Zelfportret als kind
Kijk dat ben ik.
In het vroege ochtendlicht
ruikend aan de nieuwe dag
huppelend
adem ik de toekomst in.
Ik ben alleen.
Maar dat geeft niet
want er is hier niemand,
niemand om mij eenzaam
bij te voelen.
Ik praat tegen god.
Of wie ook zijn oren
te luisteren heeft gelegd
in deze zachte
ochtendbries.
Ik heb geen lakschoentjes
geen witte kniekousen
maar op mijn bruine veterschoenen
huppel ik
toch.
Geplaatst in de categorie: kinderen