Alle inzendingen over Verzuchting

innemend als ‘t verstild verlangen me parelend naakt verder draagt verzuchtende ogen vertellen hoe zinnenprikkelend mooi ons dollen was wij samen dromend in Morpheus armen op verhaal komen…

Het ademen is reeds zwaar, avond in de vroege ochtend, licht gloort in de verte, maar duisternis omhult het droeve hart. En langzaam verglijdt de tijd.…

Kon ik weer terug in uw moederschoot, daar waar u binnenleidt, vrijt en leven schept, een mensenkind wrocht naar het laatste concept en laat mij dan groeien negen maanden groot. Baar mij weer zoals ik kwam, huilend en bloot, maar geef mij nu de jeugd die u mij ontnomen hebt laat mij groeien in liefde en veiligheid en ongerept is er dan…

Stille nachten vol van donker, stervend geluid van het verkeer, sterren met hun ver geflonker en O, ik mis mijn lief zozeer Kale tijden vol van smarten, stervend geween zonder verweer, twijfels maken mij verward en O, ik mis mijn lief zozeer Lange dagen vol van wachten, stervend beeld dat ik vereer, 't eenzaam steelt mij alle…

was de schepper maar bij de apen gestopt dan zaten we elkaar nog heerlijk te vlooien speelden we verstoppertje hoog in de bomen de aarde van vraat- en zelfzucht verlost…

Hoe kan ik mijn ontroering subtiel over jouw diepe water tillen, zonder mezelf te verliezen? Als woest water die mijn oevers doen inkalven en jouw bekken uithuizig wordt in mijn bodem. Zullen wij ons dan bloot te glunderen leggen voor elkaar? Als een kamerheer en een Chinees theemeisje? De uitkomsten van ons vlees en lusten samentellen…

Mijn zuchten zijn dieper geworden, dramatischer dan weleer. Mijn moeder kon het mooi, zuchten. Zo, dat je hele lijf ineen kromp, zo dwars door je ziel. Ze zuchtte je zo een zwak hart toe, een ongeneeslijk schuldcomplex bovendien. “’t Is me wat”, “Nou, nou”. Ik kan dat nog niet zo goed, ik moet nog harder oefenen.…

Er is veel te veel sneeuw, dat-ie ziet. Het is koud en dat doet 'm verdriet. Hij is verre van blij en ontmoedigd zegt hij: 'Jammer, zomeren wil het nog niet.'…

Jouw kruin zucht onder de zwaarte van zomerse lover. Het dichte groene gebladerte beschaduwt het droge gras, terwijl een lichte frisse bries speelt met minne-gevoel en strelend zacht raakt. Je tekent een spel van liefdesbeelden met elk blad dat versmelt in het lucht-geheel. Warmte-golven deinen over je groene huid en zoenen zacht, net niet aanrakend…

men bidt om vrede in welke taal dan ook tijdens de schemer herbergt het dal haar doden iedere dag opnieuw tranen zijn niet aan te slepen evenals kisten de zon verzoekt Ares om vrede, salaam, sjalom, pax te verzegelen met vers geboren regen zodat men het prille begin kan omhelzen in alle vrijheid…

'k Heb lang genoeg geleefd, indien 't u mocht behagen, Vrijmatig Heer, die eerst mijn ziel in 't lichaam zond, De enge band, die hen zo lang te samen bond, Te ontbinden, en een end te maken van mijn dagen. Maar zo gij rekenschap van mijn bedrijf zou vragen, Sloot angst en schaamte mij gewis de bange mond, Bewust, dat ik de tijd, die gij…

Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k tien handen had Met ogen gericht naar de lucht Kwam men handen tekort. Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k ogen in m'n achterhoofd had Met ogen gericht naar voor Wist je wat achter je gebeurde: echt hoor.…

Ik hou van de weemoed in een lied als van mijn lichaam dat zich buigt over het jouwe en met fronzend reiken zich verzucht…

Dit is de winter je kijkt er zo dwars doorheen klaar zijn de grachten er is geen brug die er aan zou denken te verzuchten…

'Wel fijn, maar klein', verzuchtte hij, 'ik zie toch meer brood in een tosti'.…

hieruit putte zij de liefde zacht tot uitspreken bedaard eindelijk vrij verzucht gehoord in een windvlaag bewogen fluister-woorden…

"Overwin het kwade door het goede" wordt veelal in de Nederlandse kerkelijk kring vertaald/vertolkt/verzucht/verzwolgen met "overwin het innerlijk door het uiterlijk!"…

wat voor tijd,vroeg laat altijd verzuchtingen waarvan Hebzucht vraatzucht drankmisbruik Verwachtingen waarvan dat blank en bruin elkaar gedogen of misschien "nog mogen" "zou dan het Kind ruim 2000 jaar terug in deze tijd niet voor niets geboren zijn" Toch Kersttijd?…

Begrijp en voel mijn eindeloze verzuchtingen, mijn zwijgen jegens jou als ik in gedachten ben. Ademloos ben ik in de ban van dit eilandje poëzie, mijmerend over hoeveel meer het leven zou geven. Als een oogstrelende passie fladderen vlinders, in mijn gekwelde ziel als passanten der verzuchting.…

de toorts brandt al laag, vandaag wordt nooit meer lichter komt niet verder dan wat een hart verzucht kijk, snel naar de einder, het goud blinkt nog maar even…

zij verzuchtte mijn klagen in een woord van as dat ik eerder in verstofte boeken las maar ach nu vangt zij mij in een gebroken rijm met bitse woorden tegen verzwegen pijn…

In vertedering verzucht fluisterende strelingen over fluwele huid totaan kippenvel. Niets aan toeval overlatend dans ik gerechten in je buik tot vlinders met felle kleuren die liefde schrijven, en geven.…

het dodemansfestijn verwacht de verzuchting van plengende tranen met rode anjerkus chrysanten witte wijn gelach in afscheidsroes het dodemansfestijn verhoopt de verheerlijking voor zij die vielen met bloemenzee festivals en kerkhofstille zuchten…

klaprozenrood op een dodenschrijn het kruisbeeld lijkt aanbeden verzuchtingen worden stil gehuild als lied naar het verleden het eerbetoon moet ongeremd de lach is niet gebleven glazen zerken breken niet bedekken slechts een leven…

ln Alkmaar, in Almere, Amersfoort gaan alle operatiekamers dicht de laatste specialist dooft er het licht er wordt niet meer gesneden of geboord en steeds weer een directie die verzucht; "Bij ons is er geen vuiltje aan de lucht"…

Vader verzucht, in wolkendek gelegen, hoe zijn kinderen al jaren zijn huis niet konden vinden, terwijl hij vol van vluchtige irritatie een schouwspel van treurnis, met zijn zonen een-na-een op de voorste rij, gadeslaat. Nu is het te laat.…

Ik moest zuchten ik moest verzuchten ik moest puffen vooral puffen...pf, pf, pf een p ragmatisch f ilosoof was van ons heengegaan een doordenkertje die Denker des Vaderlands…

De dag -zichtbaar- langer priemend groen .......in gras 'k verzucht hardop: Als het toch maar eens zover.... was.…

Ik weet niet — maar sinds ruime tijd Hoef ’k moeders roep noch tik, En wie is ’t eerst van allen op — Het eerst van allen?… Ik! Dan hang ik water over ’t vuur En loop wat af en an, En ’k weet precies hoe laat het is — Zie ’k LOUW de timmerman. Kwartier voor zessen, strijk en zet, Stapt LOUW, wat weer het zij, Met zijn gereedschap in zijn…

Het valt zwaar over de vlakte een onbestemd wachten, 't viel zoals te verwachten in weinig reliëf uiteen.. met het wentelen van vastliggende nachten en de aanloop stram, troffen zij elkaar niet meer als bij eerste oogopslag. In de bevalligheid van alle zorgeloze dagen lonkte eerder alles zo vertrouwd.. hoe aansprekend het gezicht…