Alle inzendingen over amor OR zucht OR muziek

ik bemin jouw zinnenstrelende flanken zij wiegen als bedeesde golven met ruisende klanken ik blaas mijn streling langs wuivende haren in stotende zuchten speel ik muziek op gewaande snaren…

Donderdagmiddag op kantoor radio op de achtergrond het nieuwsbericht bereikt mijn oor een vreugdekreet komt uit mijn mond Zucht van verlichting volgt spontaan door woorden klinkend als muziek “kabinet op rechts lijkt van de baan” een lichtpuntje in de politiek…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Laat ons bevliegen het wonder van elkaar in Amor's slaap te wiegen. Laat me zijn je liefde voor de nacht, als de dag niet weet dat wij elkander kusten.…

Toen Amor ’t hart mij wondde, Schonk mij dat loze wicht Een overkostbre gave, Onwetend in mijn schicht. De rieten pijlschacht nam ik En groefde een spleetje er in, En daarop blaas ik rustig Nu ’t liedje van de Min.…

Ik heb het zomersgrijs aanbeden door bladeren de lucht gezien zoals alleen maar kan in zomerse taferelen en zowaar jij mijn pracht die schittert als de avond die op ons wacht en wijl wij in de schemer de zachtheid van het leven vlinderen ruist het bos onze muziek toen wij voor het eerst in het gele stro in naaktheid elkander hebben gekust…

Niet langer waart zijn ufo rond cherchant la flamme d'une femme zijn zoektocht was een queeste bedeeld heeft amor hem met twee reëel fysieke vlammen geen schone schijn van vlinderende geesten…

grond en zoek je dan de klanken weer bijeen straks blaast de wind, ik zucht mee dan is het weer voorbij…

Het zachte zomerbriesje vanuit de bergen zucht verlangend zachtjes over het warme landschap en laat de blaadjes van de bomen met dansende muziek antwoorden. En de hoge palmbomen met een hart vol vruchten maken dit prachtige kleurenspel waar ik hier heerlijk deel van uitmaak tot een wereld van mijn dromen.…

De bovenwereld is een palimpsest over -- de onderwereld.…

Door de pijl van Amor in mijn hart geraakt Door die voltreffer is mijn bloed sneller gaan stromen Mijn hart vol liefde, mijn hoofd vol dromen Eén worden met jou; een samensmelten dat naar meer smaakt!…

op de grens van zee en land kust de zachtheid van het zand haar voeten die, waar golven naderen, ijlings vluchten verlangen doet haar wanhoop naar vervlogen dagen dat hij vochtige ogen kuste die de zilte zee steeds zullen voeden uit “Amor”…

Ik blaas naar het licht strooi amor in jouw ogen kleur jouw warme gezicht bladeren groen onbewogen ik zwem naar het begin kies een dag vol verleiding wensend dat ik jou bemin gelijk 'n innerlijke bevrijding…

jag älskar dei zo vast en zeker ik omhels je I love you o zo diep in mijn gedachten je t’aime op de maat van klassieke beatmuziek amor amore op vleugels van het internationale ich liebe dich über Grenzen hab tiefer Lebenskunst in dich gefunden da bist du wiederum im Zug verbreid mijn liefde in talen die ik nog niet ken ik hoef ze…

je loopt op tonen in het zuchten van de wind danst op de melodie van scheiden en lijden vrijheid herwinnen kans om opnieuw te beginnen veert balanceert op muziek van vandaag springt in het ritme van geven en nemen landt op twee benen lopen dansen en springen op toekomstmuziek ja dat maakt jou zo uniek…

en het ontluiken van prille liefde je laat ontwaken in een zucht…

en het ontluiken van prille liefde je laat ontwaken in een zucht…

als de nacht haar deken spreidt mij hult in zachte dromen waar een ster in nevelen schijnt mij liefde wil beloven zal een zucht uit het niets een schreeuw van verlangen de beklemming doorbreken groeien in mijn hart waar rust in mijn dromen de belofte van een ster zal verschijnen in stilte als een zucht uit het niets…

ik wil het weten De gedachten in mijn hoofd kan ik niet meer verdragen Je vraagt me waarom Waarom ik het antwoord niet weet En dan geef ik je een kus op je voorhoofd Je lacht me dan uit en laat me verbaasd achter wederom Ik vraag het je elke dag Dan draai jij je om Maar dan neem ik jouw hoofd tussen mijn handen Wat ik dan krijg is een zucht…

een zucht heel zacht het hoofd gebogen op zoek naar zichzelf door tranen heen verloor zijn jeugd in toekomstdromen een pijn ontstaan die nooit verdween in het zoeken naar liefde woorden van troost kwam nooit het geluk tot jij verscheen…

zal ik een zucht wezen de streling die regenboogspiegeling van wervelende kleuren dansend doorheen het fraaiste licht gebroken stralen waar liefde weerkaatst het onweer voorbij dagen hernieuwt zal ik stilte zijn het zachte bedaren die kreet in het ijle door iemand gehoord die ene zucht ontsnapt aan jou lippen in…

De onmacht vervagend, door al wat liefde bevat… In een zucht geprolongeerd, tot eindeloos verlangen. Onbewust geraffineerd, surrealistisch onbevangen... De lijn des levens, onbeschrijflijk koel.. deze realiteit staat tevens, synoniem voor angstgevoel...…

Het is zo hachelijk verwarrend hem te dicht bij mij te hebben alleen zijn valt te verliezen en mijn bed het enige met leegte Het is de lach zijn binnenste tong die mij zoent als een herkenning ik kom tevoorschijn langzaam licht van zuchten en vingers…

soms krijg ik rugpijn van het blazen maar soms is het de enige manier om windje mee te krijgen…

kom en verover de wereld maak toch vandaag een begin woel water vinger tast aarde voel je weer lippen proef vrij stroom lijn het oppervlak meander armen streel zacht de wegen van boezem tot bron dwaal en haal lucht in verborgen valleien koester de warmte waar veiligheid welft thuis op de laagvlakte binnen de heuvelflank…

Ineens was je er even trilling op geliefde huid een duik in voedzaam water Niets bleef nog hetzelfde ook in mij kwam je tot leven tolde rond in hoofd en hart En nu jij hier zo klein verblind door levenslicht mijn stem bespeurt en zucht ben ik ergens niemand meer - hoe liefde vol kan zijn ------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

ik buig diep berg mijn hart op het is een zucht geworpen in zee de lucht kan niet vangen het spoor van mijn voeten getrokken in aarde je waait met mij mee…

steeds weer hetzelfde lied tijdloos dit zingen van verlangen hoewel verschraald en in de loop misschien berooid toch hunkerend de toon ondanks het remmend rijm en doorgelopen zinnen hoe kan het ooit verzwijgen daar waar het hart naar zucht jouw stem die van zichzelf mag blijven…