Alle inzendingen over Vleugels

vandaag denk ik terug aan een man, een zwaargewicht op lichte vleugels danst de gedachte aan zijn zachte blik, de bril wat schuin geschikt rondt welgebogen zicht zijn licht glanst tussen rood en goud geplooide charme waar de maan de bomen raakt schuilt zijn lach in kleine kinderogen…

het is koud zelfs de vogels zwijgen lintje op de revers rood de klaproos lichter dan het bloed van hen die nooit oud werden zoals hij, nu broos ogen vol trots en verlies het saluut weerklinkt de muziek zwelt aan de tijd versmelt in de ogen van gevallen kameraden het wieken van witte vleugels…

het doet er niet toe maar het klinkt als water zei je toen je mijn gedicht vasthield jouw vingers lispelden golven over me heen reikend tot aan de zee, met de nacht vertrouwd en op dat moment terwijl jij voet zette, wind werd onder vleugels dreven we mee naar het land dat in ons was buiten adem, in alles wat er wel toe doet .…

Vóór 't voelt als verraad Een duivelin zonder vleugels als feeks zonder gewaad De helft Van al het goede is Verworden tot kwaad…

wat dwarrelt er nog als een blaadje is het een vlinder die haar vleugels in de wind draagt een donkere vlek misschien op een gedachte of een verdord tij dat richtingloos uitpuilt en uiteindelijk neervalt in een kleine vonk van hoop ik huil om de dood van een kind midden op straat het is nooit de eerste keer dat het herbegint het sterven…

Als alleen jouw hart zich zal openen zoals een roos op een zonnige dag haar blaadjes opent zal mijn hart zich openen als ik deze roos zie in jouw blauwe ogen al de rozenblaadjes dwarrelen op de wind dus laat ze nooit verdwijnen op deze vleugels en laat ze voor eeuwig blijven zingend hun fluistering over de liefde tussen jou en mij…

Dan geeft ik jou vleugels van een engel Mis jij me misschien? Dan stuur ik een brief met mijn kus Wil jij misschien terug bij me komen? Wanneer het veld naar mij ruikt Dan kom ik als regendruppels bij jou…

de vogels ze zijn me lief ik voel wat ze mij zeggen willen zo vroeg in de ochtend en omdat het nu nog donker is omdat de grote, hoge bomen de nacht geluidloos torsen zonder het evenwicht te verliezen wil ik vliegen in het licht dat zal groeien in de regen tussen vleugels en vinnen op de zomer van jouw mond in wel meer dan duizend vluchten…

Deze plek waar alle dromen neergestort zijn gebroken vleugels en scherven het grasland bedekken catastrofe tot waar het oog reikt Dat jij daar je huis hebt gebouwd! Aan het begin van de hel het einde van de regenboog land zonder hoop Hoe wanhopig moet je zijn of hoe optimistisch?…

hij slaat zijn vleugels uit en vliegt hoog op om te stranden tussen duinen en groengrijze golven tijd om alle zintuigen op scherp te stellen onder een gesloten hemel de kustlijn volgen samen met de kwelling en de winst van het loslaten trekken de stormen in zijn hoofd gestaag naar het water een nieuwe dag gezet in glanzend…

Een zoon, wat een feest een kind wordt aan je toevertrouwd wie had dit kunnen weten een klein mens, waar je nu al zoveel van houdt Nooit geweten dat het zo mooi kon zijn een kind voor beide dat gevoel is pas echt fijn Het kind kan opgroeien onder de vleugels van mam en pap mag jullie liefde en vertrouwen hem veilig doen voelen, stap voor…

de liefde rite de passage gemaakt voor de valkunstenaar van de bovenste plank getooid met vleugels van glas zweeft ze in breekbare smeltende tijd om hemel en aarde te bewegen geluidloos wekt ze transparante zielen voor de overtocht een trage reis die hen dalend vanaf Eros naar het eiland van het broze einde brengt…

je klimt met mij je schouder vlamt als ik mijn vleugels spreid en jij de stenen mijdt die achter ons het pad markeren soms lost er een en slaat herinneringen stuk in een lawine van gedachten geen afgrond vangt jouw blikken meer weidsheid doet je ogen zeer de wereld vlakt tot mogelijkheden in een maagdelijk opnieuw betreden…

een kleine valk scheert klagend over witte huisjes aan de dijk tussen land en water de populieren ruisende bakens met trillend blad de brede rivier verdeelt het land gedreven stroomt ze door het landschap naar de open zee alles gaat over in iets anders wortels en vleugels steeds verder terug in de tijd…

Geluk Geluk is een moment een gevoel van binnen Een tinteling zo zacht een gevoel van winnen Geluk geeft je vleugels waait soms even voorbij Een geur die blijft hangen zo intens mooi en vlakbij Geluk zomaar op je pad zorg dat je het herkent Soms is het maar even geniet van dat moment Car…

de transparante engel op de ladder die haar vleugels samenvouwt het broze woord dat sterft in stromen van vergetelheid het kiezelpad in de tuin de regen die onbedaarlijk huilt de zee die glinsterend groen eindeloos deint de doorzichtige witte maan het licht dat naar de grond glijdt de kleine duivenveer in het zand…

gedachten geven me vleugels gespaard van wat wind hoop zal me dragen naar waar ik je vind ik reis door de dagen door morgen geboekt graai naar beloften die de tijd me vergoedt met jou wil ik zweven me helemaal geven jij bent de lucht waarin ik eindelijk vlucht met een lachend gebaar blaas je mijn storm uit elkaar…

Ze wilde niet "onderliggen" en tijdens een strijd met haar man riep ze de naam van God aan.Hij gaf haar vleugels zodat ze kon vluchten uit Eden.Op Adams verzoek stuurde God haar drie Engelen om haar over te halen terug te keren.Ze weigerde.…

1 in de arena zwellen de geruchten tot een gifwolk de keizer keert zijn vlakke hand een halve meter boven de schoot een wenk die kwade tongen sust onder hem een ovalen bekken de walm van ranzig zweet zuilen stutten de gevels met een krullend blad bekroond gieren staan vleugel aan vleugel te reikhalzen naar het aas dat nog wemelt…

water klotst zachtjes tegen het schip dat vaart onder de vlag ik zink in mijn liefde voor haar een matroos speelt een lied op zijn gitaar voorlopig nog geen land in zicht de haven inmiddels ver achter ons de plicht om te reizen onder een halve maan dacht aan doorgaan onder een andere naam een naam die met mij mee vaart alleen met vleugels…

zo kwam zij op aarde passie en compassie haar geboortegeschenken weerstond zij storm en stomend leven baarde zij en had ze lief her - innerde en vloog verkende hoogten en diepten om te landen in aarde waar zij wortel schoot en vleugels vond niet om ver weg te vliegen maar om afstand te creëren overzicht om precies te zijn in zoektocht…

Eerst linksom, dan rechtsom rond zijn duifje op en neer met trillende vleugels die beven. Samen flikflooien en flapperen, al pronkend rondjes draaien en heftig met de vleugels wapperen.…

Alsof je voor het eerst een engel ziet en weet dat die niet bestaat, zijn vleugels gerafeld vol stof en vol schimmel, met veren te oud voor een vlucht.…

spoorloos dromen in het mat zonlicht, snavels en vleugels wijs, zedig dicht. het is zonder bezinnen jezelf overwinnen.…

Als ziekte en de dood komt foerageren In de plotselinge stilte van de heldere dag of nacht Je oren vult met hun kloppende vleugels compleet niet verwacht Sta je alleen met lege handen en kun je niets proberen.…

vroeg voorjaar breekt zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat ------------------------------------------- Dit gedicht van Albertina Soepboer…

Ik adem diep, als je je vleugels weer spreidt.…

in het tegenlicht vind jij mijn ruimte en ik geef je mosgroene vogels zonder naam ik heb geen oog voor de lucht en het immer dromende want in het ongekende van jouw beeldentuin leg jij bekoring neer naast verborgen letters op het ondoorzichtig glas van omsloten vleugels omring je me met woorden in het lichtvoetige landschap…

Het landschap dat ik negeerde maakte slagzij maar de vleugels in de lucht waren sterk en vastberaden als de duif haar vlucht weet af te maken.…

Verstrooide vlinders harsbrokjes gloeiende bladerknoppen het geluid van vleugels blauwbleke splinterogen. Dit bos. Lichtgeurig deinend schaamteloos ademend naakt groen.…