Alle inzendingen over Vos

Wat van hem rest is voos en vieze mensenmest. Eens had hij er twee en geen idee dat er iemand naar hem stond te graaien die zijn kikkerreet - het was een ongelijk gevecht - in een paar gelijke delen spleet om hem tot een gerecht zoals hij heet te braaien en zo zijn fraaie cliëntele tenminste één poot uit te draaien.…

Al was hij pas met stroopmond aan het spreken: Die vos verliest zijn haren noch zijn streken En slim? Zijn aanzien brengt problemen mee Want dat gebleekte haar staat nogal stom Dus Geert, doe eens een leuke hoofddoek om!…

Wereldburgers rennen rond Drukke parasieten in de dunne korst van de aarde door haar aan het werk gehouden en in haar verteerd. Ze zweet rotting uit haar poriën, een heerlijke geur gezond om in te leven, maar benevelend: sommigen denken astronauten te zijn op ruimteschip Aarde Bijna 800.000 kilometer per uur snel- len ze mee met de zon…

De kippenboer telt ‘s morgens vroeg de doden, De vos is weer een keertje langs geweest. Voor Reintje is een kippenhok een feest, Maar op hem jagen is ‘s nachts streng verboden. Geen kippenhouder zal dat dan ook wagen, Nou Reintje nog verbieden ‘s nachts te jagen.…

Het is een vos die mij aankijkt. Neerslag klatert op mijn gezicht. Mijn ziel is doordrenkt van angst. Wat wil hij van mij? Diepe smart laat een leegte achter. Het aardse bestaan van zich ontdaan. Alles is onzeker. Wanneer de laatste woorden klinken. En wanneer ik langer kijk. Naar de gele ogen van de vos.…

Het virus is nog slimmer dan een vos, Als straks de ‘r’ weer in de maand gaat komen, Dan kunnen we nog van de bok gaan dromen, Dan is de beer aan alle kanten los. Dan staan we haast met één been in het graf, Het is echt bij de (wilde) beesten af.…

hij jammert de oude rekel door merg en been huilt hij vanuit het vlas de avond rolt patrijzen uit in strakke formatie door de geeuwende polder veren boetseren vingers tegen de neergaande zon komt er een vervolggesprek met de vos aan de rand van het schor tussen lamsoor en zeekraal, een dialoog..…

Ja vos die in mijn deken woont, heus wolf die op mijn kussen ligt – jij ruikt straks net als ik naar groene zeep. ------------------------------------ Uit: Slapen bij een warme man, 2008.…

sterren komen sterren gaan de liedjeszanger is gestorven bewondering is verworven de zachtmoedige slapen gegaan Mia heeft het licht gezien rockend door het leven vrouw en kind achtergebleven hun verdriet verzacht misschien niemand gaat verloren herinnering verlengt het leven in zijn liedjes wordt hij herboren hij heeft zoveel gegeven…

ze mokken in de bankjes krijgen hem niet weg arglistigheid ligt ervaren op zijn gladde tong boetekleed heeft gaten er wordt nog nagemord na zijn kleine knieval criminelen in de pels vreten aan zijn bloed gehavend komt hij weg…

ik was een mooie kerel op het wad die aardappelen en knollen verslond en opkeek naar de pastoor die verstond waar ik des ochtends nederig voor bad ik hield van haar op deze najaarsdag toen zij kastanjes haalde uit het bos zich bezig hield met de geschoten vos die zij de afgelopen weken zag ze kleurde hem in op het papierendoek…

Dag na dag gaan we door Dag na dag doen we voort Glad als een paling wacht de muze op de vangst Hels en hemels is de aardse tocht De kortste weg vaak een lange bocht Een omweg geeft ander zicht op wat donker is en wat licht Hij was een zanger die je hoorde Hij was een schrijver die men las Een performer die bekoorde met materiaal van…

Vosje, schenk me je vruchten vannacht, vlij je bevallig naast me neer. Je buik en schoot zijn donzig zacht, je lijfje is geurig en teer.. Geef deze krijger, vermoeid en bekaaid voor één keer waar hij naar smacht. Zodat hij niet langer in rondjes draait, verlos hem van het kwade vannacht. De port is oud en maakt me roekeloos toe laat ons…

De wond kan helen De tijd reist jaren verder Het litteken blíjft Beelden vervagen De film vertraagt en vertraagt Maar niemand roept 'cut' Stemmen verdwijnen Geluiden verminderen Het gefluister blíjft Geuren verdwijnen Totdat ze er plots weer zijn Terug in de tijd Herinneringen We kunnen ze verdringen Maar weg zijn…

De vos verplaatst zijn streken, de kip offert haar ei. Mijn lief likt haar wonden, ik grijp mijn gerei van streep over drukte en buikvlucht in rust. Hier deint het ritme van instincten – allerlei.…

-Een vos verliest geen streken maar wel haren, -En wijsheid, waarde Bram, komt met de jaren.…

bedankt hoor Dilan, hulpje van de vos hij maakte graag gebruik van jouw gedraai het resultaat: wanstaltig en ‘niet fraai’ racisme wordt ‘gewoon’: ze gaan nu los toch gloort er hoop: mocht Geertje gaan regeren dan zal al gauw de wal zijn schip gaan keren…

Ergens in een heel grauw bos met takken groener dan het mos leeft een sluwe oude vos heel erg eenzaam en alleen Ergens in een donker rijk zwerft een prins rond als een lijk hij geeft van opgeven geen blijk want zijn prinses is nog verder weg dan hij vrolijk praat een kikker vanuit een plas met zijn vriendjes die zitten in het gras maar…

stillekes valt de avond als ik door het duin naar het schor wandel, het lamsorenveld ligt in paarse gloed aan de voet van een groep oude begroeide duinen postelein,teunisbloem en klauwier markeren de overgang naar vochtig terrein, hier en daar staan plekken zeekraal, jonge konijntjes schieten voorbij waar zou hij zich ophouden, is het…

graaf hij ziet mij, ruikt mij, maakt mij kwetsbaar en klein, bekanst bang doorheen de duindoorns en bramen ga ik op hem af, voel iets machtigs voor mij, beef en worstel met vragen een klein konijntje springt voor mij amai, nog een en nog, het duin ijlt voor zich uit, deemstering valt snel ‘kijk, kijk, ge bent daar al’ , spreekt de Vos…

mijn kopvacht is geweken met juist gereedschap toegerust blijkt rein in mij niet uitgeblust vertoont nog immer streken mijn snuit in ieders zaken ben ik als steeds op buit belust heb slachtoffers in slaap gesust men kan mijn daden laken dus hoed u voor mijn gading een poot van mij is nooit oprecht en dekt –vaak achteraf gezegd- als valse…

Ik maakte voort - de tijd die vloog vannacht zou hier een haan nog kraaien en ik hoorde van de snede bij het aangebroken vuur nog zeven zinnen van de vos voorbij het kippenhok verwaaien waar hij stond - om te verhalen van zijn onschuld op den duur Het was de vos die ik verwachtte of toch niet dit late uur Moest ik hem staande hier verbieden…

Zijn zenderpark bewierookt hem al jaren Hij paait het volk met ‘OZB terug’ Maar dat men daar weer in trapt lijkt mij stug Ook in Italië heeft men ervaren Dat vossen – juist als zij de passie preken - Hun haar verliezen maar geenszins hun streken…

Dat hij als advocaat de vlag moet strijken Valt uiteraard bij Moszkowicz verkeerd. “Zo ‘n snotneus die mij levenslang royeert En mij niet in de ogen durft te kijken”. Want had die deken hem eens goed bekeken: Geen enkel haarverlies, nog steeds zijn streken.…

't Is toch 'n aardige bijkomstigheid Om, als je je vroeg nestelt dezer dagen Gedurende de mannen-Tour-verslagen Terloops te horen hoe Marianne leidt Pak door, Marianne! Tel je zegeningen (Hoe zelden ze ook live-verslag afdwingen)…

de vos nadert sluw, en stuift dan brutaal af op zijn prooi. een agressieve slag valt niet te vermijden. geen ontsnappen meer mogelijk … bommen worden met kwade blikken afgevuurd. helse paniek breekt los. gillende mensen rennen over het slagveld. de oorlog sluipt dichterbij. geen ontsnappen meer mogelijk……

Dit is het stukje aarde Dat ik mijzelf heb toegeëigend En dat ik deel Met alles wat er leeft Waarvan ik weinig zie Maar des te meer kan horen: Gefladder en geklapwiek in de bomen, Gescharrel en geritsel op de grond En stilte vol gekwetter Dat overgaat in kreetjes van paniek Wanneer een kat of een verdwaalde vos Het territorium betreedt.…

uit de reeks De vos in Maerlant deel 4…

mijn lieve kleine piranha jij dook diep in de zee altijd in de diepe zee je brak mijn kluisters open naar vrijheid je schonk ze aan de zon je hield me nooit tegen in mijn liefde voor de regen die op mijn dromen viel…

je willen oppeppen om je uit verdriet of misère te trekken hoef je daar niet altijd op te reageren maar wat je voelt zal je eraan herinneren dat liefde daarin altijd de ondertoon heeft de liefde die altijd ieders leven zin geeft het geeft je op z'n minst een beter gevoel dat is ook onmiskenbaar veler mensen doel Opgedragen aan Marijke Vos…