Alle inzendingen over Voort

kom terug klinkt een stem in 't water alsof het een vreemde is eentje uit later uit de toekomst die hier nu nog niet hoort uit een donker waas en niets gaat meer voort slechts nog de waterige, onweerstaanbare blik van een verloren, zinkend schip kom terug klinkt haar stem nog eens helder over zee sleurt alleen pijn en verdriet mee slechts…

Of hollen wij maar voort totdat de schoonheid breekt? Want ieder uur is anders, vloeiend als het water dat nu met stromen heeft gestopt en rust? Wat had ik graag wat meer gezien vanmorgen, maar nu is het al lang voorbij en enkel nog het vage beeld herinnert mij dat enig ogenblik.…

In de stralende morgen glijden verdwijnend purper en pas geboren platina naast elkaar voort worden samen verdreven door alles verwinnend goud blijde glans spreekt van een nieuwe dag met God waarbij Zijn kind liefdevolle zorg kan ervaren de moed zal hebben het kwade uit te dagen tot voortdurende strijd moge een ieder het Hemelse Koninkrijk…

muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verbaal, de horizon eist de beeltenis mijn lichaam wordt vloeibaar voedsel wat in de eerste oogopslag van de zon wordt verteerd , een duivels mechaniek beweegt zich ongemerkt voort…

passievol dansen emoties door de gedachten op zoek naar verbinding vriend of vriendin schrijvende dansbeweging op dichterlijke vrijheden gedachteloos stromen emoties naar een uitgang de vrije wereld in de mens emotieloos achterlatend versteend door gedachten zonder rijm vriend of vriendin wie bepaalt het verschil de beweging danst voort…

Ze had een missie -zij was géén scribent om maar te zwijgen van een epigoon- dus rijmde voort, vergat om af te remmen en telde schaapjes in haar bed, en voeten. Het vaste van de vorm ging haar beklemmen. Ze schreef zich vrij van het verheven moeten.…

Een laantje dat immer opwekt voort te gaan. Een laantje dat niet doelloos kronkelt zonder levenszin. Een laantje dat immer een smalle weg lijkt te beslaan, dat een einde belooft bij ieder nieuw begin.…

is de terugweg ingezet als veel, verder weg komt te staan heb ik onderweg wel goed opgelet of droomde ik, door alsmaar voort te gaan beschrijf ik het tanend heden waar tafels en stoelen bevriezen en van mijn kamer hoeken worden afgesneden; heb ik het dan over loslaten of over verliezen het kan ook zijn dat mijn bewegende buitenring…

Golven van geluid planten zich in ruimte voort trilling op je trommelvlies trigger in je oor de bron is louter klank of toon geluid signaal of woord een zoem een motor slag of stoot het ruisen van de wind het ritme van de regen of het huilen van een kind het schreien van een meisje net verlaten door haar vrind…

Op het donkerste moment keek ik naar haar De lach, de blik, het tedere gebaar Met oneindig veel snaren is zij een instrument dat zij zelf altijd bespeelt met zo veel talent Elke snaar produceert emotie die vibreert en betovert Haar emoties hebben me voor het leven en geluk heroverd Haar tonen duren eindeloos voort De melodie die nimmer smoort…

Was het ooit aan een stad gegeven Voort te leven als geest, Vreemd nu en trouw vroeger gebleven Na een asregen op een feest?…

Bezige bij wordt te vaak gehoond, geschonden dus doe zo voort Mijn kroongetuige wordt nooit ofte nimmer beschimpt en vermoord. Maatjes voor het leven ach dat duurt vaak maar even Ervaringsdeskundigen weten beter, ware Liefde Blijft na dit domme leven.…

Ik stap onwennig voort naar het ochtendlicht. De eerste zonnestralen ontsluiten wat de nacht heeft verdicht. Een haan kraait het ochtendreveil. Een hele droomwereld gaat aan mij voorbij. Ik weet de natuur houdt stand bij wet en macht. Een andere uitkomst kan van haar niet worden verwacht…

De spanning schrijdt voort langs witte muren en de geruisloos geopende deuren droefenis welt van hart tot hart rillend van afschuw om het geweld de straat vult zich langzaam met bloemen Hollandse vlaggen en gedichten dat dooft de herinnering niet aan Peter die vecht voor zijn leven rondom het duister van de nacht dat langzaam…

Waar ogen schoonheid beleven Hier speelt geen tijd En mag liefde voor de natuur met ogen spelen Wordt het andere beeld verspreid De aarde haar liefde zal delen Hier veranderen gedachten Wordt inkeer geboren Het harde mag verzachten De ingeving mag gloren Het landschap schenkt een beleving In het zwerven van de tijd En jij borduurt voort…

Ik ben geen imitator van Vasalis Haar Tijd is immers een dichtmonument Geen lezer die haar schoon poëem niet kent Ik boots niets na, ik weet dat dat brutaal is De tijd schrijdt onverminderd malend voort Zoals de ouden zeiden 'tempus fluit' Gevolgd door het gevleugeld 'hora ruit' De tijd kent geen genade, ongehoord 't Is ook…

Ja, al zie je nu nog zo verwijtend Mij met dat starrenpaar aan, Meen je waarlijk, ondeugend liefje, Dat dit maar zoo voort kan gaan?…

Als de maan zacht door de bomen schijnt de wind z’n stem in takken fluistert ‘t schemerlicht de dag verduistert besluipt mij ‘n gevoel dat niet verdwijnt Mijn bloed stroomt razend door de ad’ren het hart snelt vol verwachting voort het rustig leventje is verstoord als ik de vijf december zie nad’ren Zou de goede Sint mij willen bedenken…

Maar zelfs het eeuwige leven beloofd, dender je voort, van je zinnen beroofd. Want blind is een mens, doof is een mens, als je niet in het einde van het leven gelooft.…

als een zielige meeuw oliebesmeurd sleept hij zich voort strompelend over vervuilde stranden geen vleugels meer om vrij over golven te zweven boven wolken ook met kalme machtige vleugelslag hij dreigt te vallen voorgoed met angst in zijn ogen staart hij nog eenmaal vertwijfeld omhoog .…

voor altijd zal in onze harten onze liefde voort leven, leven van herinneringen, voor altijd.... zonder spijt, zonder verdriet, maar samen onze liefde delen, dat kan niet.............…

De schapen op de groene dijken grazen rustig voort, herkauwend ’t leven van welleer als wolken die daarboven schuiven – eeuw na eeuw.…

Ik mis ze vaak nog elke dag dan speelt de heimwee me parten, 'k laat m'n tranen dan maar vallen, want ze leven voort in onze harten. Ik weet dat het niet mogelijk is, maar 'k wilde ze nog zoveel zeggen. Daarmee ben ik nu te laat niks kan ik ze meer uit gaan leggen.…

strompel jij nog lijk de krakeling breek dan maar je benen niet want je pad loopt grillig langs het stenenverdriet je stemming roest in nevels zurig weer waar je stem verroest en 't braken doet zo’n zeer strompel jij maar voort mijn vriend breek dan maar je beenderen niet want jouw pad dat kronkelt langs het dronkemansverdriet jouw…

Onze liefde was verboden en te ingewikkeld om voort te kunnen blijven bestaan Ik heb van je mogen genieten met je gelachen en gehuild je zorgen gedeeld, jouw leven geleefd gestolen uurtjes, intieme momenten de hoogste bergen beklommen Je handen heb ik gevoeld speurend over mijn lichaam je verlangen gedeeld en plannen gemaakt niet wetende…

een pakje drinken in haar handen Altijd haar vleugels nergens landen een diepe zucht ze glimlacht blij De trein hobbelt eentonig voort als altijd tussen rails gevangen net als het stil bedroefd verlangen van Ellis voor ze heeft gescoord…

Mijn hart, dat sloeg en joeg mij voort, Als wachtte ginds zijn liefdewoord. Ik vond de plek, de grond was week... Daaronder slaapt hij, koud en bleek. Een heuvel bloemen, blank en fris... Daar slaapt hij in de duisternis. Veel blonde bijen gonsden zacht. Ik had viooltjes meegebracht.…

Jaren en jaren doet hij voort, terwijl hij de zin van zijn daden niet kent. Net als het dier, geen verbeelding of waan: hij volgt de drang van impuls en instinct in een veilig maar duister schemerbestaan. Maar soms, als een flits aan de hemel blinkt, beseft hij zijn stom en blindelings gaan, zodat hem de moed in de schoenen zinkt.…

en bloed heeft mij al lang de wacht aangezegd, alles ligt nu in hun macht de sleutels zijn verstopt in smalle grotten ik heb verhalen over hen gehoord ze plunderen, maken van alles buit ontzetten steden, rukken harten uit in schemerlicht, voor ik de ogen sluit gaan mijn gedachten naar de woorden uit moge ze weerklank vinden, vlieg maar voort…

eten maar wil niet worden gegeten moet ik drinken maar ontkomen aan de droezem de longen lekker warm door rook aangevreten is de couveuze dus mijn optimale omgeving en een tijdreiskabine mijn ultieme toekomst moet me ondertussen meer in meditatie begeven godsgeduldig wachten op mijn eigen aankomst gingen we maar met een hete luchtballon voort…