Netgedichten

netgedicht (nr. 49.346):

'k Stond midden in het land...

'k Stond midden in het land, ik was alleen.
Niemand om mij heen, het was zo stil.
De zon stond aan de hemel, het was warm.
De wind blies zachtjes langs mij heen.

'k Stond midden in het land, ik was alleen.
Niemand om mij heen, het was zo stil.
'k Stond aan de horizon, ik keek erover heen.
De bomen ruisten zacht: "Kom mee".

'k Hoorde toen je stem, je riep naar mij,
nam mij mee, we vlogen weg.
Een ogenblik dacht ik te weten wie je bent,
maar toen was ook je beeld weer weg.
'k Stond midden in het land, alleen.

'k Stond midden in het land, ik was alleen,
ik was om mij heen, ik was zo stil.
De wereld was zo ver en alles wit.
Het water stroomde nergens heen.

'k Stond midden in het land, ik was alleen.
Niemand, niemand, niets, het was zo stil.
De zon, de maan, de sterren, dat was ik
en langzaam kwam de nevel om mij heen.