Alle inzendingen over baan

Kievitten maken ruim baan, de hen is in de ban van haan, de egel snuffelt naar een mier de plevier bidt een brevier: tjiu-wie? tjiu-wie, tjiu-wie? De spreeuw met zijn gekwetter, de ekster met zijn geschetter, acteren met de mus een klucht; de duiven klappen in de lucht: roe-koe-koe, koe-oe, roe-koe...…

één persoon die alle soorten banen had Nu door meerdere... En een meerdere een financieel en sociaal gat. Ze heeft het helemaal gehad… Wat nu wel Haar getrouwe metgezel weet het wel Kinderen die nu al vragen. Maar dat doe ik niet alle dagen Ik zal me nu met leuke hobby’s vermaken En blijf een vraagbaken Als men werkt.…

Slijters van hypotheekleningen aan mensen zonder bezit en zonder baan incasseerden onterecht commissies van banken die besloten met emissies die rommelhypotheken te lozen als nieuw derivaat voor argelozen.…

Zij zweeft in een andere baan, Komt nooit wat van mij tegen, Blijft veilig bij mij vandaan. De maan. Maar af en toe is er ‘n verlangen, Een arm om mij heen, Voor het even gevangen. Even niet alleen! Maar het einde komt altijd, De zon die komt weer op, En ik zie de waarheid, Niemand raakt in vergetelheid!…

Men moet maar in de kou gaan staan om buitenkroegs een peuk te roken zodat beloftes alsnog gaan stroken “meer blauw op straat” (zonder baan) maar de maatschappij is geen melkertkoe.…

Samen begin je Samen ga je uit Samen bemin je Samen neem je een besluit Samen kies je dan voor kinderen Samen heb je een goede baan Niets, denk je, kan het verhinderen Je geluk nog in de weg te staan. Samen maak je iets van 't leven Samen weet je er het fijne van Dat is een vast gegeven totdat samen niet meer kan.…

Het onderdrukkende juk met z'n noodlottige ban Van je afgeworpen, geen zonde meer, geen eerste steen, Je werd er geen lichtvoetig danstype van, Maar het leven was licht en draaide om jòu heen.…

I In dons van wolkjes glijdt ginds De zilveren sikkel der maan; Die schijnt een gondel, een bootje, Dat vaart op de blauwende baan. De wolkjes schijnen de golven, Witgekuifd, met luchtende tint, En de sterren zijn zo schone leliën Als niemand op aarde vindt.…

Waar moet ik de kracht vandaan halen, Het hellp-syndroom heeft mij in de ban, toch blijf ik positief en vecht zo hard ik kan.. Nu zit ik voor de computer, en typ dit gedicht, Ik vocht en overwon, de dood is uit het zicht..!…

een aardbewoner staat voortdurend bloot aan hemelse gevaren die hun banen verlaten en langs onbekende lanen op ramkoers liggen met de aardse schoot die dreiging slaat de mensheid uit het lood maakt keerkringen van de meridianen en van de thuisplaneet een dal der tranen een inslag wordt gewis ons aller dood de telescopen zijn opnieuw vergroot…

pakken zo leid je schuldgevoelens om de tuin dan zie je met een nevelige kruin een karmozijnen zon de zee in zakken verdwenen zijn de laatste ongemakken het leven bijt niet langer als aluin je rusteloze ziel berust spontaan wat ben je meer dan speelbal der getijden het heeft geen zin om Nereus te bestrijden de zorgen schuif je op de lange baan…

Ik weet niet welke weg je neemt; de sterren gaan hun baan ten einde en straks is mij het dichtstbijzijnde, het langst gewetene weer vreemd. Maar wat bestond aan zon en maan en wisseling van de getijden, het was alleen opdat wij beiden elkander niet zouden ontgaan.…

Dat zij ook in de ban was (van z'n charme), was evident: de vrouw was in de bonen. Zo waren zij elkander aan 't bekoren. Wat blaakte zij van groente en van ooft! Verlekkerd keek-ie naar d'r bloemkooloren. Hij raakte van d'r aardbeineus bezeten. Het peenhaar, dat de kroon was op d'r hoofd, was puik. Ze zag eruit om op te vreten.…

Ontspannen denkt u niet meer aan uw baan. Relaxen is het doel van dit gedicht en u ervaart het, hoop ik, als een zegen. Het einde komt nu zoetjesaan in zicht. Opdat u niet ineens op spanning stuit, laat ik de chute bij deze achterwege, want dit sonnet gaat als een nachtkaars uit.…

soms zou ik naïef uit dit keurslijf willen treden even weg van dit heden waarin geen vreugde leeft ver van de beslommeringen het voortdurend dringen opgaan in een lichter bestaan voorzien van heuse keuzes geen dwaze eisen voor een baan en druk om te presteren geen gevechten voor erkenning een volwaardig mens te zijn begiftigd weten…

Dan opeens wordt deze ban verbroken een zachte bries is opgestoken en de vlinder zo ontstellend licht, is voor deze wind gezwicht. Daar gaat zij, en wat is het nu nog in de lucht, bijna niets meer dan een zucht.…

vaak moet je jezelf tegenkomen voor je ik gewoon een bekende is die je begroet zoals de morgen wanneer de nacht niet verzwaard was met de dag die niet verwerkte wat verdronk in de grote zee van meer dan alledaagse dingen twijfel niet de keuze bepaalde Goede morgen dageraad ik zoek een goede morgen liefst ook nog een goede dag als ik de baan…

Wim van der Voort die Knut versloeg Hilbert die op een poepje zomaar uitgleed Atje die ze er op de korte baan al af reed Jan Bols die een wissel over sloeg Kampioenen gehaald en gebracht boeren nog goed met hun verleden geen Kees Broekman en Jaap Eden Zij worden in stilte herdacht Op karakter wordt alweer gemist Rudie Liebrechts de gaafste…

Ik had iets willen zeggen wat jij verkeerd verstond toen jouw woorden vielen buiten zinnen...op de grond langzaam raap ik de scherven bijeen van wat ik dacht dat er was maar misschien dat het nooit bestond het leven valt niet in rechte banen, want alleen en in tranen, schrijf ik op de beslagen ramen waarachter jij verdween waarom…

De liefde vliegt express naar Nederland; Ruim baan.…

Oh die liefde, als kind te spelen dat ik onder het hart zal dragen, we zullen er samen van eten om aan ieder te verdelen, ook als zon en maan hun baan zullen vertragen, tot in de diepste kleuren van Eros fluit, door de zoete dood getroffen.…

En wij droomden van gouden prijzen op de baan, in het bos, op de weg, van het kampioenschap van het land. En wij volgden trouw ons schema op de letter, op het gevoel tot soms wel over de rand. En wij liepen, wel iedere dag gingen ermee naar bed en stonden ermee op met de trainer bijdehand.…

In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags loodzwaar van koopwaar. Reclames pressen ons de winkels in, het infarct van kassa's langs.…

hij had zo’n authentieke Kremlinkop met van die sluike wapperende manen een tsaar omringd door bleke onderdanen Den Haag kon zijn geluk met hem niet op geen draver, meer een trekpaard in galop hij zag het spel en liep de juiste banen de hoofdman van groen-gele partizanen hij scoorde overtuigend en non-stop er hing een zweem van Tolstoj…

Met Kerstmis zou ze weer zijn thuisgekomen, mijn kleine meid met haar goudblonde haren waar ik zovele nachten naar kon staren en in haar ban begeesterd van kon dromen.…

Komen die vergeten dagen eens terug in ons bestaan worden die spelonken dicht gestort als wij ‘t verloren pad terug zullen gaan vinden op die harde rotsen weer nieuwe effen banen.…

de fik moet in de stapel hout brand maar heksenvuur ik krijg het koud vlammen laaien rond de pop die is gestropt met staken door het hart dat vastgepind geen kansen krijgt om nog te slaan en aan de haal te gaan toch lekt magie houdt ogen in de ban van mysterieuze krachten die op ontsnappen wachten een onverhoedse wind slaat…

Het achterwege laten van superlatieven maakte vrij baan voor nederig en toegewijd liefhebben van lieve gerieven.…

Onaantastbaar, de strijd in elk seizoen met schmink bestreden tegen de bederf van hun tijd gesponnen, een moeder met haar dochter niet uit hun baan te drijven. Als zij de passen willen vervolmaken om het wit opnieuw te vinden in de tomeloze revelatie van hun lijven, blijft de waarheid ondeelbaar, het vervolg blijft speculatie.…

kom in mijn kooi de mooiste hij blinkt als goud komt allen heb niet het hart om me tegen te spreken in een heldere notendop: ik sta boven de wet ik maak ruim baan om je kopjes kleiner te maken ik kan je laten verdwijnen geen haan die er naar kraaien zal heksenjacht ik bedoel zuivering is mijn toverwoord niemand valt buiten…