inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 77.382):

Wij laten je los

Als ziekte en de dood komt foerageren
In de plotselinge stilte van de heldere dag of nacht
Je oren vult met hun kloppende vleugels compleet niet verwacht
Sta je alleen met lege handen en kun je niets proberen.

Als het de rand van de wereld aardedonker maakt
Elk gesprek wat jaren en jaren was compleet staakt
Vult het je ogen met kloppende vleugels van hen die gaan
Kom je met al de anderen er zielsalleen voor te staan.

Is dit de laatste dag, dat ze in het licht wandelen mag?
Want nu de dood haar met vlinders wenst te halen
Zal het leven niet langer dralen en haar laten gaan.

Nu alles wat ooit geworteld was op aarde draait
Families en het land compleet worden vernieuwd
Zal ik in gebeden je gedenken en je alle aandacht schenken.

Hoe intens kun je als mens van iemand houden
Moeten loslaten waar het grote mysterie op ze wacht
Ik had zelden zoveel tranen als de afgelopen nacht.


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 25 juni 2022


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 72

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)