Alle inzendingen over baan

Een stok, die ik nergens laat staan omdat men mij er niet mee griefde, want hij leidt mij, verkommerde haan, naar de laatste en hoogste geliefde, die, aan 't eind van mijn schamper bestaan, mij, als stralende leidster, beliefde te wijzen op 't eind van mijn baan. Verwaaid zijn haren en rok maar de haan blijft eeuwig bestaan...…

Laat mij dralen op de weg die alle paden verenigt zich in banen voegt die alleen de jouwe zijn. Pijl mijn verlangen in dromen die ik reis om steeds bij jou te zijn hoe ver dat ook schrijnt.…

vergaan, niemand is met je begaan al roep je nog zo hard, vol van smart het doel staat vast, het is tot ieders last ik schenk je een lach, ik maak daarvan gewag alhoewel zuur van aard en aan haat gepaard kon je niet velen, laat staan mijzelf met je delen je was geen vriend, dat had je niet verdiend je kunt gaan, van mij krijg je ruim baan…

Zo vrolijk en zo vrij Ik had vertrouwen in de mensen Vertrouwen had men niet in mij Wat mij nu plots is overkomen Dat had geen mens toch echt verwacht Ik lig te woelen in mijn kussen Oneindig lang is nu de nacht Er valt mij echt niets te verwijten Toch vallen steeds de tranen Geef mij nu nog een goede kans Er zijn toch nog wel heel veel banen…

Een traan rolt Vanuit ’n hoek van m’n oog In een boog Bolt Over m’n wang naar benee Zoals het water Van vloed naar eb Het strand verlaat Het zilte water zich bang Terugtrekt naar de zee Om zich te voegen Bij alle tranen Die ooit in al hun banen Stroomden Van alle zanderige gezichten Als stille gedichten Naar oceanen Van week ach…

Altijd was je wel een dromer licht zwevend boven vaste grond gedachtenloop net naast de wereld korte wandeling op de grond al weer aanloop voor een nieuwe vlucht maar de harde werkelijkheid heeft je tenslotte ingehaald voluit gesneden uit je baan gereden als tegenstellingen veranderen in haat tegen alles wat afwijkt van gewenst…

jij hebt bloemen bestoven hun zaden geraapt in het oogsten van zomers nog herfst zon door aangeslagen ramen jij vouwt rustig de handen in warme stilte samen terwijl stofjes dansen in schuine banen licht overpeins jij de kansen waarvoor je bent gezwicht soms wat gelaten over zaken die jij niet hebt kunnen maken strevend naar evenwicht…

meegaand met de stroom is verzet zinloos penetreert geur van etenswaar de neus wat herinneringen oproept aan toen heel even de ogen sluitend opgaand in de mensenmassa komen vluchtig een paar blauwe ogen voorbij welke het hart sneller doet kloppen angstvallig zoekend in de menigte wordt het een gevecht te ontsnappen aan in de ban…

Nu ik 't mij weer herinneren kan geniet ik terug met volle teugen, 'k was er uren van in de ban, van dat ene woord: Geheugen!…

Wat als de wereld van binnen gaat beven, hevig de korsten doet scheuren en alles buiten de banen wordt geleid. Wanneer het zilt vervangen wordt voor lava en een moeder haar handen rond haar hart legt om het ritme van de angst in te tomen. Slechts om haar kinderen de kalmte te laten bewaren.…

Er zijn zoveel sterren aan de hemel vaak zo goed te zien vanaf de aarde en zo'n sterretje in je beide armen doet je leven zo echt intens verwarmen heel kortstondig, maar net, heel even voel je het, aan je gegeven leven, leven dan kiest de levensster haar eigen baan zal in een overstijgende levensbaan gaan schitteren tussen alle sterren te zien…

Het samenvloeien van onze banen is een wonder zoals het mij verscheen hetgeen zelfs Copernicus zou beamen.…

Het gesnater daar in het water, hield me even in de ban, die van Jo Ko Do en Mo, zo zie je maar weer, dat onze taal verbaal of non verbaal, geen stand houdt in het water, dus geen verhaal!…

Hij lokte haar met sterrendromen en vuurwerk in een leeg heelal tot zij tenslotte viel voor zijn komeet en hem verlustigd traag besteeg nu baart zij daaglijks sterrenregens en voedt hen onderweg met altijd verse melk hij bewaakt zijn kleine sterren spreekt hen vermanend toe als zij uit hun baan willen gaan blijf altijd weg van het zwarte…

De waterweg slaapt in donkerblauwe dromen een oeververbinding wenkt zwierig de veelkleurige baan verbindt twee uitersten van het bestaan: mijn diepste vrees en mijn stoutste visioenen ik sluit de ogen en zet een eerste stap deze schrede beroert een onbestaanbare dimensie de weg is week en wankel een schuimend koord zonder vangnet op…

Sterren planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen- gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefden kwijt, altijd weer. Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen.…

Die pinksterdag was nat van tranen, mijn ziel verzonden in die vloed die door geen dijk geleid in banen naar waar haar 't licht weer rijzen doet die met zijn vuur de aarde zuivert.…

Levenslang bang voor het kwaad in de mens Op straat in een steeg op het pad langs de baan Je hult je in een harnas verbergt je in het zwart want bang voor hen die uit de maat lopen Een andere levenswandel gaan of maken Vuurspuwende draken zijn ze niet die je tergen of bedreigen Zelden of nooit gaat je weg over…

Zonder om te kijken Steek je de weg over, Baan jij je een weg Tussen vrachtwagens En langsdenderende Trekkers door - Jij moet ergens heen, Al weet je zelf niet Waar naar toe - Ik groet je, Omdat ik je zo goed ken, Dag vrouw Aukema, hoor je Me zeggen, je kijkt me aan En je twijfelt of jij dat bent, Want tussen jouw ogen en…

Blijvende verwondering zie ik ons baden in de watervallen van geluk even opgehouden in z’n versnelling, waarmee het leven gaat meanderen, de aderen en de beddingen slippen langzaam dicht waarmee de toekomst in perspectief doorgelicht om niet totaal droog te vallen, in een duurzame ondertoon een veilige weg te banen, maar diep van binnen…

hoge bergen, tropische landen verre oorden, witte stranden heimwee is niet altijd denken aan vervlogen tijden, soms heb ik heimwee naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd…

Ik loof de HERE die mij geleidt Op al mijn wegen die ik zal gaan Hij wijst mij steeds de juiste baan Zijn liefde is er tot in eeuwigheid. ( Uit Psalm 16)…

Kom eens van die wolk Van onwetendheid, dromen en oneindige zonneschijn Tijd heeft hier beneden niet stilgestaan Dromen zijn inmiddels begraven en van de baan Kom eens van die wolk Van negatie, zelfzuchtigheid en vallende sterren Tijden zijn veranderd De wolk kan jou aanwezigheid niet langer verbergen Kom eens van die wolk Verplaats je…

de welvaart niet eerlijk wordt verdeeld Geeft dat in de samenleving een schaduwbeeld Dan vinden de schaduwen elkaar In een partij Die niet geaccepteerd wordt in de maatschappij De schaduw is echt Want voor veel mensen is het leven een dagelijks gevecht Wanneer de politiek Blind is voor het leed dat wordt gedaan Krijgen schaduwpartijen ruim baan…

Toch behoedzaam op rechte baan.…

verleidde me vertelde met een zwoele stem hoe groen het gras kon zijn stroopte teder onschuld langs een hardheid die geen gene kende adonis was mijn vriend zijn schaduw sliep veel uit hij versierde dames zonder schroom en ik mocht vaak mee als spelende schavuit mijn jeugd heeft boeken dichtgedaan met diploma’s ging ik aan mijn eerste baan…

Jezus, Hij wil je altijd nabij zijn En zal je nooit alleen laten gaan Hij maakt voor jou ruim baan En is erbij in je verdriet en pijn. Jezus, de Redder van ’t heelal Vertrouw maar op Hem En luister naar Zijn stem Jezus, die je nooit vergeten zal.…

En Kirsten heeft een nieuwe baan! De negativo zei: "Het is met ons gedaan, de wereld gaat eraan." "Ach maak je niet druk," zei tante Jans, "het leven is maar een ordinaire stoelendans".…

Ik wil racen over banen als een speer over wegen gaan vliegen over bergen als adelaar mijn vleugels uitslaan als een vis door ’t water schieten als leeuw op de savanne jagen of olifant door ‘t dichte woud misschien een ijsbeer, ook al is dat koud in een raket naar Venus suizen door de ruimte met een schip heel de kosmos gaan verkennen…

aannemen om mij voor zich te winnen Zijn verliefdheid verlegde grenzen We voerden lange gesprekken en maakten toekomst- plannen voor de wereld zoals die behoorde te worden met ons stralend in het midden als een zon die niet toegejuicht hoeft te worden, maar gewoon bestaat om rijkelijk te delen wat hij heeft De planeten volgen hun baan…