
in vertwijfeling…
Will I allways love you??
hartenkreet
4.0 met 65 stemmen 1.749 Door mijn nat beslagen ramen
Zag ik jouw vertwijfelende blik
“Waarom nou weer ik?!” Je begon je lichtelijk te schamen
Je liet nog ’n traantje, gaf nog gauw ’n laatste snik
Wat is er toch, dat ’t mij niet lukt?
Waarom ben ik toch steeds onderhevig aan misfortuin?
Onder welk onheil ga ik toch gebukt?…
constant
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 63 vocht
dat in vertwijfeling haast
zich opwaarts door de poriën
murwt: verlangen wordt angst
van het moment dat je
het popelen vangt en verlangt.…
Catastrofale vlucht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 140 tijd niet leek stil te staan
De oproepen worden al snel heviger
Heimwee naar veiligheid steeds steviger
Het is een gevecht op leven en dood
Tussen hemel en aarde van mensen in nood
Wat niemand nooit zal weten
Of wellicht snel doet vergeten
In de cockpit wordt genadeloos gestreden
En toen...., woongebouwen werden opengereten
Ellende, angst, vertwijfeling…
Windhoos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 46 huilen
en gerammel en geklapper
overstemt het leven
Krakend stort majestueus
het erf van gepluimd en dapper
siddderend en met een dreun ter aarde
Respect voor dit ontzagwekkend natuurgeweld
overtreft alle andere aandacht
voor menselijke invloed
Een kosmoligische seconde
verstrijkt als een oneindige macht
van gevoelde tijd, van angst en vertwijfeling…