Troost

Mijn tederheid
mijn verdriet
mijn lied

is als het
geluid
van
een zeis
die door tarwe maait

een lied
dat muren
naar beneden
haalt, je mee neemt naar
de hoop van
de zon overgoten rivier

troost in de opeenhoping
van mensen
waar de dood rond maait
de ziekte
om zich heen slaat

bevend
huilend naar adem snakkend
de mensen


We willen leven studeren
werken schrijven kunst maken
en niet voortijdig sterven
we zullen
door de groene
beemden
gaan waar de
brandnetels en
witte lelies staan
die allen tot ons willen spreken

... Het was niet mijn bedoeling om nog één woord
aan Corona te wijden
We zijn het zo zat , we zijn zo moe!
Maar het gebeurde als vanzelf,
zoals ook de besmettingen weer als van
zelf toenamen, helaas we kunnen niet doen alsof
het niet meer bestaat, al willen we het nog zo graag
we zullen het weer met elkaar
moeten doen om de schade zoveel als mogelijk te beperken ...

Biografie van deze schrijver

Brandnetels Witte Lelies

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 112