Alle inzendingen over Weg naar morgen

Gisteren werd ik wakker De zon op mijn ramen Ver weg de kwetterende vogels De warmte van mijn bed Mijn eerste gedachten zijn bij jou Hoe jij je klaar maakt voor een nieuwe dag Wanneer zal ik je weer zien?…

In de stilte na stormen Fluistert wind je naam Spoelt regen weg mijn zorgen Vond ik reden van bestaan ontwakende zon jij lacht in de morgen laat mijn wereld stralen elke nieuwe dag jij werd licht in mijn donkerste dagen schonk rust in mijn onrust bracht storm tot bedaren verjaag de wolken die mij omknellen doorbreek de twijfels…

Dromen, ze zijn de heersers van de nacht maar verdwijnen weer tegen de morgen, een waardevolle bron van kracht om te vechten tegen al je zorgen Dromen, zwevend tussen de sterren en verre planeten landen op de heldere maan, even alles mogen vergeten even weg van dit aardse bestaan Dromen, waarin ik van wolk naar wolk loop genietend van…

Wie kan mij zeggen waar de rozen rusten als de dag breekt waar de duiven slapen als het lichaam smeekt waar zijn de lusten als God wegen gaat verleggen ? Wie durft het te duiden waarin het licht versmelt als de nacht aanbelt waar de engelen waken als de morgen knelt waar huist in mij de held als de doodsklokken luiden ?…

En de toekomst zo ver weg lijkt. Als morgen een dag lijkt zonder eind. Wanneer verdriet je hart overspoelt. Kijk dan om, Kijk naar het verleden Bewaar de herinneringen En koester ze in je hart Want ze zullen daar blijven Om nooit te vergeten.…

Voor één keer, zonder zorgen, op 'n rots uitkijken naar morgen. Voor één keer, met open ogen, weten dat we écht leven mogen. Want hou je je ziende blind voor al wat je op je weg vindt, en doof voor elke tedere lach, dan ben je dood terwijl je leven mag.…

Mijn dochter zegt dat de hemel niet bestaat, alleen het blauw is echt zegt ze als ik op het 'Net' tussen elfen, feeën en engelbewaarders op zoek ga naar vleugels tegen 't vallen en 't verdriet, mijn kleinkind in haar wiegje doet niets dan groeien en bestaan, dat is genoeg, morgen op de 'Weeg' krijgt ze haar eerste spuit, wijd de…

Het moment van jezelf vrijwillig laten vallen Denkend aan duizend kussen Die hun waarde verliezen in gewone getallen ...De grens tussen donkerzwart en zwart Er is geen weg terug naar morgen Alleen het einde van alle zorgen En een plaats vrij voor een ander hart…

Een roos die bloeit in de nacht is droevig en zwart haar hart is lelijk geschonden de ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn diep gegroefd geen bij, geen vlinder, die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand houdt haar zachtjes omvouwd.…

Jij kleine, lieve meid, je bent zo ver van hier; gegaan tot waar geen wegen zijn, en enkel maar vermoeden. Je draagt een leven met je mee, een teer bemind-zijn dat niet wijken wil.…

een schelp en geniet, kijk, kijk en droom efkens weg het mag van mijn polder, zij verwacht u in al haar schoonheid, in al haar blijdschap…

langzaam trekt het zwart zo lang bevlekt geweest met uitgedroogd vocht weg uit de verdichte nacht; woud van een wederkerend en wezenloos gedrocht traag slinkt in eigen taal het vlies dat de dood bedekt terwijl vanuit de herinnering schuchter over het licht van morgen wordt verteld de geest is wederom met leegte opgerekt in…

die kisten bier en spijkerbroeken morgen koopt ze bloemen, armen vol…

aan het einde van dit jaar de deur nog dicht, maar aan de drempel likt reeds licht een tochtgat waar de sleutel knarst want er is hoop en nieuwe wind het Kerstkind ligt alweer begraven in de oude doos morgen naakt de tijd, op weg naar verder en de weidsheid van een toekomst op papier mijn huldedronk is droog bevroren op mijn lippentaal…

Morgen komt de tijd weer opzetten, agressiever dan ooit. Agenda's vullen zich met schijfjes tijd. Talloze hekken staan in de weg. Angst grijpt ons aan.…

laat mij weten hoe wegen mijn stappen dragen mij voerden naar vragen over wie ik was hoe velden vol stilte vertelden in droomloos passeren hoe leeg de wereld weersprak diep daalt de helling van bergen kaalslag misoogst ook nog het groeien van morgen hoe transparant is het water dat stroomt in een bodem van hemel verlandend…

Wordt het weten later weer gewoon een morgen, weer de dag om er in te berusten, om zandkastelen of woorden in regels op te bouwen. Deze weg is niet lang met vrienden langszij, dit is een beloopbaar pad.…

De ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn heel diep gegroefd. Geen bij, geen vlinder; die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand die haar zachtjes omvouwt.…

Dat lees ik in je ogen die thans nog blinken maar morgen weerloos zullen zijn en vaal wanneer men rücksichtlos en laaghartig naar je haken zal.…

naar de uitzichten van morgen die veel verder kunnen reiken dan enkel liefde op afstand.…

dat is alles waar het om gaat onderweg zijn naar evenwicht tot het avond wordt En morgen de volgende dag het volgende jaar…

Morgen zou je jarig zijn morgen zou ik bellen, de kaart zou allang gepost zijn, omdat die er op je verjaardag zou zijn, je zou pronken met mijn gestuurde kaart, je zou trots zijn, morgen, zou je jarig zijn, maar je telefoon is afgesloten, je brievenbus behoort een ander, de postzegel is op een andere kaart gegaan omdat jij, het daagse…

Vandaag weet ik wat ik morgen ga doen, want wat ik vandaag niet deed, is iets wat ik nu wel weet, maar naliet. Omdat ik vandaag niet deed wat ik gedaan zou hebben zal ik morgen moeten doen, wat ik vandaag niet deed.…

morgen, ja morgen kom ik weer kom ik om, mijn hart doet zeer maar ik schrijf wel op uw lijf ik beklijf en verblijf, hoogachtend…

Ze zijn nog maar heel eventjes te zien De ene ging van heilloos tot nog leger De ander was bevlogen en integer En scoorde voor waardering vaak een tien Die laatste werd door velen opgemerkt Die andere heeft eigenlijk nooit gewerkt…

verwelkom mezelf terug dichtkunst van mijn hand als een reïncarnatie de lezers begroetend daar ben ik weer maanden vervlogen weken waarin letters geen woorden vormden ik spin nieuwe woorden in de kleuren van de herfst beginnend aan het pad van inspiratie hallo welkom terug in mijn wereld welkom, welkom prachtig mens…

Na wéér een nederlaag is trainer Steijn Bij Ajax door het clubbestuur ontslagen Ze grepen in na 114 dagen Uit angst om straks gedegradeerd te zijn Ik hoop het juist, dan wordt volgend seizoen Een schoonmaakmiddel Keuken Kampioen…

De weg is nog lang waarop men verder kan gaan. Tot in het Eden.…

Het knaagt aan me en zoekt zich een weg naar binnen. Een ding weet ik zeker Morgen begin ik. Morgen bemin ik…

gezichten op onweer voorzichtig gluurt de zon om de hoek van een regenwolk haar pauze was lang genoeg ze schijnt eerst wat waterig dan opeens stralend regendruppels haasten zich weg paraplu’s weg portieken leeg vrolijke gezichten een chagrijnige stem roept weersverwachting zegt vanavond weer regen morgen ook niemand luistert…