oesters
in het arme licht, het gloeiende licht
ligt mijn polder te verdrinken, ze zucht
onder de gratie van gekregen bundels
zonnestralen, ze ruikt naar de lente
ziet hoe de hemel zich vergaapt aan
de snoeren met parels, het vergulde van
mijn land, hoe de nacht zich opoffert
aan het onweerstaanbare van de morgen
proef het zout, steek u lach in een schelp
en geniet, kijk, kijk en droom efkens weg
het mag van mijn polder, zij verwacht u
in al haar schoonheid, in al haar blijdschap
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/riegpoezie/
Schrijver: Rieg, 30 maart 2009
Geplaatst in de categorie: landschap