Alle inzendingen over Zegels

Het zegel beschermt hem. Het onverzwakte schild houdt stand. Niemand steelt van de walnotenboom. Die het wel doen die zullen zeker inslapen. Negen kruiden beschermen de walnotenboom. Fladder weg, ruisende spoken. Fladder weg, dertien plagen en pijnen. Es Yggdrasil moet wel een walnotenboom zijn.…

En mijn meisje drukte 't zegel Van heur liefde op mijne mond!…

koorden een liefdesband uit woorden en stuur met zonnestralen lichten in de nacht de vissen leer ik praten een zee van minnewoordjes die ‘k met de stroom verzend tot op jouw strand waar jij ze ziet en hoort ze voelt en vangen wilt de lippen openen zich en geven hun geheimen prijs zijn zacht en warm, kusbereid wie lieft breekt zeven zegels…

Hij schreef nog op de envelop: - er moesten vele zegels op - 'Ik blijf je eeuwig trouw.' Ze vond dat echter wel wat lang. Voor hoge tijdnood was ze bang. ze had 't druk, Sofie. In no time schreef ze hem terug. D'r antwoord kwam bijzonder vlug. Hij las een compromis. 'Ik wens 't korter,' schreef de schat, 'een one nights stand.'…

schakeringen speelden zon en schaduw wisselingen op je snel bruinende huid waar zachte markant ingetogen lichte lijnen de reikwijdte van ogen beperkten tot plukjes nonchalant opdoken uit de beginnende koralen met het slow van de juist passerende golfstroom en je een schitterend briefkaart model zag maar de post gaat alleen en de zegel…

ik ontving een Vorstelijk schrijven dat ik herkende aan het zegel en aan de juiste aanhef van de eerste regel Daar stond Weledelgestrenge Heer zo noemt Hare Majesteit mij en soms ook schalkie-schalkie zo corresponderen wij In dit geval had Majesteit mij op tevee aanschouwd en naar mijn lezing geluisterd gedragen en goed onderbouwd…

Zachtjes glijdt er een brief in de bus hij ruikt zelfs lekker lijkt heel bijzonder dus Met zorg haal ik de brief eruit loop dan de kamer in zink op de bank lekker onderuit Lees ik mijn eigen adres hardop 't is heel mooi geschreven zegel van Bea d'r op Geen afzender staat er op de achterkant van wie zal dit nou wezen wie is zo…

Je ziet mensen naar hun werk gaan, jij bent daar dan niet meer bij, niet meer lachen met collega's, je hebt voor heel lang vrij, In je broodtrommel spaart je vrouw nu zegels, want ook voor hem is het gedaan, Misschien krijg je ooit een ander baantje,w ant het leven moet toch verder gaan.…

doorstralen om de stad een doorzichtige spiegel te bieden een oudgouden glans zou over de huizen strijken en iemand roept als eerste 'kijk' en wijst toeterend komt het hele verkeer tot stilstand abrupt worden alle vergaderingen opgeschort en de straten vullen zich met ogen en geroezemoes een vorstelijk banket, jagers in een herfstbos zegels…

Zij was briljant - echt geniaal en ik betaalde met een zegel die ik op haar mondje plakte nu het feestje was gedaan ssht - zeg maar niets mijn liefste pop jij was fantastisch - zeker weten dankzij jou weet ik nu weer waar ik mijn winkelkar heb staan…

de kegel van haar snavel hakt de schors open met de tong likt ze bosmieren uit de pulp morst ze melk over de deinende navel soms peutert ze met geveilde nagels aan zijn gulp scheurt het zegel, dan kruipen er vingers van bijenwas over de blonde wrong, de ontstoken knopen in de broeikas van een etterbuil, een wonde dan kietelt zij de tulp…

En als ik denk wat wil toch die vreemde klank Al dat moois in leven waar ik dan weer voor dank Is dit dwaasheid van mij als nuchter wicht Als ik mezelf van zegel voorzie en erover bericht.…

kaviaar een droefgeestig handgebaar maar uitzonderlijk zo mooi ze heeft een nietje door… haar navel en haar mooie lach alsof je dat nou net niet zag gegarandeerd uit je dak met gemak aanbevolen nooit meer rust is ze mijn absolute must mmm zoals ze kust om ellende te vermijden dat was de prijs van het succes een verhuiskaart zonder zegel…

Ik zoek vergeefs naar één gerechte, Van Irving af tot Willis toe, Die aan hun deugd zijn zegel hechte, Die Stuivesand geen onrecht doe, Die Evertsen een eerkrans vlechte!…

Waar ik mijn oog, vermoeid van traan op traan, Bij 't flauwe licht der doodse lamp moog' slaan, Ik zie Gods zegel op des lijders voorhoofd staan Zijn lot is veilig! Een wrede slang knaagt aan het menslijk hart, Zij tiert bij vreugd, maar kwijnt en sterft bij smart.…

Ooit toen Utrecht in 1122 zijn stadsrechten verkreeg, waren het de elementen van de stads- verdediging, zoals de stadsommuring en de rood en witte wimpel van zijn twee afdelingen van de schutterij, die sedert 1200 in het zegel domineer- den en zijn twee kleurige stadsvlag voerde daar later ook nog een afbeelding van de mens- lievende schutterspatroon…

blower in je tuintje van 4 bij 4 pak een hark, stoffer en blik en laat mij met rust Ga toch weg met je 2 sporen beleid bij een enkelspoor ontspoort de trein al praat toch niet zo hard in je mobiel je lijkt wel een imbeciel God bewaar me. bespaar me je krokodillen tranen lik me reet met je oer patat en je koolsoepdieet Rot op met je zegels…

Gastvrijheid, uw welkom, uw zegen, uw groet, Het zegel dier liefde, der trouw. En – ’t kusje te–met zij verleidende zoet – Uw handdruk zij heilig, o vrouw!…

Bij mijn schoongeschreven brief en kleurentekening van hond op voetbalschoenen, een poedel met gekrulde kuif in oranjewitteblauwe shirtbroekkousen, heb ik een ongebruikte zegel (postfris heet dat onder spaarders) voor antwoord ingesloten. Daar komt hij aan, de Post, zijn zomeruniform lichtgroen, de uitpuilende tas met? zonder?…

Plaats, waar al het zwart belijnde eenvoud werd, en tijd zich in zichzelf ontsloot en bliksem in de bliksem het zegel van het zwijgen brandde. Wie maakt welk onderscheid? Waarin schuilt het meesterschap? De kenner weet: de zelfdrukkunst kent alle vragen, maar een antwoord kent het niet.…

Want dat schonk een god op zegel, Koopbrief van uw tijdgedragen, Etherhel en bloedwarm leven. En als wolken wolken jagen Zo is nooit een ding gebleven, Maar ook nooit een ding verzonken Dat niet elders weer zou rijzen Van eenzelfde adem dronken Eender op oneindge wijzen.…

De vrijheid vind ik pas in deze banden; Zo zal mijn zegel zijn, waar nu m'n handen. Spiernaakt! Eerst zò kan men de vreugden leren, De ziel van 't lichaam, 't lichaam van de kleren Bevrijd.…

De vrijheid vind ik pas in deze banden; Zo zal mijn zegel zijn, waar nu m'n handen. Spiernaakt! Eerst zó kan men de vreugden leren, De ziel van 't lichaam, 't lichaam van de kleren Bevrijd.…

Nachten zijn er voor de zwakken De zieken van geest De dageraad is er voor de sterken De eerste zonneglans voor de geliefden De dag is er voor de vitalen De ondernemers Die werken met goud en schalen De nacht is er voor de angstige ziel Op weg naar krankzinnigengesticht Die zijn voeten omklemt Waar de zegel van de liefde op gedrukt staat…