Alle inzendingen over Vruchten

Regen, regen, van de hemel 't Ledig luchtland tot aan de aarde Vullend met het lichtgewemel Uwer zilvren leliegaarde. Stortend vluchtig nand vermengend Met de bindkracht van uw zegen, Zode en zaad een heildronk plengend, Dat bet groen wordt langs de wegen, 0, ik hoor U over 't water Fijne maliënkolders klinken En, een sprookjesrijke…

appels bollen wangen ogen blozend net wat minder flauw peren buiken onder een geringe borstomvang de beet een beetje ronder maar op jou bijt ik mijn tanden stuk ik proef de wrangheid van ontveld geluk ~~~…

Pas toen ik aan de oever Dante las Dacht ik wie ben ik nu eigenlijk wel of niet De plant herken je aan de vrucht voorjaar…

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten, met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten: Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt, - zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize…

Het rood van je lippen groeit als een dodelijke vrucht ineen, samensmeltend totdat de toorn des overvloeds een overmaat van liefde spuwt in de verkeerde richting.…

voel hoe warme wind het leven doet exploderen met snelgroei zonder vruchten onder wolkeloze luchten in verschraling door hete ademhaling die verschroeiend langs rotsen tocht het eens zo vruchtbaar land is uitgedroogd en weggewaaid kaalslag heeft een prijs vernietiging van leven is ook voor ons einde reis…

in jouw stilte fluister ik je naam in jouw gemis roep ik luid in jouw pijn schreeuw ik het uit: ik heb je lief laat ons dansen laat ons leven ik de wijnstok jij de rank en wat een vrucht, wat een vrucht, om te geven…

hij had de euvele moed woorden op schrift te stellen die menigéén niet eens in handen durfde te nemen (tenminste niet in het openbaar) alles omtrent de daad en wat daar zoal bij komt kijken wist hij in tederheid te vangen zó menselijk bijna met alle zwakheden en verlangens kortom hij had de lef de poëzie te verrijken met een scheut erotiek…

O goddelijke gij smaakt zacht, zoet en zuur, zaadjes die in de mond zich tussen tanden laten vermalen opnieuw smaken zich losmaken verhalen, u smaakt naar meer Helaas mijn lichaam of is het mijn geest of beide samen kan u niet verdragen en ik betaal het zuur met rillingen rood aangeslagen delen maag en darmen spelen op in woeste doorloop…

Wat ben ik, dan een vogel in de schemering?... Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing, hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken; en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt... Ben ik bedroefd? - Hoor hoe een nachtegaalke spreekt mistroostig en gerust, met droeve en staêge…

Mijn dag en was niet oud genoeg, mijn hart en was niet koud genoeg, dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg mijn vree niet breke ... Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd) een vrouw, die, vreemder angst beklemd, oneindig naait haar doden-hemd steke bij steke. En 'k naai mijn eigen weifel-kleed, zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed…

vermeerd; zo gij, de schaamte van uw spijt op gloe'nde kaken, zelf uit uw hart de wentelende hopen weert; zo gij - o vrouw, wier vragen van geen ijver beven, en die geen grootre vreugd dan onbewustheid vraagt, - in u 't geheim van peilloos-schoon geneucht voelt streven, maar zult met blijde bitterheid geen leven geven aan de verborgen vrucht…

Geen zomer-schaâuwe is schoon als 't beeld, in volle teilen, der welv'ge melk die ront, van roerig licht ommaald. Mijn schamel huis, waar zoel een geur van peren draalt, weegt teerder in mijn schroom dan 't hele herfst-verwijlen. En, waar van 't winter-dak een schone mane daalt, 'n weifelt ijl een hele lente in hare wijle, o mijn…

een appel betekende eens verbod terwijl een vrucht later schreef van onsterfelijkheid bedenk maar kunstzinnige vruchten vochten zich knap binnen anatomie…

zo zonder schaamte lig je daar lonkend met je ravenzwarte haar, dat pronkend over het kussen spoelt daartussen je gezicht met ogen fonkelend vol heimelijk vuur ongerepte bruid ik tover raadsels op je blanke huid en luid kreunend strekt je lichaam zich wellustig kronkelend onder mijn lichaam uit de ultieme zonde voor de val sluit…

'k Droom jou in mijn bed als ik lig te slapen 'k Droom jou naast me; warm en naakt 'k Droom jou 'k Zie jou 'k voel jou Mijn verlangen is groter dan 't verschil Tussen hemelgewelf en aarde We kennen elkaar nog niet voldoende, maar---- ---'k Voel je, hoor je Paradijselijk komen In de Hof van Eden met De Verboden Vrucht Die…

Er werd toch mooi gegeten van de verboden vrucht, maar als ze alles hadden geweten waren ze voor de eerste hap wel degelijk gevlucht!…

steeds wanneer ik gebukt ga onder de afgestorven boom zie ik die struik ooit droeg ze vruchten nu liggen er alleen maar bladeren die krampachtig het onkruid bedwingen met stuiptrekkende trillingen op de vlakke grond breekt het beloofde land en snoeit ruw met wilde uithalen de brandende wraak uit ieder slagend uur dat…

Toch houd ik me sterk en probeer niet in je te bijten, Want ik weet: je bent de verboden vrucht.…

Je komt liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw wordt ijs, daarna grauw, niet in meer staat innerlijk te bloeien, in de kou wordt alles ontkent een pit zonder vrucht, een kale boom op een oude prent.…

Een zachte blos kleurt wangen rood als haar ogen kussen ze proeft..... ze eet de aangeboden vrucht het sap krult van haar lippen als ze gulzig toe hapt genietend verorbert ze de avond glimlacht als ze tevreden achterover leunend haar mond afveegt…

Plukken we niet de vruchten van dezelfde boom? Baden we niet in weelde van dezelfde zee?" uit de bundel : Geplukt fruit. van Pama.…

het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open, dekt de aarde met hun maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten woelen twijfels bloot, er lekken zure vruchten…

Daarin komen we liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw wordt ijs, daarna grauw, niet in staat innerlijk te bloeien, in de kou wordt alles ontkend, vruchten zonder pit, de aarde in twee delen getekend op oud perkament, is dat de band waarmee het leven ons aan een wereld vol geheimen bindt?…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur in ongeduld, aangescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op verguld papier, waarop de verzonnen tranen van een verjaarde zon terugvloeien in de literaire pot waaruit alles al is gedoopt, die inkt nimmer drogen zal, opnieuw z’n vrucht vindt in opgewaaide as.…

Oktober draagt zijn eigen vrucht. Met haar behagen weet ik waarom ik besta. De voorbije vitaliteit is nu aan het sterven, maar ik weet er gloort een groene toekomst hierna. Oktober stemt mij niet verdrietig om een afscheid. Met haar verder te moeten leven is mij niet de eer te na.…

bloemen, kleurrijk geheel Ongekend de vrouw die danste tot in eeuwigheid Werkelijk waar ongekend, zij alleen die ons hart verblijdt Met haar dansen van weemoed door koude nacht Warmt zij muren lauw, geurend naar bloemenzee Mannen knikken door hun knieën, als zij al niet 'out' zijn Vrouwen lachen, plukken bloemen De dagen zijn rijp, hun vruchten…

Het is een product dat vrucht afwerpt. Wacht tot de vrucht voldragen is. Pluk niet de vroege vrucht, pluk niet de vrucht die nog zwelt, pluk de dag die onder baat en last niet bukt. Dat is het bijproduct. Het is de coupon van winst op het verlies, van lik op stuk. Papier is geduldig.…

Als Eva niet verleid was door die slang, Als Adam niet dat hapje had genomen, Dan was ons onze onschuld niet ontnomen, Dan waren we gelukkig en nooit bang. Maar liever dat ik hier op aarde lijd, Dan veilig leven in onwetendheid.…

Zomervuur gedoofd door de herfstregens geblust dragen mijn handen rijkelijk het gouden ooft waarop nog uw zegen rust.…