Alle inzendingen over Zacht ei

Ik nam aan je deel zoals wind deelnam aan het Westen verleidelijk met mijn Oosterse ogen je hield mijn hart tegen het jouwe alsof we voor altijd werden verbonden de geest voorgoed uit de fles we dronken oude jenever omdat er een muziekdoos werd gevonden oudere liederen over haveloos werk omdat ik naakt was schilderde je mijn lichaam…

Soms zoek ik in mijn droom naar een woord en ik weet dat het niet bestaat ik kan het niet toveren Soms zie ik iets dat ik zoek ik leg mijn hand erop ik voel het zacht, zacht als licht als liefde meer als licht Ik word wakker en ik zie het licht, liefde, ben ik wakker? ik twijfel.…

ik moet je nog zeggen dat je moet leren zacht te zijn ik moet je uitleggen je bent niet alleen, je bent alleen onderweg in een harnas van beton een weg die nergens toe leidt hoe oud ben je nou? je grijnst en grinnikt maar je weet precies wat ik bedoel je moet alleen nog leren om zacht te zijn niet alleen te zijn…

Niemand kan het geloof staven van de ander Men kan alleen eigen geloof uitstralen naar die ander Maak het maximaal zuiver met maximaal respect van en door beiden Want geen 2 mensen zijn het zelfde een ieder is uniek…

Je moet niet aan leiden lijden Soms de meiden mijden Aandacht aan de weiden wijden Zoals ze van alle zijden zeiden Je moet niet naar nijgen neigen Soms een steiger bestijgen De pijlers goed kunnen peilen Langs de zijlen kunnen zeilen Je moet geen vijlen veilen Soms je vermeien vermijden niet tijdens de reien rijden iemand die vleit nooit…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

Het ei tussen mijn oren Vol toekomst maar nog niet gebroken Broedend vol van woorden Die groeien naar zachte zinnen Steeds wil ik je lezen Maar eerst moet je breken Voor het leven je kan aanschouwen Toen zag ik jou En het is gebeurd De schil viel in snel tempo op mijn hart De liefde is geboren Nu de zinnen zijn te lezen Zing ik ze…

mij werd een voorpagina beloofd want ik had zonet een gedicht, in het holst van de nacht, verzonnen, ik dacht dat mijn pad werd verlicht doch ik werd van mijn zinnen beroofd ik verkondig nu wereldwijd ik kan hier mijn ei niet kwijt…

na het driftig schrobbelen en liefdevol scharrelen gaan ze kakelen.…

Een pracht van een ei een bloemetje uit duizend 't is pasen…

Of was er al een kip om ’t ei te baren met ook nog eens een keer een haan erbij aanwezig als bevruchtende partij? De vraag zal mijn gemoed niet echt bezwaren: Ik lust zowel de kip alsook het ei. Adriaan van Dam…

Het danst van links naar rechts Van boven naar onder Maar slechts Een lichtfits en donder Niks wordt bepaald in realiteit Wie spreekt er van waarheid En de vogel spreekt een taal Waar zich geen bevind, verhaal De cirkels in het graan Zeggen meer Als dat dit woord zou moeten Gaan…

Ik heb last van mijn ei dat is heel vervelend, ik voel van alles maar kan er niet bij. Dat ei schiet en knalt door mijn hele lijf, ik krijg het niet te pakken, zit hier maar te zitten als tijdverdrijf. Voel allerlei prikkels om met dat ei wat te doen, kom echter niet in beweging, zit met mijn hoofd in "vroeger", in "toen".…

Is het doorsnijden van banden niet een té simpele route Zelfs het ei waar ik op broedde heb ik drastisch uit het nest gegooid Ik wil het heus wel leren maar het kraakt zo in mijn hoofd als ik mijn ogen sluit en luister naar de schaal onder mijn voeten.…

Ik loop hier met mijn ei dat ik kwijt wil, de bloemen kijken mij één voor één aan, binnenin mij is het verassend stil, ik zie het lege gat, daar blijf ik staan. Ik zal hem nu voor het laatst los moeten laten, niet alleen het ei, maar ook mijn verlangen, ik zal het hier wel achter moeten laten en mijn geweten opnieuw gaan behangen.…

Een oud-politicus die soms iets vindt Om het vervolgens dan niet op te pakken Soms wel maar dan verdwijnt het in zijn zakken Is uitgekookt en ook Van Aartsens vrind De man blijkt niet te breken en hij zwijgt Waarna hij weer een heel mooi speldje krijgt…

Het ei is zo gaaf dat ik alleen al door zijn naam te noemen de indruk heb teveel te zeggen. Zo stil is het dat beter dan door deze woorden je je er eentje op een lege bladzij voor zou kunnen stellen.…

het licht keert zich naar binnen waar het ei ligt op het witstenen bord in de afwezige kamer is enkel schemer niet te luid ------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1958-1978', 1978.…

Een windei zegt niets, maar met de paashaas wil ik een eitje pellen.…

Ofschoon men natuurlijk voor eieren eer naar een hen zou gaan, Krijgt men echter geen goede eieren zonder een haan.…

buitenstaander kip of ei wellicht allebei buitenstaander ei of kip eigen wijs met stip…

Niet tegen het raam, maar tegen het ei waarin het zit en het ei breekt in tweeën. Niet het ei, maar het ijs dat scheurt van Groenland naar beneden. Een zwarte zee, waarin witte vlakten drijven. Geen vlakten maar bergen. Geen ijs, maar graniet. Nodig voor het roodborstje om zijn snaveltje te scherpen. Zijn snaveltje sterker dan het ei.…

Voortdurend klinkt: "Tok tok, alweer een ei", Alleen mogen de arme kippenboeren Al tijdenlang geen enkel ei vervoeren En zo vult zich de Gelderse Vallei. Geheid dat u daar dus succes zult boeken Als u met Pasen eieren gaat zoeken.…

de nachtvrouwen wenken veterretend gewillig poserend implanttieten zuchten zacht kom, kom naar mij de nachtvrouwen wenken schermen genot in beeld geschoren de schaamte voorbij nul zes, opgespoten lippen de nachtvrouwen wenken denken in eieren bieden appels kosten een rib…

Toen sprongen ze los door het stoeien, die dartlende haren, Ik woelde er doorheen met mijn vingers, Ik warde met woelende vingers. Toen hingen die lokken mij over de vingers gebogen, Zo smijdig en slank als de slangen, Als trossen goû-regen, in slingers gebogen, Als stralen der zon, door mijn vingers gevlogen, Of tussen de twijgen gevangen…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…