Alle inzendingen over Woorden spreken

morgen zal ik je haren vlechten mijn kind morgen wanneer ik de aarde ben rondgegaan en de zon heb aanschouwd ik zal ze door je haren strelen we zullen stoeien en spelen en hoog in de lucht met blauwe bloemen om ons heen zullen we de verte liefhebben en zachte woorden spreken morgen, ja morgen mijn kind zal ik je omhelzen…

Laat me ademen Laat me leven Laat me om de lieve Liefde geven Laat me stijgen Laat me gaan en op roze rozen zweven Om te worden wie ik ben Om te maken mooi en heel wil ik alle woorden spreken teder helder en bedreven Laat me lachen Laat me zingen Laat me opgaan in de goede dingen Laat me zwerven in je zwoele geuren Laat me binnen…

Als de blik van haar ogen de weerslag vormt van haar ziel, wat heerlijk is het dan dat ik in deze draaikolk opgaan kan en sprakeloos de woorden spreken mag ondersteboven te zijn van haar lach. Als drenkeling weet ik mij in haar ban, waart zij als schip rond in mijn hersenpan: redding gehuld in nevels van de dag.…

ik gozer als volwassene mijn woorden spreken taal wat ongewassen en ondeugend maar met een hart van staal ik heb het roest eraf gepoetst na tijden indolentie is er weer volledige potentie geen woord maar daad lust de seconden rauw gebrek aan tijd schaadt nog het samenzijn met jou waar ik het jochie ben jij mijn grote bekken…

Ze kan je heel diep raken, en zonder woorden spreken. Liefde kan mooi zijn, zilver met een goude rand. Een wereld vol met zonnenschijn, twee mensen hand in hand. Liefde hoort bij 't leven, warm en dan weer koud. weinig nemen en heel veel geven, zoet en soms wel zout. Liefde deel je samen, zonder angst of schoom.…

ik heb de stilte in geven ontdekt daar waar enkel woorden spreken mag het hart nooit ontbreken dat klopt het ritme van verliefden dat ik voel door zacht je huid te raken en contact maken met de circulatie in je warme lijf pas als ik voorzichtig wrijf gaat het rood zo reageren dat je het niet langer meer gewoon kunt negeren…

spreken als hij ze zorgvuldig vormt en er de stilte mee bekleedt…

ik lees de rode loper in het gebaar waarmee je schrijft me schraagt in mijn stiel die me nagenoeg laat strompelen over het glad gestreken beton ‘k ben niet zo behoeftig en bedreven of zeg maar gedreven in het feit dat ik met dubbele woorden spreek en telkens vergeet te zwijgen als het woordenboek meer dood dan bladzijdes draagt ik zie…

Beide handen vouw ik open een warm welkom voorbereid jij verkiest door hard te lopen jouw eigen weg in eenzaamheid Ooit zal ik de woorden spreken in de letters van de tijd eens zal ik de draden breken in strakke lijnen van de strijd Beide oren willen horen ied’re klankkleur in jouw stem weer kan ritme mij bekoren ook al zette het mij…

Ik zag, ik hoorde hem die laatste woorden spreken: Mijn God, Mijn Vaderland! Zo ge ooit, mijn landgenoot! zijn heilige as moocht nadren, Kniel dankend bij zijn graf! Er droomt geen Hollands bloed in uw verbasterde aadren, Gaat gij er koel van af.…

Ik wil de teedre woorden spreken, die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde 'k zei niet genoeg. Ik wil haar dodensponde sieren met bloemen der herinring. Liefste, zij bloeien vroeg!…

Zijn tandeloze mond zal, eenmaal, tanden moeten; 't zal woorden spreken; 't zal, 't zoet wichtje, eens, wel ontzoeten; 't zal wakker worden, en, gewassen, meer als eens, zijn ogen wassen, naast de bronnen des geweens.…

Waar liefde overheerst en zonder harde woorden, de mensen luisteren naar elkaar en woorden spreken als akkoorden.…

Maar als je toch zeker bent, en je eigen waarheid kent, handel dan zoals het hoort en neem dan ook zelf het woord. Spreek dan moedig en oprecht als je zelf je mening zegt. Doe het krachtig als het moet, maar wees eerlijk, doe het goed!…

Een kwarteeuw plus twee maakt zevenentwintig vervlogen jaren over een an- dere boeg Het roer niet verlangd, moest drastisch radicaal en onmiddellijk om... Man overboord, lijkt buiten bewustzijn, coma geen reactie, echt alles lijkt dood De kou sloeg een ieder om het hart tot het moment dat de arts ging reanimeren, stier- ven langzaam…

zonder betekenis Zolang ik nog de rol van bedelprins speel Zoek mij niet op Straf me als ik beleefde woorden spreek die van jou een monster maken Zoek mij niet op Want ik maak grijs wat ooit gekleurd was Zoek mij niet op Want ik zal je cipier zijn in een gevangenis van comfort Zoek mij niet op Ik zal je bedekken met slijk en je oren vervelen…

Langzaam worden mijn gedachten woorden, Spreek ik onhoorbaar tot jouw bange hart, In flarden hoor je wat akkoorden het is een soort muziek, zo onverwacht. Jarig ben je straks en ik zou je willen kussen. iets fluisteren wat jou alles zegt ! Onzeker brandende gedachtes voor altijd blussen, met alle liefde die ik voor jou heb.…

Ik wil de teedre woorden spreken, Die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde; 'k Zei niet genoeg. Ik wil haar dodensponde sieren Met bloemen der herinn'ring.... Ai mij, Zij bloeien vroeg! Daal op haar neder, op haar handen, Die zegen spreidden; vlecht een krans haar Om 't jonge hoofd.…

. --- --- --- 'k zie haar ied're morgen, schooltas in de hand volgestopt met boeken, lopend langs de waterkant regeltjes en regels, steeds maar meer en meer met twee woorden spreken, dank je wel mevrouw, meneer - dan gaat het je goed..…

En heel hard stampen in een plas en dan m'n tong uitsteken en morsen op m'n nieuwe jas en ik wil overmorgen pas weer met twee woorden spreken! En ik wil alles wat niet mag, de hele dag, de hele dag! En ik wil op de kanapee met hele vuile schoenen en ik wil aldoor gillen: nee! En ik wil met de melkboer mee en dan het paardje zoenen.…

spreken nog zoals een boot ligt aangemeerd aan het anker van het oor, je stem is het sein om te vertrekken - je beeltenis opgelost door het vuur dat knetterend je taaie knoken verteert totdat slechts je silhouet nog zichtbaar is op de draagbaar van tijd…

spreken.…

De woorden van mijn gedichten spreken mijn hart Waar de mond het niet over zijn lippen krijgt Daar waar het verstand en het hart vechten om elke letter Die verward woorden omzet in decibels Die begrepen worden in misverstanden Daar waar mijn oren woorden ontvangen Waar gedichten geboren worden En misverstanden weer mooi op papier klinken…

En luister, naar woorden, Uit heel oude tijd, waar mensen nú daaglijks om vragen. Ze zijn dan wel oud... ze beloven veel goeds... voor ons, in deez moeilijke dagen. "Want...dan zal Ik mensen doen spreken, een zuivere taal. Een taal, die hen allen verenigt. Zodat ze Mij dienen, in vrede en vreugd.…

ben je gelukkig met hoe je leven nu is, bestaande uit het doen van dingen die een ander persoon wenst, dingen die je in je hart eigenlijk niet wil, als ik me niet vergis, voel jij je niet in al je doen en laten begrensd gevoelens uiten zoals ze door je groep zijn voorgelegd, kwetsende woorden spreken, die je zonder hen nooit zou hebben gezegd…

In je ogen weerspiegelt het raam van jouw ziel het seint mij berichten heel lief en zo subtiel Jouw ogen zeggen alles één blik is dan genoeg dan lees ik je gevoelens die ik bij de mijne voeg Onze ogen vertalen woorden zijn niet nodig stemgeluid verzwakt want dat is nu overbodig…

er is soms het woord wat zich niet zeggen laat dat kruipt in het hart waar het zich verschuilt met de pijn van liever alleen achter blijven er is soms het woord dat zich niet horen laat maar zekerheid ontrafelt in duizend vragen waarop geen waarheid aarden kan…

-Gij spreekt geen woord, mijn kind, en weent aan mijne zijde Ik sluit mijn oog. Helaas, ik lach...…

ze waren vanzelfsprekend de woorden die wij altijd hoorden toch hadden zij iets unieks dat alleen jij als herkenbaar authentiek toevoegde uit duizende modulaties koos jij je eigen variaties op het gesproken woord wij hebben de schitterende pareltjes uit jouw woordenschat al bewonderd en genoten de couleur lokale heeft haar…

verhaal het gesprek blijft verstoken van expressief sturende ogen lichaamstaal is al tijden geminiseerd onderwijs heeft het hoofd gebogen achterstand wordt niet gecorrigeerd nog resten er wat platitudes allen gevoed uit het eigen nest overleggen gaat niets meer worden de toren van babel is weer geboren uit elkaar niets meer zeggende woorden…