Alle inzendingen over Visioen

Visioenen van riksja's en kleurig batik. Moskeeën en stranden, de dessa, een eenzame waterbuffel. Ik open mijn ogen en vind mezelf hier, waar de koperen gong van de zon dreunend het middag uur slaat. Visioenen van jou en de gloed van je haar, je glanzende kus en de gratie waarmee je je handen bewoog.…

Een naam op steen als de hare drijft haar terug in tijd door dromen en visioenen in zinloze strijd zij hield zich groot verzorgde de zieken begroef ze nadien en vond zo ook haar zwarte dood…

Ze verspeelden voor ons triljoenen Aan het najagen van visioenen, Waarvoor onze hartelijke dank. De zandbank keert Als geld, als water wordt vereerd.…

Bij Palestijnen krijg je visioenen Van terroristen, bommen en granaten Maar langzaamaan krijgt ieder in de gaten: Dit vreedzaam volkje gooit alleen met schoenen Dus Israëli’s, niet meer lopen fokken De vijand is gewoon een held op sokken…

een visioen dat zweefde tegen ‘t licht Daarna besefte ik, je bent ver van mij ook al voelde ik zopas even je gezicht Als in een droom zweefde jij voorbij een illusie, die erna onwerkelijk bleef Jij schonk een druppel liefde aan mij terwijl je zout in mijn wonden wreef…

Ik kreeg een Louis-Prima-visioen, Als steeds, als ze me “Buona sera” wensen. Ik reageer nu Pavlov-specifiek: Als ik de paus zie, denk ik aan muziek.…

op een dag zullen de lijnen op mijn lijf tastbaar zijn regen zal mij vinden en mijn karkas dragen alsof alles met het waarnemen verdwijnt en enkel nog de waanzin wordt opgenomen in verbeten visioenen het wordt donker in de schaduw van de maan ook de tijd uit vergeet-mij-nietjes genomen…

vage visioenen en oude rituelen verbinden mij met een andere dimensie in eeuwenoude boeken word ik genoemd geheimen heb ik niet het is een race tegen de klok ongeacht de razernij in verre orden hebben muren oren ik vecht me vrij en leg de handdoek in de ring…

Eeuwige Leer mij er achter te komen wat mijn hoop is in dit leven dat is toch wel het minste wat ik met uw hulp kan doen misschien zullen dan spontaan mijn dromen werkelijkheid worden Heer gun mij dat visioen als is het maar voor even dat ik in die hoop mag staan dan is dat voor mij al het meeste wat ik in mijn leven…

losgekomen van de wal word ik zoveel zachter geen kind zo aanwezig als het kind dat er niet meer is betoverd door het licht het diepe blauw altijd het geluid van water en wind losgekomen van de wal alles glanst als ik loslaat geen landschap eerder een visioen als ik loskom van de wal…

In de dageraad van het noorden Ontdekte ik dat liefde Omdat jij me dat aldoor gaf zoveel mooier was dan ik dacht Aan de donkere hemel zweefde het licht Golvend in het groen Golvend in het zicht Een mysterieus visioen…

De visioenen zijn beelden die we maken in onze geesten. Ze zijn verbeelding van de onzichtbare god, beetje waan zinnig. Hallucinaties van goddelijk verlangen naar hoogste geluk. Naar de geliefden, het eeuwige ontmoeten en het samen zijn. Het einde van ellende, van lijden en van sterven.…

Met een transparante parel van het blad wordt mijn visioen in mysterie beneveld bezongen door een aria dat galmt in de glorie van de dageraad. Ik overwin het eerste licht door een kier de hoop op het weerzien van mijn droom één gedachte bij de aroma van cacaobonen dat is de handeling wat vanzelfsprekend gaat.…

hoofd vervlogen laten emoties niet versperren genietend van het maanlicht laat ik mijn hart ontwaken met een prachtig aangezicht doet het naar meer smaken in verbazing verweven begint een onnatuurlijk schouwspel engelen die boven mij zweven zo mooi als een model met liefde laten omgeven het lichaam in rust weerkeert een nachtelijk visioen…

Daalt er uit de lege hemel een vleugelloze engel af die geen engel was of is of als gevallen hemelinge het verval niet meester is zakt er neerwaarts uit de lucht een laken met alle dieren van de aarde onrein gelijk de engelengedachten en klinkt er met een zucht te midden van de engelengeslachten dan een stem die slachten aanbeveelt en eten…

Als ik morgen wakker word bezetten krokodillen de A2 en massa's kikkers de straat. Treinen boordevol leguanen met geldige OV-chipkaarten reizen massaal naar Zeeland. Thuis hebben naaktslakken de badkamer aangeveegd, kwijl kruipt onder de deur. De klerenkast ligt vol eieren van te kweken dinosauriërs; sommige zijn al uitgekomen. Slangen…

Een jongen ontvliedt het vervelende thuiszitten fietst door wijde polders hoge haver wenkt blijmoedig "kom naar die kleine stad waar veel meisjes wonen jou slechts van school bekend" de einder trilt gespannen glimt telkens _ wordt dof bij verhoopte onmtmoeting vestingwallen doemen op wellicht schuilt daarbinnen diep slapende liefde…

met elkaar praten waar alles schouder aan schouder beweegt maar iedereen eenzaam door verdroogde grachten roeit elke nering overvol met lege hoofden terwijl slechts een platenboek het meest tastbare van buitenleven biedt de blauwe schemer beschermt een weggerolde parel tegen wroetende zwijnen dweilt een duplicaat over het ven uit om het visioen…

't Was nacht. Elkaar bedreigend in de vlakte van Filippi, lag Brutus' kamp en 't kamp der driemanschap. Alleen in zijne tente kwam des Caesars vriend en moorder zijn tabels en papieren neer te leggen en zijne moede leden op het legerbed te spreiden. En dromend lag hij daar, onduidelijk het wiegelen vervolgend van het stervend licht der lampe…

het is geen vraag meer maar verdrongen stilstand nu de wind de takken weer buigt een tint er tussenin noch het zwart in gesloten ogen noch de nevel als gedempt wolkenlicht een vorm van helder, die van geleende tijd voorbij het lichaam dat ooit schaduw wierp tussen brongras dat eertijds ons voedde een voeg tussen nu, heden, wij, ons hoe…

hoe lang denken we het hier uit te houden? wij die gestrand zijn tegen dit rijke continent zonder ooit onloochenbaar in Afrika te landen wij in huizen in Amerikaans-koloniale stijl die wij omringen met parken en tuinen om aan de aanspraak van het landschap te ontsnappen die op kelims lopen, in Nederlands dialect praten naar Duitse liederen luisteren…

Ik heb een glimp gezien van verre tijden, Als Rutte VII is geïnstalleerd, Als vrijwel niets ten goede is gekeerd, En wij nog altijd virussen bestrijden. De regels zijn dan strenger op dat vlak: ‘Alleen naar buiten in een ruimtepak!’…

Worden Tsjaad, Nigeria en Ghana Ivoorkust Senegal Liberia En Niger een woestijn fata morgana Als de Sahara kookt als de Sahel En de Sahel zo droog wordt als Sahara? Staat het Iberisch schiereiland in brand In warme extreem hete droge zomers En zengt de koperen ploert het Baskenland Nu teistert hij zelfs tropisch de Les Landes Hier op…

Niet dat ze slecht zijn of versleten omdat de aarde anders draait de meeste klanken zijn vergeten zijn onnodig vaak verfraaid Gewassen zijn de asfaltwoorden vol van onverwacht geweld als de doden ze nu nog hoorden was hun grafgang uitgesteld Dromen van dichters in elke tijd visioenen van onwerkelijkheid.…

leeg in het hoofd was ik vandaag mijn gedachten gaan traag ik heb kilometers gelopen en nu heb ik besloten om dat vaker te doen dit is een visioen dat eindigt op blauwe pleinen waarbij de zon gaat schijnen in het onvermoeibaar hoofd ben ik nog steeds verdoofd maar nu ben ik beter op weg en heeft mijn leven veel inleg…

de nacht vandaag komt als beelden in draken visioen rood bijt wit de hals zo is het de mythe te doen om een vlag kan men niet rijmen zo verdwijnen teksten langs de metrolijnen en profeten hun tijd verdoen en verdwijnen klein klaar gedicht je zei wat maar verstond het niet hetzelfde altijd alleen…

met gesloten ogen heb ik een visioen: twee gouden cirkels een zwarte ondergrond in het midden ligt een half maantje met een gouden stip het zweeft en vervaagt oorsprong: toen ik mijn ogen open had, zag ik: een blauwe spiraal op gouden ondergrond een houdertje met brandend waxinelicht de zwarte pit Boeddha kijkt toe met…

maar Fritz zwijgt zoals altijd en tuurt net lang genoeg om de nachten te doen veranderen in koortsige visioenen net als je bedenkt dat het nog steeds een kwade droom is sta je in de kruidige keuken van de veldwachter die op grote grijze sokken aan komt lopen en vraagt wat er is “ik beken, ik heb Fritz vermoord hem de hersens ingeslagen…

Toen ik op een middag, in september 1975, Na het laatste uur, De boeken in mijn tas stopte, Sloot Agnes S. de deur van het lokaal, en kwam naar me toe. De hele les, zei ze, Had er een man voor het raam gestaan, En naar mij gekeken. Ik keek naar buiten maar zag niemand. Alleen zij had hem gezien, verduidelijkte ze; En nu was hij weer weg…

Lange laan omzoomd door berken Zonlicht speelt spel met schaduwblad Silhouetten achter stammen wijken als ik kijk, omringen me, meer dan dat Waarom doorgaan? Geen antwoord Oneindig plein, schitterende straten, paarse heuvels, witte wolkenluchten maar de zon - heeft hij me verlaten? Kijk daar, daar is hij zoals het hoort Klanken van…