Alle inzendingen over belagen

Wie op warme zomerdagen persé naar de kust wil gaan moet Adam Curry belagen die heeft in zijn achtertuin een helicopter staan.…

de regen en de wind konden haar niet deren ze rende naar haar kind door 't gejank en luidop schreeuwen het moederhart op hol geslagen de leeuwin op volle toeren nu een groep hyena's aan 't belagen haar kleine welp, het was zo cru ze was te laat, het was gebeurd de dierenhemel berust haar kind haar tranen wrang, natuur die treurt de…

ik zie je in de vloed het opkomende water mijn voetstap was een groet van gisteren voor later witte huiver kleurt je jagen op het grijsgroen van de golven net als wolven die hun prooi belagen je stroom wordt trager als je strandt op zand de duinrand is je horizon een schepping van Gods hand met wisselen van tij maak je me blij,…

tegemoet, waarom is dan mijn gemoed niet blijer; de zon straalt, restjes sneeuw blinken nog na, het ziet er zo schoongewassen uit; is het omdat toch al weer blijkt dat er mensen zijn die het voor de ander willen verpesten en geen benul willen hebben van wat ze aanrichten - en degenen die ook hen van dienst zijn als het er op aan komt, belagen…

hoe helder is hier toch de hemel hoe talrijk zijn de vette meeuwen al schuimend tussen ’t volks gewemel terwijl er noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn er rondom het hoedend hart geslagen waar westenwinden her en der de duinen met hun kracht belagen hoe lief is mij haar zilte land het fleurig voorjaarsmozaïek de jutter…

Dan moet u hem niet verlagen de thermostaat, de kou zal u belagen De vorst hult zich in flarden mist en vlagen ik hoop dat u jenever kunt verdragen!...…

je de kleine wervelingen te weerstaan ik voel de storm die in je woedt en groeven ploegt in je bestaan dit kan echt niet verder gaan je kruipt niet zomaar door het oog van een orkaan want je verstand zit samen met gevoel op een vulkaan barst maar uit en laat de winden razen schoon je wereld van de dwazen die jouw vrijheid steeds belagen…

Ver voorbij de horizon Is waar mijn leven begon De op een na de jongste van zeven Dat is een beschermd leven Op de berg vulden de wolken zich met regen Daarna ontstond een hemel van witte vegen Altijd zijn de wolken op jacht Zowel overdag als in de nacht Voortgestuwd door regen en wind Belagen zij op aarde de volwassene en het kind Eenmaal…

Ze lijkt me te willen belagen, in staat me mentaal af te rossen als ik beschaafder uit wil dossen. Ik mag haar niet anders behagen. Ik duik voor haar in rieten kragen, wouden, struiken, pollen, trossen. Ik trotseer hele bossen! Ze raakt er niet verlegen door en laat zich niet gekscherend plagen. Ze wil gewoon geen streepje voor.…

Er zijn van die dagen die je belagen, verlagen die je niet kan (ver)dragen die je niet kan tillen die vanzelf omvielen Er zijn ook van die dagen die je met vlagen, uitdagen die je op vleugels doen dragen die voelen als je zo ter wille die je boven jezelf doen uittillen Zo zijn dagen, dag in, dag uit ze komen en gaan ze zullen doorgaan…

Zo kan tijd ons niet bedriegen of vanuit een hinderlaag belagen. Klokken zullen niet trager tikken gaan, maar ikzelf zal wat minder jachten, en pogen vaker stil te staan.…

gewikkeld De nooduitgang naar het hiernamaals Is met staalplaten dichtgetimmerd Elk teken een mes De lachende stem De schaduw van een gebaar De deur die ze vergrendelt Een gedempt gekreun Het vermoeden van de minnaar Zwetend in haar gladde greep Een sluipend gif brandt in de maag Tot ik haar zeer tegen mijn zin Met wilde vragen belaag…

Je was vol levensvreugde, goede moed en oeverloos vertrouwen, al wist je dat de dood, die grote zwarte dreiging, ook jou belagen zou en het tenslotte nog zou winnen. Je kon ook zingen nog vanbinnen al zag je aan de bomen hoe hun laatste blad moest losgelaten en humus worden voor een nieuwe lente.…

nu alle nachten in bombast alsmaar je slaap belagen herken je ze van toen de monsterlijke draken…

Ik wandel en neem afstand van besognes en van vragen die ook deze dag belagen. Zo blijf ik uit het drijfzand. Er lopen ganzen op mijn pad, ze bijten noch ze gakken. Ze duiken spoorslags in het nat. Ik blijf gespaard van ongemakken Ik wandel van het pad af, mijn enkels in de bladen.…

Met mijn arendsoog monster ik je lichaam dat uitgezakt is en gebruikt, nu nog koud en verlaten op het koedek maar later brandend zal behagen wanneer de poolnacht komt belagen. Ik omarm de sombere bomen in je droeve tuinen. Kus me nu, er zijn vuren aangelegd, de nachten zullen vredig zijn.…

Zonder ons is al veel vergaan neem dicht gevroren water van januari en inzage van sterftecijfers in februari Te laat om nog wakken te slaan Zwijgt de viskwekerij hier dood dat het de helft scheelt in verjagen van ijsvogels die vijvers belagen Dan maken ze slim poep van brood Ooit drong op congres te Parijs één aan op uitroeiing van de soort…

al laat hij nooit zijn scherpe tanden zien het wezen is geboren om te knagen die taak is door zijn schepper opgedragen er is een eeuwenoud en vast stramien hij wentelt zich in groeiend onbehagen de chaos is voor hem de haute cuisine hij vegeteert op vrees en bovendien zal wroeging nooit zijn zielenrust belagen bij zonlicht lijkt het beest…

Wij als lijdend wezen een gekneveld beest achtervolgt door plagen die het lichaam of de ziel belagen, kan niet terugvallen wat is geweest, de kam van selectie die waart rond de stap in mutatie van onszelf waarin de grens al werd bereikt maar de rek eruit die knapt, uit het gewin gestapt, geen steen om onder te schuilen en uit…

Laten we juichen laten we zingen laten we springen van geluk zonder drank drugs of gekke pillen laten we swingen aan een stuk Zo gelukkig zijn als we willen laten we alle angstspoken verjagen ze desnoods gewoon ontkennen ons er niet meer door laten belagen ‘t is moeilijk moet ik bekennen gemakkelijk gaat het niet maar leer je oog en…

ellenlange dagen, winterplagen met ijsbrokken, en diepe kou stormen belagen de aarde, ijl is 't hemelblauw droevig eenzaam, de gebogen witte takken zij voelde de koude, waar je rillingen van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden naast haar staan, nederigheid betuigen, buigen…

wie kan die hitte dragen die morgen op ons drukt die ons straks gaat belagen waarschijnlijk slechts drie dagen waar niemand door wordt verrukt als ze ons schaduw en huis injagen even denk ik geef nu maar regen en als dat weer is geweest denk ik wat toch een wens had maar weer gezwegen straks in de winterse kou herinner ik me als menig…

ze belagen je kasteel stropen bij de boeren loeren naar de ophaalbrug ondermijnen torens grijpen koeien bij de horens zaaien tweedracht en veel twist ze willen jouw geheimen uit de kerkers van je geest de donkere gewelven waar het gist en donker mist je kunt niet met ze delen die dimensie is te groot waar norm en waarden heersen…

Ook hier stelt zo’n docent meerkeuzevragen doorklieven, stenigen, met vuur belagen?…

Ver na de allerlaatste kleine uurtjes Heerst doodse stilte in engelenbak Gespeend van hemelrijk en merelzang Nog voor het vroegste krieken van de dag Nog voor de allereerste zonnestralen Reik ik hals uit naar goud der dageraad En doe ik kond in 't uur der morgenstond Van 't rijk der chaos die mij zal belagen En mijn gemoed zal kwellen…

De strijd, die in het duister woedt het daglicht niet kan verdragen het onderkruipsel en addergebroed, die gevoelloos hart en ziel belagen. En toch.... als jouw ziel en de mijne elkaar tegenkomen in de tijdloze ruimte van mijn dromen zie ik weer even je ware gezicht; stralend....in een zee van gouden licht.…

Het strenge bijbelboek Openbaring toont veel schrikwekkende wereldplagen en monsters, die de mensheid belagen. 't Geeft verwarde, zoekende huivering. Sluipt een geheime, wraakgierige dreiging door de eeuwen, met duivels behagen? Moet men angstige verdrukking verdragen? Tenslotte een blijde omwenteling!…

vandaag vieren wij jouw jaardag jouw kracht ook en jouw passie waarmee jij strijd leveren blijft uit jouw liefde voor het leven de mensen ook om jou heen die jij draagt en jou dragen in tijden van wisselvalligheid die onvoorspelbaar als het weer dan weer heerlijk zonnig zijn of als hagelstenen striemend het gemoed belagen kunnen wij wensen…

door duinen omschorst; Wat u belaag' op de vloed of op 't land, Zwichte als de golven voor 't schuttende zand. ------------------------- uit: De Gids (1839)…

bescherming slechts een verstomde angstkreet houdt zich uiteengescheurd verborgen in uitdijende kieren ik stroom door een waterkamer waar ik het licht breek in mozaïekstukjes slok zwierige eilanden op sla bruggen weg om de dood het oversteken te verhinderen langs mijn oevers de groene legers die uit de hof over bordessen zijn opgerukt ze belagen…