65 resultaten.
Nevelige waas
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 74 Nevelige waas
bedekt de ochtend met natte dauw
reeën lijken te zweven, vogels
fluiten met ontzag
bederf
geeft mulle aarde in het bladrijke pad
en tussen de bomen
hangend op het vochtig gras, zo zacht
legt de stilte een laagje
rond de tederheid van de dag
april toont haar laatste stuipen
met reeds bekoorlijke lentekleuren
en tussen…
het poweetgewoel
netgedicht
1.0 met 11 stemmen 622 een steen zijn teen
met aanstoot zonder vertoon
van enig menselijk besef
de normen hier geuren
naar bederf, zo oud
er zijn in feite
geen woorden voor
dit verdient een klacht
met een uitspraak van kracht
vanaf de laatste letter
amper uitgestorven
een nieuwe dinosaurus rechtens
eender welke rechtse mening
de poweet, indachtig zijn eed…
Jouw icoon is mijn kroniek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 239 Boeddha versus God
Muziek als pleisterplaats, dat merk ik
wanneer het treinstel me bedondert
en dode vogels langs het spoor
de klavers voeden met het bruin
van massa en bederf
nog juichen de reizigers
ze proberen de bielzen te tellen
van de evenwijdige spoor van wie
ze denken dat die hen komt vergezellen
zal het eind – het baken –…
Dambala
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 tussen de heuvels waarop wij wonen
kom, eet de eieren, Papa, kom
de blauwe en de bruine
Wij zijn groen van het wier
uit de diepzee, wij zijn rood
van het bloed dat vloeit
de witte mensen gaan niet
naar de zwarte hemel
en er is geen hel
Er is alleen het vuur
en de aarde om hun lijken
te verteren en jou te eren
met hun geur van bederf…
In essentie ongeneselijk?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 door plagen
die het lichaam of
de ziel belagen, kan
niet terugvallen wat is
geweest, de kam van
selectie die waart rond
de stap in mutatie
van onszelf waarin
de grens al werd bereikt
maar de rek eruit die
knapt, uit het gewin
gestapt, geen steen om
onder te schuilen en uit
een nieuwe huid te kruipen
een ander aanzicht geeft
om bederf…
De ratten
gedicht
3.0 met 66 stemmen 21.177 De Rotte gistte van bederf. -
Uw fierheid heeft geen kamp gegeven:
ge hebt het vaal gespuis verdreven,
nog: de boerin op eigen erf.…
Lentespel
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 439 van vrolijkheid met lege glazen
en kusjes op de mond
maar later hebben jij en ik
de kring de kring gelaten
ieder ander speels gemeen
buiten ons samenspel gezet
speelden wij alleen
zachtjes stelend van elkaar
in lachend glasbezit
illusies werden niet getapt
want spel met inhoudswaarde
gaf kans op morsen en bederf…
Het was een grauwe
gedicht
2.0 met 37 stemmen 11.114 Ik herinner me nog goed hoeveel beter
ik me voelde opgewassen
tegen de verliederlijking
die zeker in een zanger of een dichter
aan een half woord al genoeg heeft;
het bederf dat ons in stand houdt
Je wordt gauw te oud geacht
om volwassen te worden,
nu de geest al generaties plaatsmaakt
voor zoveel gezond verstand,
dat een mens, een wonder…
Apogeum
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 Aan het begin van een lange reis
Langs zilveren oevers, over glooiende velden
Zijn bloemen uit honing gehouwen
Om te leven met zachte hand, nog niet tegen elke prijs
Aan het eind van moezijn, van opgeklommen jaren
Van verwilderd bederf en doorvlochten angsten
Blijven lege tafels en stoelen over
Die in ultiem samenzijn stof vergaren
In de…
Gebroken wit?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 Onaantastbaar, de strijd in elk
seizoen met schmink bestreden
tegen de bederf van hun tijd
gesponnen, een moeder met haar
dochter niet uit hun baan te drijven.
Als zij de passen willen vervolmaken
om het wit opnieuw te vinden in de
tomeloze revelatie van hun lijven,
blijft de waarheid ondeelbaar,
het vervolg blijft speculatie.…
Ongebroken wit.
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 397 Zij kleurde alles wit
onaantastbaar, de strijd
tegen het kleurloze bederf
op de tijdladders, meestal
in het voorste gelid,
bleekte zij de barrières weg
in een kaarsrecht onderkomen
in de smetteloze uren
aarzelend schuifelt ze weg
langs pas ontdekte dromen,
voorgeschreven tocht langs de
baar van roerloos licht, laat zich
niet uit…
Ongeëvenaards
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 374 Hij kleurde alles
onaantastbaar, de strijd
tegen het kleurloze bederf
op de ladders van creativiteit,
altijd in een vernieuwende gelid,
bleekte hij de grauwste
sluiers weg in zijn geaarde
onderkomen, nam ons mee
in het slag – en vuurwerk
van zijn wisselende dromen,
in de creatie van z’n Odyssee
ongeëvenaards de caleidoscoop…
niet ver van de weg
gedicht
3.0 met 35 stemmen 14.141 Ontdek het moment, het is leeg, het ligt
niet ver van de weg, de heg eromheen
staat voor niets, dus weiger zijn rijm, breek bot
weg de volgzame reis af, kraak leegstand, bezet
leg steen in het uitzicht, maak kunstlicht, verteer
hoe men vroeger zich uitvrat, besta het bederf
onteigen het eten, bezit het vergeten, her
inner geen uitweg, wees…
Haast niet
netgedicht
4.0 met 49 stemmen 1.143 Snel
nog wat spullen
al het bederfelijke
weggegooid
Even douchen
neussnuitend proestend
heb ik angst
te verdrinken
Schone onderbroek
en sokken graaiend
mijn borstel
van het dressoir
Mee die cijnen
niet vergeten half zeven
het toilet
haal ik nog net
Een claxon roept
de tijd om
het gevoel
te verdringen
Staar ik nu…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 9 stemmen 12.689 De nacht vindt plaats, de tijd is rond
men proeft het rijpe woord meloen
warm als de afgekoelde grond
en op de rand van het bederf
omdat men zich in vlees verbergt
schenkt het moment een eau de vie
waarbij een gast verzwijgen moet
dat hij tot geest bestierf
de zomer rilt al van de herfst
de nacht bestaat wat niet beweegt
de luchtbrug is…
De rat is ook een dienaar van de Boze
poëzie
4.0 met 2 stemmen 375 De rat is ook een dienaar van de Boze,
Tehuis in oorden van bederf en stank,
Daar woekeren ziektekiemen zonder pozen,
Daar heerst de duisternis, Satan zij dank.
In de onderwereld ener grote stad,
Daar huist en jaagt en tiert de boze rat,
De drager hij der giftige bacillen,
Die steeds van afgrijzen de mens doen rillen.…
De dagen gaan
poëzie
3.0 met 19 stemmen 5.048 Volksplantingen geraken in versterf -
Reeds bloeien schonere uit hun bederf,
Weer ondergaand met zinkende getijen.…
Verval
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.250 gebed
die zachte woorden prevelt
doordacht en nauwgezet
Een vurig bede klinkt
vanuit het hart ontstegen
'Heer waar bent U, hoor mij roepen
de wereld om mij heen verhardt
er strijden allerhande groepen
en het geloof in U verstart'
Hoopvol slaat zij haar ogen op
smekend hulp vragend van Zijn Hand
maar al wat zij ziet is het trage bederf…
mooi moment
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 162 op
een onverwacht spoor
lijnen spelen met de tuin
groene strepen, grijze vlakken
vorm en kleur door groei
elke dag een ander schilderij
de natuur hanteert de kwast
mijn museum: gratis toegang
de maan bepaalt het tempo
samenwerkend met de zon
ik mag braaf meespelen
vandaag
plots verandert de dag
in dikke druppels
het dreigend bederf…
Sluit voor Begeerte uw graag gezicht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.721 Sluit d’ogen, vensters van het licht,
Indien gij wilt uw hart bewaren;
Want zo Begeerte eens binnen sluipt,
Zij zal bederf en jammer baren,
Dat eeuwig smert, en eeuwig druipt.-
De dingen zijn niet als zij schijnen:
De worm zit binnen lekker ooft,
En levend kleur bedekt venijnen.…
Het dodeneiland
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.384 Wind gaat lijkkleurig van het zerkenstof,
Kan niet van 't eiland af, een dodenhof,
Dat diep de bodem van de zee doortrekt
En deze ver-om aandoet met bederf.…
Sacramenten des gehuwden
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 328 Sacramenten des gehuwden
de man en vrouw, het gebed
van onheil en zegen een verbond
voor het leven, liefde en onrust
de begeerte naar de daad drijft mijn
wil over strak gespannen prikkeldraad
ik dood en bederf het samenzijn, het hart
struikelt over ontspoorde ideeën, wil
vluchten naar het niets met in mijn
handen de inhoud van mijn kruis…
kringloop
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 112 de bladeren vallen
in ontelbare kleuren
vormen en getallen
van bomen naar benee
zij dwarrelen gedwee,
nemen de zomer mee
kleuren met hun kleed
de grijze aarden wallen
de tak, het blad, de steel, de nerf
wurmen zich weemoedig in de aarde
ondergaan het ondergronds bederf
om verder nog dan ver te gaan in waarde
vergaan, verlaten…
wilg
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 597 doodnormale
wilg met treurig lange, harkerige takken
aan een verre, mistige waterkant
even later een glanzende vrouw
aantrekkelijk gezicht en mager lijf
en grote, hele grote kanovoeten
zij wacht op jouw oor tegen haar bast
zij kraakt, wiegt en perst sappen
van worteldiep naar blader hoog
gevangen zonlicht slaat zij op
in het hart tegen bederf…
Heilloze wandeling
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.717 Grauw zijn de huizen-blokken
- kooien van steen en cement -
waar de sterflijken samenhokken,
bederf de adem doet stokken
en elk geheim wordt gekend.
De loden hemel daarboven,
boven misère en sleur,
die ons de dromen ontroven,
geen hart om aan te geloven,
geen zon, geen warmte, geen kleur.…
het voer van september
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 175 het septembert, de kroeg in mijn hart
sluit de zomer en serveert slechts nog
brak water – het sterven nadert en de zon
sluit langzaam haar poort, het vlees dat de vrucht
droeg is nu rijp aan bederf en geurt naar
ontboezemingen uit een herfstig verleden
trage kruinen dragen de wind en spreken
regens en stormen uit over deze haatdragende vlakte…
Leonardo
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 447 Een veredelde wetsdokter
Met schedelboor en zaag en mes gewapend
Duikt in de klamme kelder
Vergaapt zich
Aan elke vezel, pees, orgaan
Woelt in rottend weefsel
Berekent
De kromming van de ruggegraat
De buiging van het heiligbeen
De welving van de ribben
Of hoe de romp zich over dijen verdeelt
Het bederf
Door een kleffe zon opgejut
Sloopt…
kaakresearch bij P.C. Hooft
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 337 int pellorijn setten'
is gewoon een hoofd in een halsring
aan de schandpaal sluiten
vel echter nimmer een oordeel
zonder schouw van haken en ogen
zo was geschreven op een Oud Raedhuys
'ziet rechts de kaak op het bordes'
daar was echter geen ring of ringetje
wel de paal nagels en een vleselijk dingetje
damp en walm van rotting en bederf…
WERK
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 38 het
zet nog wat eelt op het beeld, verweeft
het geheel, vergrendelt het bederf .
exit.
haal de hand boven tafel.
wrijf op de palm.
kijk nog even naar de bijl in het hoofd
van die vleesklomp in het raam.
ruk het los.
krab en schaaf de huid.
werk het gelaten de deur uit.…
Willem Claesz. Heda, Stilleven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 106 Het bederf is verf.
Vader, weten ze wel wat ze doen?
Hij zei: mijn zoon, uw taak, uw wil: sterf.
Dan vindt ge op dit laatste doek, doen,
Geen verf, geen God, een echte citroen.…