Alle inzendingen over alleen

Zonder franjes of kleuren Zo kil en zo leeg Dat ik bij de eerste letter al wist wat er ging gebeuren Zo kil als die paar woorden Zo kil draaide ik mij om En terwijl ik bij jou weg liep riep ik na Verwacht niet dat ik ooit nog terugkom Zo geheven als mijn hoofd toen was Om de hoek zakte ik ineen Mijn hart was gebroken Ik was weer alleen…

De angst die bekruipt mij Mijn hart gaat tekeer Bang Het is aan mij Ik moet het doen Alleen en vol goede moed Maar hoe? Ik ben niet anders dan de rest Ook al lijkt dit misschien Ik ben een mens En ik ben niet perfect Maar dat is niemand…

mijn golven beuken tegen weerbarstige rots keer op keer probeer ik haar te bewegen een baken in zee dat branding ontlokt aan het stromend getij zij is alleen durft eenzaam te zijn zonder pijn geen aanbidders of vrienden die enkel zichzelf bedienen van haar aanwezigheid jij hoeft niet te breken wil je alleen laten weten…

Bij 'n beekje met veel volle varens en 'n omgevallen oude dikke boom biggelen dik en nat mijn tranen om het uitspatten van mijn droom:: "Nu je echt voor die ander hebt gekozen wil ik al mijn zoute tranen lozen en laten meevoeren zwaar en loom in die troebele treurige beekse stroom" Ik schrik op en knipper met mijn ogen m'n liefde…

Soms ben ik zo verdomd alleen dan doet m`n hart zo`n zeer vraag ik me af, wat doe ik hier en wil ik het niet meer niet meer leven, niet meer zijn geen verdriet meer en geen pijn maak ik een foto van mezelf zo stralend en zo blij wil ik worden herinnerd maar niemand kende mij...…

Ik zie het niet meer Ik kan het niet, blijkt elke keer Moe en zonder doel Alleen met mijn lege gevoel Elke dag gaat weer vanzelf voorbij Wat is er in dit leven voor mij Drama en geluk bij iedereen Mijn leven staat stil ik doe alles alleen Alleen en zonder doel Waar is het einde van dit nare gevoel…

ik nodig olifanten uit dikbuikig in cirkels rond mijn lichaam hoor alles dreunen op het linoleum van de leegte wijsvingers breken maanlicht meedogenloos in het spoor dat ze achterlaten slapende kamers en striemen worden geklemd tussen slagtanden en een bloedend hart ik begraaf mezelf onder aarde en bladeren en blijf nog even…

wie zoek raakt wil gevonden worden dat wil zeggen niet langer alleen zijn niet dat het dodelijk is maar soms is het alleen wat lastig te verdragen juist dan is gezelschap dikwijls zeer gewenst…

Wanneer het niet meer goed gaat en je denkt dat je er alleen voor staat. Herinner je de zon die licht brengt en je hart zal verwarmen, onthoud de aarde die je tranen opvangen. Vergeet de wind niet die je zal omarmen, herinner je de wolken die je naar je dromen zal laten verlangen.…

Bestonden er dan geen eenzamen Of voelden we ons nog steeds alleen?…

Ik ken alle kamers in dit huis ik ken de gordijnen die er hangen ken zelfs het stof dat op de vensterbanken ligt ik keer me naar jouw gezicht en ik ontwaar een vreemdeling de ogen, de huid, het haar ze zijn me onbekend terwijl ik weet dat ergens daar jij er moet zijn ik ken alle kamers in dit huis blindelings loop ik er door heen er…

verloren ziel alleen gelaten niet in staat om te praten dook en viel op haar gelaat droogt tranen met een oude doek blijft maar staren de geest is zoek…

Dikwijls wanneer ik mezelf in eenzaamheid verlicht door over het alleen zijn te peinzen vrees ik weer de zielsverwante verlatenheid die tijdens mijn herinnerde jeugd zo voelbaar was in heimweedromen ik keer dan terug in verwilderde rozentuinen en probeer mijn gevoelens in uitvoerige brieven te omschrijven maar ik besef tenslotte…

ver keken je ogen in het heldere blauw waarvan de kou op onze huid tintelde en woorden al bevroren voordat hun tonen twinkelden de grootsheid van ruimte maakte ons klein gelukkig brandde vuur tussen ons een heerlijke warmte oase als deken van liefde tegen het verlaten zijn en ruimtepijn…

ik herinner mij een tuin die vol spiegels was waarin men glazen schoenen droeg de zon scheen er bleek boven onze jonge waanzin het veroveren van de borsten deze dagen die verdriet verslonden kanonnen vuurden op ons ritme ik herinner mij de eerste stenen een omhelzing in lantaarnlicht dat jij in de hoek van de tuin een viool bespeelde,…

Als je lang alleen bent kijk je minder in de spiegel spiegel je dus minder blijf je langer alleen!…

alleen, sta je daar tussen die duizenden grassprietjes, maar zal ik jou eens wat vertellen paardenbloemetje, ook al zijn die grassprietjes er in de duizenden, dat wil nog niet zeggen dat ze ook samen-zijn!…

Zuster, komt u even bij me zitten, ik voel me zo alleen. Zuster, kunt u even komen helpen, ik moet naar het toilet. Zuster, komt u even bij me zitten, ik heb juist thee gezet. Zuster, wilt u een liedje met me zingen, van vroeger, een liedje uit m'n jeugd. Zuster, wilt u even blijven om te praten, een minuut of vijf.…

'k Stond midden in het land, alleen. 'k Stond midden in het land, ik was alleen, ik was om mij heen, ik was zo stil. De wereld was zo ver en alles wit. Het water stroomde nergens heen. 'k Stond midden in het land, ik was alleen. Niemand, niemand, niets, het was zo stil.…

Ochtendnevel, alleen op straat. Lopen op wolken, elk geluid gedempt. Voor eenmaal werkelijk alleen, gedachtes…

waarom zou hij niet met kerst alleen mogen zijn? dat bepaalt hij zelf ! bij hem draait het om innig alleen willen gedenken…

Ik ben nooit alleen...…

voor het eeuwige, iets of niets want een verrassing dat blijft het omdat ik bij mijn leven niet overtuigd ben geraakt, wel sensueel, sentimenteel en met name door die godsdienstige levensopera bij uitstek De Mattheus Passion van wijlen onze Bach met die pijnlijke confrontatie voor Christus 'Wenn Ich einmahl soll scheiden' Hij bleef er alleen…

Maar nu jij er niet meer bent en ik alleen verder leven moet Komt langzaam het besef wat jij allemaal missen zal.... En ik Ik mis alleen jou…

Langs de grens van al haar kunnen droeg ze zorgen voor haar kind alleen met de weldaad van het leven waar reclames niet zo houdbaar bleken in de toonkast van haar ontoereikendheid gevangen sliep ze jaren van haar idealen in de kaders van besef dat de aanhef van haar rijkdom met geborgenheid in zicht niet langs de…

Ik ben alleen. Maar dat geeft niet want er is hier niemand, niemand om mij eenzaam bij te voelen. Ik praat tegen god. Of wie ook zijn oren te luisteren heeft gelegd in deze zachte ochtendbries. Ik heb geen lakschoentjes geen witte kniekousen maar op mijn bruine veterschoenen huppel ik toch.…

als de nacht aan mij voorbij raast en het licht in de ramen mijn ogen tot ontwaken dwingen droom ik nog van de ogen die mij dwongen lief te hebben droom ik nog van de natte lippen die mij kusten en de zachte vingertoppen die mijn lichaam lieten branden en tot grote hitte liet exploderen tot een hemels genot wat was het toch jammer…

Alleen zijn is niet erg Hoogst vervelend Maar verder niets Wachten op wat niet komt Vergeten Dom erg dom Dobberen in eigen levensbrij Soms eens varen Zomaar ergens heen En dan zingen Een veel gezongen kinderlied Moeder zingt het iedere avond Alleen Maar ze zingt.…

als stille getuigen stonden de bloemen en verjaardagskaarten op de tafel, och het was een drukke dag geweest het had niet gevoeld als een feest vorig jaar toen haar man nog leefde en haar koffie en een ontbijtje bracht. zijn warme lippen in een liefdevolle zoen….maar ja, dat was verleden, dat was toen. och ze kwam de dagen wel door, ze…

'Mezelf heb ik nog niet verloren alleen ben ik nog niet. Alleen...... als ik zo eenzaam ben dat ik niet eens meer mezelf heb dan grijp ik mijn lantaarn en zeg alles vaarwel, ook de leegte.…