Alle inzendingen over beemd

Er trekt een sluier over bos en beemd een koude douche van zuster Pluvia de nicht van Aíolos van Nubia god van de wind reist met haar regen mee Ze spreidt haar zone over 't lage land gezien vanaf de Dom zo'n 80 mijl tot aan de zee, net onder n.a.p.…

De nacht week in het woud, en, bij haar vluchten, Heeft ze op struweel en roos een dauw-kristal Geweend, dat glinstert in de zon, en zuchten Luwt ze uit het woud langs berg en beemd en dal. En dáar, op 't smalle pad, in hoger luchten, Ontwaar ik haar, die wuift, mijn ziel, mijn al...…

Wanneer ik mij in diepe mijmering langs bos en beemd ophou en met kansarme verzekering maar grote vreugd aanschouw ….…

' IV En de galmen Der leste slagen Weg door de kalme Beemd gedragen, Zijn als een gillende Kreet van smart, Onttrillende... Aan 't gebroken hart!...…

In wank’lend vertrouwen ging ieder weer bouwen Zijn huis en zijn hof… Nu beemden en velden ons duid’lijk vermelden dat Schouwen weer leeft… gedenkt dan één stonde hun doodsnik; de wonde die altijd, nog kleeft……

Eens ging door een der beemden Van ’t zangerig Leeuwendal Een Ezel zich vermeien, Vermeien bij geval. De langoor vond een pijpzak, Die, bij een schapenstal, Een herder had vergeten, Vergeten bij geval. Daar trapt hij op de doedel, En ’t geeft een groot geschal, Een largo op zijn Ezels: Een largo bij geval.…

Waar 't voetpad langs de heining vlucht Door beemd en weide heen, Daar zit ik soms in de avondlucht Gans stillekens alleen. De krekels zingen daar in 't gras Hun allerschelste toon, De muggen vinden wis de bas Dier zangren wonderschoon.…

Hij is, hij blijft de steun van 't menselijk geslacht; De rots, waar ‘t smachtend volk een levens-stroom uit wacht, Die vette beemden schept in zand en wildernissen. Verblijd u, Christenschaar! Wie keert Zijn arm, die heil verschaft, en steeds zijn rijk vermeêrt.…

Op mijn vaders knieën rij ik spoorslags door de beemden langs de kronkelnete door de hoge gele rogge over de Hodonkse akkeren. Mijn moeders schoot is zacht. Zij streelt mijn angst weg voor gruweldromen en spookverhalen. Zij kleedt mij aan voor school en stopt nog vlug bij 't buitengaan vijf blinkende kersen in mijn hand.…

Zijn bruid t’omhelzen in een beemd, bezaaid met rozen, Of in het zachte dons, is geen bewijs van trouw; Maar springende in een meer, waar ’t water stremt van kou En op de lippen vriest, zich te verroekelozen, Dat ’s van twee uitersten het uiterste gekozen: Gelijk mijn Roscius, beklemd van druk en rouw, In d’armen houdt gevat zijn…

Het werk moet gedaan: de beemden gemaaid de akker bewerkt het graan gezaaid 't alaam hersteld. 't Volk krijgt zijn plaats zijn dringende taak op het hem bekende veld. Wij staan om hem heen met hem trekken we mee. Soms is een vinnig woord een oude zin genoeg voor een stille lach.…

Sinterklaas Hij krijgt dan ook mijn eigen lunch- pakket; Ik zet hem in de wei naast school, dan kan ik beter op hem letten Sinterklaas, Als u me dan ook uw zadel leent, en zwarte Piet zijn laarzen, dan rij ik statig goedgemeend, voortdurend deftig en met vlijt gespeend, langs bos en beemd, door woud en veld zal me nooit meer vervelen…

'k Heb de rustplaats gezocht Voor mijn oudren gewrocht, Op de vruchtbare akker der doden; Maar de plek was mij vreemd, Want de terp werd een beemd, Overdekt door een dekbed van zoden.…

Waar zich de stromende vlieten een uitweg baanden, verrezen Beemden met krokos en eppe, die 't nijvere werk van de bouwman, Zuivrend en ploegend, de vrucht deed dragen der blonde Demeter. Doch waar Helios rijst en zijn zongloed koestert de helling, Werden op staken en tralies de ranken geleid van de wijndruif.…

Noch stijgen, noch dalen en is er mij lief: geen beemden, geen bergen, is ‘t beste gerief. Ik schuwe de hillen, ik vluchte de wee: daar, best van al, jeune ik mij, tussen de twee.…

Want ook de beemden zijn geen vreemden En ook geen vogel in welke vlucht ook Zo ver zon tussen miezer door het erf ook bescheen Ik weet bij God niet waarom ik soms om die schoonheid ween.…

O beemd! wat prees ik uw geneugt En liet geen blonde, dart-le jeugd Op 't open grasperk spelen? Noch schetste, waar ge schaduw bood, Die zuig-ling op de moederschoot, Dat groepje om te stelen? O bos! wat stofte ik op uw lied En leende 't oor aan 't paartje niet Door 't maanlicht schalk beschenen? Het kerkje langs verdwenen?…

uw beemden bloeien ook ten leste. Uw rozelaar staat bloedend overbloosd. God zal de dauw van zijn gena doen vloeien, Dat de eglantier hem met zijn geur verrukt. Ziel ’t is oktober! haast u dan te bloeien! Berst uit in bloei, ziel, want God komt en plukt.…

Maar door het dichte lover Riepen, bij avondval, Verre verlichte venstren Terug naar 't veilig dal: En naderbij gekomen Herkende ik bos en beemd, En stond weer, arme zwerver, Voor 't vaderhuis... vervreemd? Schuw blikte ik door de ramen; Daar stond, als tallentijd, Voor de genoden velen, Het bruiloftsmaal bereid...…

‘Het land is er plat en het volk is er stijf,’ Zo spreken van Holland de vreemden; ‘De kunst en natuur hebben weinig om 't lijf; Men ziet er geen bergen of beemden.…

Blijven op 't dons, door de wellust, aan poezele tedere leden Samengeschakeld, geklemd, boezem op boezem gedrukt: Daar de begeerlijkste weelde, bij 't zuizende lippengemurmel, 't Lichaam naar 't kittlen der smart slingert, en buigt, en verwringt: Zinken in koesterende armen, bij 't plukken der maagdlijke rozen; Ploegen de lieflijke beemd…

Kent gij - dat land, waar ronde gulheid woont; Eenvoudigheid in taal en zeden troont; Natuur, vol pracht, in maagden frisheid bloeit; Een zilvren stroom langs malse beemden vloeit? Kent gij dat land? - Daarheen - daarheen - Daar trekt mij 't hart, o mijn geliefde, heen.…

De lieve lenteboden Doorzwieren beemd en gaard: Ze zoeken onder 't zingen, Waar 't jeugdig nestje stond, De kleine bannelingen Terug op d' oudergrond.…

En als men op d' akker geen garven meer telt, Blijft zij nog de lust en 't sieraad van hot veld; Kleedt zij nog de beemden in lachende kleuren, Vult zij nog de omtrek met smeltende geuren!…

Door de lachend malse beemden Blinkt de lieve zonneschijn, O, wie zou 't dan niet bevreemden Dat er ontevreednen zijn! Vrolijk als de visjes spartlen In de zilverblanke vliet, Zie 'k mijn zeven kleintjes dartlen, (De allerjongste loopt nog niet).…

Nooit in Vlaanderens rijke beemden Zwaai, vreemdling, gij de staf! Vlaandrens bodem duldt geen' vreemden, Duld geen' vreemden dan in 't graf! Mijn Vaderland! mijn Vaderland! Bemin mijn hart, beschut mijn hand! Mijn Vaderland! mijn Vaderland! Mijn dierbaar Vaderland!…

Vol van het heerlijke eten vol van het kerstkind vol van hoop en verwachting *'Hoe kan Herodes*, heden ten dage getransformeerd in moordenaars *’t licht verdragen* Allah's naam te misbruiken door gelovigen weg te vagen? wie kan nog het bloed verdragen vervloekt is de utopie van zogenaamde helden die als koppensnellers over volkeren…

Zie naar die gaard en klare beemd, En lees de vrucht van al uw daden En al uw kommer in de lach Van wat vergaat en wordt geboren: - Uw leven is een dorre dag. - Hebt gij een dode schijn verloren - Zij gij 't die de eerste paasbloem vindt Om daar de aard mee af te romen, Tot de eerste Mei uw dorstig kind Over zijn bloesems heen ziet komen…

Zie naar die gaard en klare beemd, En lees de vrucht van al uw daden En al uw kommer in de lach Van wat vergaat en wordt geboren: - Uw leven is een dorre dag, - Hebt gij een dode schijn verloren - Zij gij 't die de eerste paasbloem vindt Om daar de aard mee af te romen, Tot de eerste Mei uw dorstig kind Over zijn bloesems heen…

Laat, laat die bron verkwiklijk vloeien Voor u, mijn zoon, voor u-alleen; Uw eigen hof en beemd besproeien Met onuitputbre zaligheên! Gezegend zij haar ruisende ader! Zij springe in wellust vroeg en laat. En ('t zij de zegen van uw Vader!) Besprenge uw akker onder ‘t zaad!…