Alle inzendingen over algen

En verlegde tijd zich ondergronds achter oeverende uiterwaarden als een wak in lage Maas -men noemt het verdronken dit beeld dat eilandde als dak- het water brak en sleep keerde de stenen terwijl algen verweerden, zwart als pek op deze plek, die ik droomde, slechts vermoedde, op het schijnpad de verbeelding van een vesting zo…

Ik eet een paar pinda's en ik vraag me af of je op pinda's kunt overleven voor het geval dat, alleen maar een paar pinda's of zo Ik kijk een natuurserie bijna al die dieren blijven in leven op bijna niks, zeg zoiets als op een paar pinda's of algen dat is de dierlijke conditie bv. 3000 km. zwemmen voor wat garnalen een walvis…

Met spons en alg begroeid, want die vernis penseelt de zee. Zijn ogen ver uiteen. Twee kachelruitjes, waar de vlam verdween, oranje mica in de duisternis. Een kleine steenvis heeft het nog niet door. Met brede vinnen als toneelgordijnen stijgt hij omhoog en daalt, valt stil, encore!…

schtterend gelegen in het dal In de States wonen hele volken al eeuwen safe tegen de wolken met slechts bij stroomuitval in een zekere mate kippendrift De Sloterplas is ons vergezicht groeit door de blauwalg dicht zwanenmeer wordt wat aan gedaan bliezen we al in een bellenbaan we houden met filters water stromend en transparant en de algen…

in het gips Niets hielp tot nu toe, zelfs geen rozenkwarts Ik hoop dat u mij kunt genezen, help Ik wil weer verder met mijn parelmoer Nou ja, als ik het zo bekoekeloer Bent u aan rust toe, Oester, in een schelp Die stevig sluiten, nooit meer opendoen Mobiel en tablet achter slot en grendel En op de televisie zit een knop Goed alg…

water, wier en algen spoelen diep de duinen in. het is goed om na het vrijen d’ ogen toe te doen: “bedek de lijven met het wolkenstof en zwijg. droefenis komt later, hou de leegte nu maar vast”.…

- - - - - - - - - - -- - - - - - - -- - - - - -- - - - - diatomee - kiezelwier, eencellige alg…

Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls dobberend in een fles in een deinend meer of de witte reisduif die klapwiekt als een onheilsbode door een storm van twijfels langs de glooiende vloedlijn Daar ligt de open brief met algen…

het is weer feest op het rif ze doen het zonder vozen de poliepen zijn weer grif ei en zaad aan het lozen ter uitzaai van het koraal al spreekt men internationaal van uniek tropisch regenwoud in water koud of warm maar zout wij zien bewegende skeletten gedragen door eeuwige wetten poliepjes met algen in symbiose maken er kalk voor de krijtpose…

Herboren uit de wieren en de blauwe algen, bollen tranen over het zand van beide wangen, ze verbleken als de zonstralen rijzen uit een lege schoot lijken ze verloren.…

Gevangen uit de wieren en de blauwe algen, bollen tranen op het zand van beide wangen, ze verbleken als de zon als wachter verrijst uit een leeggelopen schoot.…

het latente klotst nog in code aan de pier: kapotte botten, alg en kelp en wier. het zwijgen heeft haar kern bereikt: het is nu stip, punt, korrel in de tijd. het zingen had kortstondig ons verrijkt: parels in een kop vol haat en nijd. droom werd wet, verwoordde moord: harpoen die zich door lijven boort.…

in de kroezelige baard sneuvelt een dondervlieg als in een groezelig web de vlag van Zion spant om zijn kruin een grofgebreide muts met mazen verraadt de schutkleuren de drie stroken van een beroofd land het groen van algen, mos en lover het eigeel van de zon het rood van vergoten bloed zweet dringt in de vetlokken de viltige manen…

Onder lichtend vonkgedierte Komen algen tot bezinking. Diep is 't stil; langs lange slierten Wier trekt walm op van ontbinding.…

nog half aan land omrandt het maanlicht vals haar zachte lijnen, werpt vage schaduw scherp op algen, schelpen en botte ribbels in het zand. het sleurt haar wiegen mee, ook zij wordt zee. er barst een kern van liefde in de liefde open, zij spartelt blij, een stoute zeemeermin, en meer van hen dan meetbaar is komt in de golven vrij.…

De deur van gisteren zwaaide dicht Bijna uit de hengsels Het gepolijste eik kraakte Zij wrong aan de knop, trok, hield vol Zonde van de moeite, het verspilde melkzuur De vervlogen uren verzamel ik Als een hamster In mijn wangen gepropt Dan verzink ik, door algen overwoekerd Tastend in het slijk Naar haar, de halve maan, halve bol De tijd…

De duintop schuift een centimeter Slagroomwolken ballen samen Zand aan de voet van de dijk Als de aanzet van een flank Het mos snakt, de algen vergelen De vloedlijn herken je aan de kleur Waar slik in lichter overvloeit In gestreepte plastic ligstoelen Hangen badgasten te puffen Olie sijpelt door hun wimpers binnen Een suf oog slibt…

Ooit in een ondenkbaar ver infinitum onder gaia's taiga in galactica dwarrelden microscopische nonspecies van darwin en crusoë in de wereldzeeën wortelden zich als outcast vast in miljardenvoudige neuronen in de spermatozoïdenrijke tussenwervelschijven der gigantomammo's, in het mineralenrijk der algen in ongenaakbare toppen der…

Je wankelt over de klinkers, glad van golven die mos en algen spoelen. Jij nadert mijn frivole passen niet, tot je rare ogen trekt, een pose vindt die werkt. Verwonderd in de winkelwandelstraat. Een kraakwit kleed. Ooh. Je lijkt onberoerd na de knieval, de verplichte roos.…

Gevangen uit de wieren en de blauwe algen, bollen tranen op het zand van beide wangen, ze verbleken in de zon die als wachter verrijst uit een leeg geviste schoot.…

Haar sponzige huid breekt het licht In versnelde splinters Ik kan enkel het geblaat van haar bloed vermoeden Hoe ze langs woekerende algen scheert Akelig vredig De snuit is in haar romp gesmolten Ik zoek haar keerpunt Het ogenblik Dat ze buigt naar de klare diepte Dat ze zich uitrekt in het azuren veld Hoe ze een school laat zwenken na…

Algen spoelen aan.…

Nadat de ijsbeer ons zorgen baarde, lijkt ook de pinguïn nu op zijn retour. En stof dus voor een uitgebreid discours Over een noodplan voor Moeder Aarde. Verhuis gewoon, tracht ik ze voor te liegen. Hoewel, zo’n beestje kan geen meter vliegen.…

Ledematen die in steen verstomden- de vingertoppen broos, in kringen heeft de tijd korstmossen, algen afgezet op schouderblad, een borstbeen dat, nog niet gebarsten, lijkt te spreken- nee, alles is stil nu. Je staat in de post van de deur. Geen negatief ontwaakt.…

Stilliggend dient hij zijn dagen uit en doet niet anders dan verdrogen, terwijl er algen wuiven op zijn huid. Het ‘spiegeltje, spiegeltje’ van de zee dat hem vals als mooiste blijft bezingen maakt dat hij zijn tijd in eigenliefde slijt zonder naar een andere vin te willen dingen.…

Opluchting De algen winnen van rein Lessen vallen uit Dorst lessen is onmogelijk Albert heeft kippen Veel te veel Wij hebben eieren; gekookt Zet ze er maar alvast neer Die komen wel op Je vijanden staan recht voor je Leg je blokkendoos weg Strijden voor de heer Jouw alles Overigens Maak je niet druk Meer heb je ook niet…

De well ingestort, een stank, waar ik water moest halen in een tank die vol alg was en stonk. Godzijdank druppelde 't beekje helder. En door de kale gang naar de andere kant, hoe 't uitzicht, hoog over de baai niet loog. De eilandjes, de fuchsia's wild, klokten rood, de hemel violet avondrood.…

Zee-egels zagen zonder duikbril ongetwijfeld die parelbroden boven zich scheren maar wisten zij veel Of het nou meeuw, maan of mokkel was alleen een zompige flens van algen op het steen kon hen verleiden Ik pafte op de boot en keek toe Hector schonk nog een beker tsipouro in “Jij ook?”…

Ook ik krijg last van stikstof alg en wier Al blijf ik een bijzondere rivier SHENANDOAH (3) In koude winters kon je bijverdienen De Canadese boer werd voyageur Zwaar werk voor tijdelijke bedoeïenen Al bracht het vrolijkheid en geld en kleur Bont was van groot belang toen in die dagen Dat gold voor vacht van bevers des temeer De kano…