Alle inzendingen over Voort

In brons gegoten klokken galmen luid mijn ingetogen uitvaart uit de mensen droef gelaten schrijden voort in lange rijen zij volgen zo eerbiedig stil wat er nog rest van mij met houten sier omsloten vier zwarte raven sleuren aan het koperen beslag zij trachten even triest te lijken als zij die volgen hun gedachten ingesloten In steen…

Het is verdampt in de vooruitgang alleen in omzien leeft het voort de dood wentelt zich op de wang en rust in het vergane oorlogsoord Waar het leven lachte, soms ook bukte zijn hart gloeide en hij een ruiker plukte.…

De zindering van zond en zomerzwoel Draagt de vlinder van bloem naar berm Voorts schreden tijd en ruimte, ik bedoel: Wat is Gods creatie toch vrolijk en ferm.…

Breekt de grijze lucht boven de kwelder Geduld nog, dan vallen de platen droog De zon lichtstippelt, het wordt snel helder Gaatjes van vogels in natte plekken Schapewolken boven en op de dijk De ganzen strekken hun slanke nekken Gras en water, aarde, basalt en slijk Verder en verder strekt het land zich uit Het grootse spektakel jaagt de blik voort…

ik wandel door het park ontmoet hier mijn wereld reis zo door jou en mij naar ver en diep van eindig en onbekend over dwaalwegen en uitzicht het heelal wordt hier verkend een zwaan drijft voort ogend naar haar kroost overziet dat wat moet omdat het zo hoort ik heb weet van verre landen zie daar de mens ontmoet hem in zijn tuin vraag…

gevoel in het lijf gedachtenherinnering in zeer lange rust en een lome slaap plotsklaps wakker lachend wezen verfoeilijke waan een dromende zot donkere woeste tobberijen minne moeite zoekt naar troost schijnbaar het zijn en te postuleren onvermogend schril geschreeuw naarstig is dat wat niet zocht ik heb de tijd en kabbel voort…

herkennen voor het waarmerk van het kunstwerk in geur aroma smaak gelijk bij mariakaak de echte Verkade nog appetijtelijker kan ook men dressere het gedicht op de tong voor de smelt tot er engeltjes zeiken en u zonder te kijken vers kunt benoemen als kers marjolein of savooiekool braam bitterbal ei of kaapsch viool men handele voorts…

Hoe gaat het voort? Verdwijnen zij soms allen? Het zou me waarlijk niet verbazen, want wie vliegt er bij dat vuur nou niet in brand? Nog even en de kast is weer gevallen. Dat fouten zijn gemaakt hoeft geen betoog. De burgers raken zelfs eraan gewend. De zee is voor ministers vaak te hoog.…

Als ik denk dat ik jullie kwijt ben dan neem ik een kijkje in mijn hart want daarin leven jullie voort en heb ik voor ieder een plekje apart Daarnaast zijn er de foto-albums waarin jullie gezichten tot leven komen en ook zijn er de nachten waarin jullie verschijnen in m'n dromen En dan weet ik weer heel zeker ik ben jullie helemaal niet…

mij verzonnen Je was weer dichtbij hand in hand langs de kant van de weg, op weg naar de bushalte bij het strand Je keek me aan alsof lichten op me schenen een fonkel verscheen, een traan je stapte in, je moest gaan even later was je verdwenen Ik liep door het zoute zand de tijd zonder jou was begonnen de zee ruisde onveranderd voort…

elke dag Zomer schreef zij met vette letters in het dagboek van haar leven bloemen fleurden altijd haar huis door kind of vriend met liefde gegeven De winter met zijn te korte dagen verteerde zij niet zo goed zij had iets van het warme zuiden dat kwam vast van haar Franse bloed Zo leefde zij blij en eenvoudig ging moedig met het leven voort…

Over de groene velden van een lang vergeten land dolen duizend zielen langs lege sporen karrenwielen dolen de dwaze helden met uitgestrekte hand Over de groene velden staart de dood mij aan alsof de duizend zielen mij dwingen te doen knielen alsof de duizend helden mij weerhouden weg te gaan Over de groene velden galmt de stilte voort…

Hij voerde altijd enthousiast het woord En Kindvall leeft door hem als Tsjiendwol voort Al hoort nu Tsjuiphof zelf tot het verleden. Hij sprak in vierenzeventig die woorden: "Zijn we er toch nog ingetuind," zei hij Toen Müller Duitslands tweede doelpunt scoorde.…

De steen is gelegd Het water volgt een ander spoor Ik hunker naar je liefde Maar weet het is voorbij Wennen zal het nimmer Het missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je…

waar ik naar kijk is 't te laat, 't verhaal bekend De naakte, nog jonge vrouw, loopt naar haar graf, haar handen bedekken haar intieme delen Ze is zichzelf al lang niet meer haar blik als uit steen gehouwen is slechts de echo van haar leven de dood is al langs geweest en heeft haar ziel meegenomen Ze stapt voort…

Wim van der Voort die Knut versloeg Hilbert die op een poepje zomaar uitgleed Atje die ze er op de korte baan al af reed Jan Bols die een wissel over sloeg Kampioenen gehaald en gebracht boeren nog goed met hun verleden geen Kees Broekman en Jaap Eden Zij worden in stilte herdacht Op karakter wordt alweer gemist Rudie Liebrechts de gaafste…

Inktvlek aan de hemel Uitgelopen Genoeg om de nacht te verduisteren Voor hen die omhoog kijken Rusteloos vloeide jij voort Zwarte rivier Ik rende langs de oever Steeds zag ik iets in jou Spijt droop ten slotte van je gekartelde randen Haastig gemorst, vermoedelijk In demonstratieve zorgeloosheid Zoals onze jeugd het voorschrijft Verhalen…

Ja, al zie je nu nog zo verwijtend Mij met dat starrenpaar aan, Meen je waarlijk, ondeugend liefje, Dat dit maar zo voort kan gaan?…

mijn kennis is de hemel niet begrenst mijn kunnen beperkt mijn weten de hemel eindeloos mijn gedachten vlieden voort stromen verder groot verval gèèn vergelijk rivieren zijn gèèn gedachten rijk mijn geest het heelal zo groot, zo immens ongrijpbaar, ontastbaar het leven beheerst mijn geest is nooit in het heelal geweest mijn lichaam…

Met wissers die vergeefs het water wegvegen gaan auto’s haast stapvoets voorbij op de wegen Fietsers gaan voort in bonte pakken gehuld en trappen hard door vol ongeduld Op trottoirs vele plu’s omhooggestoken, waaronder men zich ineengedoken, spoedt naar school of werkdomein om zo snel mogelijk weer binnen te zijn. En ik?…

God zelf geeft dat aardse beeldengewoel de vrijheid eigenzinnig voort te gaan, oordeelt met neerbuigend minzaam gevoel: "Kunnen Mijn schoonste schepsels Me verstaan? Ze maken vaak een bekrompen warboel. Schertsend mag Ik hun kleinheid gadeslaan."…

zomerdag de blaadjes torsen reeds de koelte van het najaar mijmerend rond september frisser zelfs, nu vogels kelen smeren met zongerijpte bessen een delirium vol zoet geluk, dronken vreugde en zot door dwarrelwind in waaibomenhout, heen en weer geworpen door een nawee die nog voorjaar weet de bermen dragen meer dan gras, ze leven voort…

Naar al de nachten dat wij samen lagen En lach en traan gelijk hebben gedeeld, En mond aan mond en oog in oog verzonken De adem en het licht hebben gemengd, En van die volle liefdesbeker dronken Ons aan elkanders hart hebben verzengd;- Naar die herinnering, in goud gedreven, Lig ik onder het masker van mijn dood Te zuchten en onzichtbaar voort…

O dood, geheime nachtegaal Die in de donkre hagen zingt Uw nooit ontraadselbaar verhaal Dat tot in ‘t diepst der harten dringt, En lokt ons beiderzijds van ‘t pad Over het dompe dove mos Voort van de wemellichte stad Naar ‘t ver en stil en duister bos, — Ik volg u, dood, zing gij mij voor, Ik zal niet talmen aan de zoom, Dat ik de laatste…

In den beginne was het woord, Springbron tezaam met wichelroede, En nu nog duurt dat wonder voort Van klankgeworden zielsvermoeden. Laatst liep ik langs een lentewei; Een vogel floot, het ooilam blaatte, Zijn liefdesboodschap zong de bij, Wijl 't water in zich zelven praatte.…

De tijd daagt alle mensen voort In slechte en goede tijden Zijn stem wordt niet gehoord Niemand kan de tijd vermijden. De tijd staat nooit eens stil Ook al wil men dat wel eens graag De tijd vraagt naar niemands wil Of het nu snel gaat of soms traag.…

Verstrikt geraakt in ‘t vangnet van hun steken van averecht over het recht breit ze slechts aan een grijze vrede Een naald vol roest laat moeilijk steken glijden een vangnet is niet recht te breien door ribbels langs een muizentandpatroon Zolang de kluwens blijven zwijgen tikken de naalden grijzig voort Wanneer de strakgetrokken…

De witte vlokken stuiven, Die 't veld met dons bekleen; Geen grasje of geen spruitje Dringt weer door 't dekkleed heen: Maar 't groeit, hoe diep bedolven, Toch fris en krachtig voort, Tot het, o Lente! uw stemme Weer suizend fluistren hoort.…

predikant Hoewel ze toegaf hem niet te beminnen Zij werd zelfs zwanger, maar de schikgodinnen Kluisterden al snel haar aan het ledikant Een longontsteking hielp haar uit de brand Ze liet de dood maar wat graag van haar winnen Geen jaar gehuwd en God haalde haar binnen Mijn schoonzoon nam de zorg voor mij ter hand Ik leefde nog een zestal jaren voort…

( zo droomt hij voort ) en ziet hij haar soms met een ander … dan doet hij alsof zij dat niet is geweest het duurt een tijdlang voor hij beseft dat hij de dwaas is waar zijn vrienden hem voor hielden en hij huilen kan om haar nog langer duurt het om haar los te laten…