Alle inzendingen over als twee ogen

Mijn gedachten gaan vrijuit terug waar het begonnen is een schilderij aan de muur dat nooit is afgemaakt Vier muren, een ziel en twee ogen die niet langer zien dat jij mij verlaten hebt om elders door te gaan met leven Een stad zonder stem de wereld slaapt zijn roes uit waar ik alleen wakker ben met sigaretten en mijzelf De wereld…

Van verre zweefde een stil gedicht ‘t fluisterde losse dromerige zinnen Over lange schaduwen van het licht van de dag die nooit zou beginnen Door stille straten gleed het geluid van zo goed als ontzielde woorden Door een gedeeltelijk gebroken ruit waarachter de mensen ze hoorden Mensen blikten in gedoofde vuren van twee ogen die gebroken…

Gravend voor een nieuwe boom vind ik botten in mijn tuin die geleefd hebben waar ik nu woon in een huis als het mijne misschien wel hetzelfde aangekleed met vlees twee ogen en een mond een onbekende zoals de buurman met zijn wilde haren in badjas voor het raam zoals zoveel mensen personeel en passanten mensen die het druk hebben…

Vlagen van wind zag ik door flarden van mist als een raaf die door blauwe hemel snijdt in jouw ogen, twee ogen, gemaakt van tijd en geduld en een zucht en een snode list van bedoeling, van duiding en steeds bereid te broeien, te branden, en dan weer sist door tranen, te stomen, tot onbetwist gefladder steeds helderder schemer verspreidt…

U heeft er niet voor gekozen om TWEE handen te hebben of TWEE ogen. Uw ouders hadden geen inspraak in het ontwerp van uw lichaam. Maar als U goed kijkt, zult U zien dat alles in paren voorkomt. Uw ogen... Oren,...linker- en rechterhand Linker- en rechter hersenhelft Linker- en rechterboezem van uw hart,enzovoort...…

Begrijp je het verdriet Van dit geleden leven Zó gewonnen Zó bezongen En zó weer afgegeven Het wonder van twee ogen In de stilte van een lach Zó fel het licht Zó scherp de pijn En zó kort duurde zijn dag Hoe tors je zijn twee armen Waarvan je het gewicht nooit hebt gevoeld Zó licht mijn hoofd, zó zwaar mijn voet En zó drastisch mijn…

Toen werd mijn aandacht plots getrokken door twee ogen die naar mij staarden ik keek op en zocht het binnenste het vertrouwen dat mij werd toebedeeld was duidelijk, het werd op prijs gesteld.…

ogen', 2017 © Hanz Mirck…

Dat ze twee ogen hadden, traan en lach, dat ze geluk in tijd vertragen konden. Dat ze wat goed was inmaakten als vruchten, hun klank van elke pijn genezen zou, dat ze voor alle dagen : warm en kou kleuren wilden als het blauw in luchten.…

Zo stoer-vast was de kop, twee ogen groot, de jonge bek, neusgaten en het paar knobbels van horens, nog niet uitgegroeid, de huid sneeuw-blank met vlekken glanzend bruin. Ik riep hem aan en nader kwam hij toen, ik zag de poten-buiging en zijn gaan en zijn plots stilstaan, stil bij de rivier.…

ogen elk op een andere zijde tussen het mens zijn en wat fictieve waarde, alles komt vanonder de dekking met een zekere lading…

Haar ogen dromen, staren langs de bomen, verwonderd om de leegte Als twee blaadjes, hoog in de lucht, trillen ze , vermijden een zucht Haar ogen strelen, sluiten zonder te bewegen, luisterend naar de stilte Als twee veertjes, geruisloos in haar handen, zweven ze, breken het verlangen Haar ogen sterven, zwijgen om het zwerven,…

Ik wou de vogels ademen me vlechten door hun lied zo smolt mijn stem in weidse band die liefdevol gebiedt. De bloem wou ik beluisteren haar prille opengaan dus lijmde ik mijn slakkenhuis er zachtjes tegenaan. Ik wou de sterren strelen ver reikte ik mijn hand hun vurige begeerte heeft mijn vingers opgebrand. Mijn ogenblik is opgegaan…

Kom maar even dichter zei ze en ik waande me poëet maar met de snelheid van het licht wist ik de relativiteit van woorden.…

Ach kom, jij bent niets dan twee ogen, die zien wat ze zien, jij bent niets dan het uitzicht: een zon schijnt, een appelboom bloeit, een stoel staat in het gras; vreugde, verdriet, weet jij veel, uitzicht. maar wie zal mijn liefste grijs en ziek laten worden, er voor zorgen dat de hond jankt, het kind huilt, en de dood komt?…

Haar haar Haar nek Haar mond Haar lach Haar heupen Inkijk, decolleté Je hebt geen idee Of die er wezen mag Ja twee ogen en een doek Wie zit erachter? Een plaatje of is schoonheid zoek. Hoe weet je wie je kiest Je hebt haar niet eens gezien O mag je al wel met haar praten, persoonlijk en intiem?…

Poes tegen Kater: 'Ik accepteer je niet meer als een Spetter. Voor mij ben jij nu kat.' Kater: Nou, dan ben jij Poes-af. Krijg je wel een kater...' Zo neigen mensen naar de nieuwe rage: verander als je anders bent, word ieder gelijkwaardig. Aldus verwende ontevredenen die mikken op een hetze: 'Zet de natuur op z'n kop. Verwijder…

Het zijn uiterste beproevingen vloedgolven waar bijna niet tegenop is in te zamelen hoeveel miljard keer twee ogen die elkaar aanstaren – je kon een speld horen vallen voor alles de lucht invloog.…

Twee open oortjes, twee voetjes rap, Twee speelse handjes in 't grijpen knap, Twee lippen, reinrood als roô-rozen, Twee ogen: twee lichtjes, waar nog in gloort Weerglans van sterren uit sterrenoord, Toen je onder sterren mocht pozen...…

Twee ogen vol mystieke berusting en onbreekbaar geduld musiceren als samenvallende scherven, leven voort als stralend gebroken en gelukkig licht. En toch, hiervoor weerklonk geen stukstuitend startschot. No stress.…

Twee ogen, roodbehuild, een lang wit lichaam dat komt langs de bomen zweven... Dat 's al. Dat alleen leeft hier nog. Dat dwaalt ontzet door deez' bezitting, vrouw of fee, met slappe tred. Vermoedlijk vrouw: een fee heeft andre mooglijkheden. Een fee is vrolijker, en zonder eigendom drukkend op haar.…

Jouw ogen, grijsgroen van kleur soms fel, giftig, soms teder, zacht ze stralen iets uit, maar zonder geur ondeugend, plagend, zoals jij dan lacht. Jouw ogen, denkend, soms te veel kon ik je dan je gedachten maar lezen, hoewel ik graag eens met je speel wil ik eerlijk en oprecht tegen je wezen.…

blinde speleman een waas van onzekerheden en verwaterd ongeduld ik schrijf in een spiegel krul de letters binnenste buiten jaag de woorden op tot een rapsodie een melodie van kwinkslagen en implosies zoek op de bodem het illusoire begin het nooit aflatende einde in een metafoor van cascades ik zie anders dan een ziende scherper dan wie twee…

Een reine ziel kan op ’t altaar der Deugd Haar offren en de Plicht dan alles geven Wat van haar afhangt.. máár – dat zoet gevoel Van wel en wee, die moed, die jonge krachten Tot álles, die verrukkingen, dat smachten, Die snelle vlucht der heerlijkste gedachten, Der zuiverste gevoelens, naar één doel, Die hoop en vrees bij ’t opslag van twee ogen…

Ik heb verloren niet vergeten Heb gerouwd en veel gedacht Dat het op een dag toch goed zou komen Zelfs hier midden in de nacht Laat ik tranen zoek ik adem Hikkend hijgend hoestend snel Ben ik in diepe rouw om mij Hart gebroken hard verscheurd Diep van binnen voelt het Alsof het elke dag gebeurt Die paar woorden maar één blik Gewoon twee ogen…

In Brabant aan de grenzen lei een brave grenadier, En Lieneke was hups en rap en deed hem veel plezier, Ze had twee ogen zwart als git, waarin je een brand kon zien, Maar 't beste, wat de dochter had, dat was het hart van Lien.…

Op de vleugels van de wind wordt een stille droom geboren die mij laat wiegen in een rijk geborduurde lucht De twee ogen raken fluwelen zuchten en tedere verlangens aan Luister naar het zacht gefluister van golven, een heerlijk ergens anders.…

Het lag wat onwennig in mijn handen En twee ogen gingen dwars door me kijken Neen, mijn broeder, wij hadden niet zo’n nauwe banden Na vaders dood, ging jij als eerste van ons gezin weer scheiden.…

Hoe een dichte mist mijn twee ogen bedekt zodat er weinig zicht vloeit uit op hetzelfde moment stroomt verdriet in de aderen waar ook een dor blad drijft met een of ander wind Waar komt deze oneindige treurnis vandaan daar ze nog eens wordt gevoed door pijn.…

Stuk voor stuk brons, hout en marmer ontmoeten en verwonderen langs de brede gangen waar zij met een doordringende blik diep in mijn twee ogen kijken terwijl het geluid van voetstappen geabsorbeerd wordt in een bad van rust, sereniteit en warmte.…