Alle inzendingen over Vleermuis

er zich zonder enige rimpeling te water een troebel theezeefje schept zilvergruis uit de reflectie verdwijnt als kruimeldief in de kruipruimte van het ondermaanse als een groene draak zwermt geboomte langs kartelranden eindeloos bladspuwend in dode wind uit de stilte rijst de puurste vorm van geluid hoog boven het kader bouwt een vleermuis…

de vleermuis en een glazen kat schedeltjes van ratten ik had van alles wat nam de donkere schaduw van het pad een paar lijkbleke skeletjes ging er snel mee aan de slag mijn raven zaten op hun tak te rouwen maar wisten vliegensvlug de restanten te verstouwen het elixer gloeide maanlichtgeel fonkelde wat sterrenpracht ik roerde het…

Een oude vleermuis fladdert als een kind. Ruimte en tijd zijn tijdloos geworden. De avond is aan het vallen. Recht omhoog kijk ik nu de hemel in. Aanstekers steken de eerste sterren aan. Mijn gedachten zijn gaan zwerven. Kindertjes zijn in bed en dromen. Gelukkig en voldaan.…

Antwoord ligt verscholen, gewoon In de normaliteit Persoonlijk ben 'k dol op 'De Chinees' zowel 'afhaal' zonder vleermuis >>> Als ook in het restaurant, eveneens maar zonder 'vliegende consumptie' Inmiddels weten wij ruim een jaar DAAROM...!…

We vliegen als vleermuis en mot tegen de lamp van alle zonden. We scheppen in mosselbanken, het dobberdeinst van ademklanken. We donderlagen in eendedons, de verten roepen nu de verten. We echoën als burlende herten, donker klopt nog ons hartebons. We druipen af als oude spons: stralen stikken voorgoed.…

Tijdens een storm bij volle maan vloog er een vleermuis in mijn gril. Mijn panda viel er prompt van stil bleef halverwege nergens staan. Een wandeling had ik te gaan om toch nog op mijn werk te komen. Ik kon de weg gelukkig dromen naar het kasteel ‘De Transilvaan’ De klopper klonk de poort ging open Heer Vladimir keek me strak aan.…

Binnen is het, buiten adem Van de luchtweg die spelonkend De vleermuis in recordtijd aflegt, Nauwelijks nog uit te houden. Nog eenmaal ondersteboven En gierend ontsnapt en ruist het En geheel onkundig rekent het De hele wereld tot zijn grot.…

Geen vleermuis, die winter-slaapt, ingebed…

gegeten in jouw onmogelijke omhaal van taal recht is de bocht in tuinstad vuur uit water dat vliegt op slag ruig onder rokken als dat weert waar vind je deze eigenwijze lach als zes negen blijkt te zijn in bossen vol seringen van geluid lijd dan maar zonder pijn vlieg de bocht in en uit iedereen een eigen lied wie niet weg is ziet een vleermuis…

brieven vast samen geperst op elkaar de zinnen en woorden versmelten worden en zijn één geheel geschriften aan elkaar gekoppeld veel gevoelens vastgelegd lange tijd bijééngehouden inzichten kunnen zich toch wijzigen, zodat er toch geluk kan ontstaan het was een mooie warme zomeravond een late vlinder vliegt van bloem naar bloem een vleermuis…

er is een boze kracht die mij mijn eigenheid wil ontnemen hij volgt mij dag en nacht wat niet bevrijd is houdt gevangen omringd door wereldse belangen zon valt op kruinen van de bomen de vleermuis dol van woede verscholen in 't hol hondsdol het woud vervult van klagen rondom haar plagen zon schijnt op onze kruinen terwijl…

De meest geroutineerde vleermuis, ja, maar soms, 's nachts, in een leeggezogen huis, als wie nog wakker is neerslachtig is want het is tijd voor buitenaardse krachten, landt er een ufo in het hoofd, zaait graancirkels, klemmende redenen er niet te zijn. Afwezig. Niemands zoon. De guillotine.…

Ik hoor elk geluidje, het gesjirp van de krekel, het gezoem van een mug, het gefladder van de vleermuis in de tuin rond mijn huis. Ik hoor geklater van het water door het fonteintje van de vijver en het kikkergekwaak tegen elkaar op, vol ijver...…

Ga zitten en wacht op een herinnering Roep geen herinnering op want het is geen soldaat Commandeer geen herinnering terug het is immers geen hond eerder een vleermuis in de schemer Komt er dan iets ? Vast wel.…

Vleermuis, vlieg naar huis, daar waar het behaaglijk warm is. Begrijp toch eindelijk dat dit plekje, diep in jou van binnen te vinden is.…

Wanneer in ademloze schemerschijn De vleermuis zwijgend wiekt in lage kringen, En de aarde staart naar de eerste tintelingen Der zilvren spangen van het nachtgordijn; Als dan door 't loof der luistrende jasmijn De luwtjes geur'ge wiegeliedren zingen, En sluimer daalt op brede duivezwingen... Dan is het zalig, om alleen te zijn.…

Kat loert lui met één groen oog zie ze daar bouwen onder de schuttingboog zij berekent haar kans en wacht de tijd al spinnend spiedt zij hoe moeder merel gedijt dan wordt het onrustig rondom het nest zij vliegen met hapjes tot schemering rest Poes kijkt en gaapt geen beweging bij `t huis een fladderende vleermuis maakt schemergeruis…

Kat loert lui met één groen oog zie ze daar bouwen onder de schuttingboog ze berekent haar kans en wacht de tijd al spinnend spiedt zij hoe moeder merel gedijt dan wordt het onrustig rondom het nest met hapjes gevlogen naar jonkies in `t nest poes kijkt en gaapt geen beweging bij het huis van fladderende vleermuis slechts schemergeruis…

Pfft, zei toen de vleermuis stoer, een dag ondersteboven hangen zonder last van rode wangen vind ik een veel sterkere toer. Kijk naar mijn kop en wees bescheiden, kan ik niet de wijde omtrek zien zonder mijn lijf te bewegen misschien, kwam de uil toen tussenbeide.…

Bidt de mond den appelbeet te vieren, wijkt de blik te wimper voor gevaar, waait de scheemring over lustrivieren, wenkt het lied over de nachtgitaar, beeft het woud onder den roep der stieren, wiegt de slang – de melodie gewaar – weiflend over spleten zich en wieren: schrijft de vleermuis met nerveuze zwieren mij den wil voor van…

soms overvalt het ons, wordt het ons teveel in de quarantaine van eenzaamheid met het laatste corona nieuws tussen de oren willen we niet meer denken aan de duistere boom met de ruwe schors binnenin het hol van de vleermuis die steeds heen en weer fladdert vanuit 't hol dodelijke tochten rondom de aarde met de lood zwarte…

De bug van het Millennium was hier Een worm in onze smartphone en computer Een wereldwijde angstzaaiende toeter Ontsnapt - het staat geschreven op papier Was Marco Polo een Mongoleanus Een zijderoutekoopman Venetianus? De worm getransformeerd tot Flermuzanus Stond in Voorspellingen van Nostradamus De wereld zou vergaan in schuim…

- Eens voelde hij bij zijn wang 'T laag rits'len van een vleermuis, en werd bang Toen hij hem van dichtbij zag, plots'ling groot.…

Een vleermuis aan de nacht hangt niet uw adem aan een vreemde adem zo gij dit beseft het dorp en de mensen nacht'lik huis aan huis één licht - wellicht bij de pastoor - en langs uw weg een late koe In de wig van weg en stroom is van de leegte zo het dorp alsof 't een boot was die maar voor korte tijd op anker ligt Om het staketsel kletst…

de staven van het hok is net zo oud als mijn buurmeisje dus bijna twee jaar hij is wel kleiner maar reuze sterk hij hangt hoog in zijn hok met één hand aan een autoband komt naar beneden en vertoont een orang oetanvoorhoofd een kleine kale buik die vooruitsteekt en nu al die slordige haren aan armen en benen van zijn heer vader verdwaasde vleermuis…

- Eens voelde hij bij zijn wang 'T laag rits'len van een vleermuis, en werd bang, Toen hij 'm van dichtbij zag, grijs, plots'ling-groot.…

wanneer een vleermuis spichtig de nok van het dak ontschiet en de nachtvlinder amechtig de holten van de surfinea kiest vervagen de geluiden, versterft traag het licht kruinen doemen dominant op hullen zich in donkere pracht een muggenzwerm warrelt kringelend op animeert het straatlicht in de zomerse nacht onder Cassiopeia's Wiegende…

En de stank van vleermuis uitwerpsels, tot hoofdpijn toe in mijn neus doordrongen. Krantenknipsels aan de muur, het gesteente hol en zacht. Zo het rottend om me heen, met schimmel in, om en tussen de muren. Een bijtende, zure azijnlucht. Ergens iemand naast de pot gezeken. Ga terug, zucht ik mezelf toe.…

Dan wil ik pulken aan jouw knoop En vang de vleermuis die het stof Uit jouw bloed opfladdert in een heldere werveling. Me lavend aan de taal Mijd ik de zwarte tongen in de wandelgang Hoe zij gemelijk een naam bevlekken.…

de maan: jou kan ik niet aan *** een naaktslak smeekte: genade zus huisjesslak, bied me onderdak *** Het web sloot zich niet “geen vlieg”, zei de oude spin de mot zit erin *** Bram, het vliegend hert liet zich finaal verblinden door ‘n jonge hinde *** de koningsvaren wacht tot het ochtendgloren om te ont-sporen *** de kleine vleermuis…