Alle inzendingen over beemd

ik probeer de luister in te zien van bos en beemd van lucht en water maar mij gewordt daar slechts eng geritsel en natte donder ik verlaat dan ook de bebouwde kom ongaarne ik vervoeg mij liever bij buurvrouw voor lafenis en kout op voorwaarde van eer en deugd hendrik…

schipperend tussen beemd en boot schrapend aan de kade roeiend met riemen die ik niet had laat ik los…

Het is bitter koud ook al doet de zon haar deel schrale wind alweer zie de beemden huiveren het is stil langs de rivier…

Tussen twee riviertjes liggen de beemden en aarden, akkers en gaarden. Veilig binnen de ligusterhagen, rijen zich de boerderijen op de rug der glooiing.…

De Heische Beemd bloeit. Licht richt de korenbloem op. Stilte én gezang alom.…

Meridionale verlangens, wuivende palmen in begeerte, beemden onder behaag'lijk zonlicht, overgang naar gouden stranden, weerkaatsing van de zeespiegel, tegen een azuren hemel, in lijdelijke verzoeking...…

ijle gewichtloze stralen verzilveren de vroege morgen uit schemering gezeefd door de donkere nacht is daar de dageraad hij strekt zich uit over slapende velden dekt de gewassen toe die nog staan te dromen glijdt over water wat rimpelloos vlak de koele diepte spiegelt verzonken in rust kleurt de lucht bleek en de beemden blauw…

Ik knipoog naar de peren en pruimen bij de beemd, en hoop dat er een pisang komt, dan ga ik lekker vreemd. Spr.2:19…

liever sta ik aan het roer van deze gedachtenboot die hotst en klotst tegen klippen dobbert maar wat rond over tomeloze rivieren met bochten en stroomversnellingen zonder ooit vaart te minderen liever sta ik aan het roer ziel stuurt boot langs beemden rietkragen onder zacht zonlicht nu pas, lichaam, nu pas ontdek ik jouw ware rang…

wit Haspengouws karaat laat heuvels welig blozen wijl hommels in hun raat zich honingzat verpozen zie ginds de kuikens hollen achter hun moeder eend onder stuifmeel en pollen waggelend door de beemd ik voel de warme lente zuchtend door ’t ruisend riet en hoor het zo bekende herhaald meerstemmig lied…

Zij is de bode bode van lente de wilg met haar katjes Aan oever en wal beemd en kant waar water gulzig is Zij is nieuw leven leven aan takken als zon scheutig is met schijnsel en sneeuw plots voor zon verdwijnt Liggend groen komt overeind zoekt hoogten toppen van kunnen in stengels en stelen doen ons delen in 'n…

Wie kent ze niet; de rand van akkers en beemden verft ze onvervaard met tederheid van kleur en dromen, ver weg van haat en nijd. Wie kent ze niet, de zo gedweeë die buigt en eert, maar toch niet slaafs zich onderwerpt aan wat er komt, zonder te breken, zonder schijn haar plaats kent en haar eigen tijd?…

Dat dan mijn woorden als zonnestralen omhelzen veld en beemd paren met vogelzangen zuiver zijn als ’t water uit lieflijk kabbelende beek. Zie mijn waterval van woorden waarin ik mijn geluk u toon leven in nieuw seizoen geboren ’t ís alles niet zo gewoon.…

Op het terras bij een glas soes ik weg in de lentezon in het geroezemoes in het watergebruis droom ik weg over de blauwe bossen de hooggelegen akkers de natte beemden over de grillige oevers het snelle water de stille kano's over de eeuwen schoonheid van 's heren watermolen.…

geleidelijk beginnen we aanwezig te zijn in stilgelegde bovenlandse beemden nog voordat stof is gaan liggen zelfs sprake is van beginnend besef weten we waarde van ijdele hoop welke kleur; groot of klein?…

Wilde verwoester, laat ons van de aarde niets dan het heimwee naar u doodse beemden, die Noach’s nageslacht voorgoed vervreemdden van ’t woonschip en zijn drijvende diergaarde. --------------------------- uit: Schipbreuk (1945)…

waarde vriend het is hier prachtig de koeien zijn ontroerend drachtig de spoorlijn loopt dwars door het dal een vrouw beheert de waterval elk huis of hok met beemd en gaard verkoopt men op een ansichtkaart de mensen lopen traag en stug en komen op geen stap terug men zegt God heeft ons klein gebouwd maar sneed ons uit behoorlijk hout…

0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde. Er staat een reiger met mijn blik te staren: Een visser schrijft de lijn der piramiden En knielt voor zoete Boeddha, nu hij inlegt. De Griekse krekel des te luider roept, Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt. Eens leg ik af de oogopslag der ziel..…

Achter de 'gelagen' zal hij later dwalen door de beemden tot de beide Neten. Op hete zomerdagen duikt hij met zijn kameraden -lenige dieren- joelend in de uitgespoelde bochten der rivieren. Angst is hem vreemd: hij ziet de rode daken.…

De torenvalk kijkt zeer tevreden naar bos en beemd beneden de velden zijn goed jachtgebied zijn status hoog verheven hij overziet met scherpe blik wat daar zich tussen kruiden gevangen in zijn ogenblik bevindt aan lenteleven Het erfrecht van de dood laat jagers prooi beloeren een haas valt hem ten deel hij kan zijn kuikens voeren Daar…

zijn benen stappen door beemden en bossen en dragen de ballast van voorbije dagen handen keren elke steen tussen gras en mossen op zoek naar het antwoord op talloze vragen hij zal zich wassen in het woeligste water zuiveren met zout uit de diepste meren luisteren naar het kristalhelder geklater als hij stroomafwaarts drijft op eigen veren…

het ademt tussen jou en mij al zijn het slechts poëmen mijn zicht bracht het rijke land waar jij de sfeer draagt van de beemden mijn liefste ik wacht nu op de regen die in eeuwenkeur ontsnapt is uit 't gevang maar niets is éénder in ons paradijs - met jóu ben ik niet bang - mijn bloed hervult jouw graal wanneer we spreken in gelei…

het leven tot uiting komt * Gekend als een waarheid zijn de emoties zalig makend en is het vertoeven erin zo zacht als het vaginale vlees De lippen strak en gebalsemd met slijk is het ongenaakbare in de stem de troef van het kwaad in een spotprent die destructief de gaten vult met lucht Het hart, de schil van liefde breekt door de beemden…

De winter is nu eindelijk gekomen, En beemd’ en woud zijn wit van sneeuw en rijp, Bevroren zijn de vlieten en de stromen, Verdord is al wat vruchtbaar was en rijp.…

muren naar beneden haalt, je mee neemt naar de hoop van de zon overgoten rivier troost in de opeenhoping van mensen waar de dood rond maait de ziekte om zich heen slaat bevend huilend naar adem snakkend de mensen We willen leven studeren werken schrijven kunst maken en niet voortijdig sterven we zullen door de groene beemden…

Ge strooit op uwe vluchten in alle steden En alle beemden schatten uit van sproken, Die wonderbaarlijk met het leven stroken.…

Laat mij haastig gaan naar velden en beemden schreiden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

Buiten door het vrije veld en door beemd in frisse koelte of door de zon bruin gebrand trekkend zo vrij en blij door het vlakke land lichtelijk van ruimte en natuur ontheemd genietend in de wei van het grazend vee van alle dieren op het land groot of klein, tenminste als ze ergens op de wei nog zijn, met enig geluk zien we ook nog hert of ree…

Laat mij haastig gaan door velden en beemden schrijden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

't Was bladstil, en een lauwe loomheid lag En woog op beemd en dorre wei, die dorstten; Zwaar zeeg en zonder licht een vale dag Uit wolken, die gezwollen onweer torsten. Toen is het zwijgend zwerk uit-een-geborsten, En knetterende donders, slag op slag, Verrommelden en gromden.…