Alle inzendingen over bevrijdende verwonde

Steeds maar cirkels, kringen in het rond Licht in het hoofd, niet in staat om contact te maken met de aarde. Gevangen in gedachten en patronen. Zie niet hoe het blad aan de Linde zich ontvouwd. Mijn hoofd zit vol. Ik loop door zonder te zien. Zolang als mijn voeten me nog willen dragen. Had ik maar oog voor de vogels, symbool van vrijheid…

Van eenzaamheid word je eerst dan bevrijd als je toelaat dat een ander met je mee lijdt.…

ik leg al mijn zorgen in de veilige handen van morgen en kus gisteren vaarwel lang genoeg heb ik mezelf verstopt mijn diepe gevoelens opgekropt ik heb genoeg van dit spel gooi de ramen, van mijn ziel, wagenwijd open voel hoe regendruppels over mijn gezicht lopen en weet ik zeker, ik kom er wel…

De groeven in mijn gezicht zijn de littekens van een oude wond van een leven snel en ongezond het duurde maar even maar de weg terug om het leven een andere richting te geven bleek lang en zwaar maar het bracht mij op het punt waar ik leef in vrijheid en van alle dwang ben bevrijd.…

De wereld is mijn tuin. Vanuit deze kamer zie ik op de dalen neer, stijg met de vogels naar haar gedachten. Ik probeer dit huis te ontvluchten, het lukt niet meer. Daar ligt mijn oorsprong, onder wortels verscholen, in de beek, in het gras ja, ook in het licht dat sprankelt over het water mij in haar schaduw laat dolen. Hier ben ik…

Het dorp de rug gekeerd, niet meer omgekeken Lots lot voor ogen Nimmer komt een wending opgeslorpt in groter gebeuren waarbij dode bladeren verzeilen in riolen Het wordt stil in de herfst van leven alleen het hart heeft nog te lijden van dit verlaten stille dorp…

Bevrijding is loslaten Is laten gaan Van het zeer Dat je is aangedaan Bevrijding is afsluiten De pagina omslaan Het boek dat dichtgaat En verdergaan Bevrijding is weten Dat niet het neergaan Bepaalt wie je bent Maar het opstaan…

Het dorp de rug gekeerd, niet meer omgekeken Lots lot voor ogen Nimmer komt een wending opgeslorpt in groter gebeuren waarbij dode bladeren verzeilen in riolen Het wordt stil in de herfst van leven alleen het hart heeft nog te lijden van dit verlaten stille dorp…

Ik heb mijn lier aan de wilgen gehangen, ik heb genoeg van al dat gemiereneuk met al dan niet rijmende woorden en geshow met flitsende beeldtaal. Ik ken de kneepjes van het vak, maar dat zorgt niet voor geneugten. De woordroofdieren zijn in de meerderheid en het residu wekt enkel hilariteit op. Het is om je rot te schateren van meligheid…

Wanneer ik met jou meerijd voel ik mij opgelucht en bevrijd. Want jij bent altijd goed voorbereid. Vol vertrouwen zit ik op de passagiersstoel. Met plezier onderweg naar mijn doel. VRIJHEID…

Deze ene ochtend gingen de luiken open, wijd open en niet meer schichtig van aard klommen jullie op de tanks die binnenreden. Hoe moeilijk is een revolver nu wel een vriend. Terwijl ook jij weer in jouw dagboek schrijft: "prijs deze dag, de gouden zon en het gloren. ons land is niet langer verloren ten dode opgeschreven" omhelzen buren en…

Ze voelt zich in haar notendop Een koningin in een heelal Ze is bevrijd van gif en gal Niet langer meer een schouwspelpop En ze geniet vrijwel non-stop Ze houdt haar eigen boekenbal Ze vóelt zich in haar notendop Haar oude ik ging op de schop Verliet voorgoed zijn jammerdal Geraniums kocht ze vooral Rust, ruimte, vrede gaan voorop Ze voelt…

Vijf lange jaren van onderdrukking Onbeschrijfelijk leed is er geleden. Dood en verderf waren niet gering Bombardementen op vele steden. Jodenvervolging, gewelddaden Hongerwinter, gebrek aan alle dingen Vele verzetstrijders verraden Soldaten die kwamen en gingen. Pijn, verdriet en angstige jaren, Het was een hele moeilijke tijd. Miljoenen…

Hengel me binnen Want als een gedreven vis Zet ik je op je zinnen Op jou vredige lege stranden van liefde Zonder vooroordelen Zal ik rust vinden Haal me eruit Laat me spartelen op het droge De woeste zee Mag dan wel mijn haven zijn Het is nu tijd Iets in mij verlangt naar iets anders Bevrijd me Al doet het pijn Al betekent het mijn eind Niet langer…

de grond is omgewoeld de keien zijn gebleven de aarde lijkt weer vruchtbaar voor het zaad van eens geweten het onkruid van herrinnering schiet op in onbewerkte bodem zij kent geen onderhoud, haar wildgroei is het niet vergeten ik heb mijn bloem de zon en maan gegeven haar kleur verbijstert het heelal ze neemt de tijd voor eeuwig leven…

we niezen in het geniep we kappen zonder te snappen we vermijden mooie tijden en zijn zo moe aan bevrijding toe ongeremd, niet afgewend ongestoord, niet ongehoord uitzinnig, krankzinnig gewoon!…

Bevrijding weerklinkt alom in het gezoem der fietswielen op het asfalt, in het geroezemoes op de terrassen. Vrijheid. En tegelijk: de beklemmende massa, de uiteengespatte bubbels, de vervagende geborgenheid.…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

Het bloed van een onschuldig lam dat in de toekomst nog zou komen, bevrijdde hen die nacht. Hetzelfde bloed dat is gegeven, omdat hij stierf, zodat wij zullen leven.…

Bevrijding is een bron waaruit geput kan worden steeds door nieuwe generaties. Bevrijding is een besef van voortdurende aandacht voor waarden die kostbaar zijn. Bevrijding wordt gevierd om actief stil te staan bij leven en onderdrukking tegen te gaan.…

Zij die vielen stonden niet meer op doodgehongerd of met een kogel in hun kop hun vijand was wreed en kende geen genade de verzetsstrijders deden, dat wat zij maar konden In kelders woonden zij of op een zolder zij die ontsnapten aan de getto's en de treinen alsnog opgesloten en overgeleverd hun vrijheid toch verdwenen, levend in angst En…

In het zog het verwonde water een lidteken na het snijden herinnering aan het lijden wie verzacht en wat baadt er ? De nacht verkruimelt en ik vergeet het leed dat eens het water spleet.…

dansend voor de tralies van zijn bestaan zijn gebit was er allang aan nu kan hij zelf weer gaan hij hangt aan de wilgen bij zijn valies zijn druiven zijn druiven zuur dansend voor zijn spiegel kan hij niet meer sjansen met een beeld dansend in spiegels in totaal z’n tijd zijgt de tijd ineen met een klap hij danst met…

als ik ergens boven sta maak ik me niet groter ik kruip in een luchtballon om te kijken naar lijnen om jou en mij te begrijpen zonder details hoe bewegen wij ons van de een naar de ander wat trekt ons aan wat stoot ons af wat is het effect van een ontmoeting met een bal, een keu? naast je wil ik staan een andere vrouw die op mij…

jouw weerspiegeling lijkt eindeloos wanneer ik uiteindelijk de moed heb gevat om erin te kijken, wie is zij, deze vrouw die mij met holle ogen aanstaart raken haar handen je voorzichtig aan waardoor het beeld vertroebelt wast ze haar handen in onschuld doch neemt de zonde langzaam bezit als een slang die door haar lichaam kruipt wordt…

Je bent gevonden, het dogma Der ziel, strijd, kracht, einde, Ook ik verwond, ook ik steek, Ook ik ben verdorven, want Ik val, maar je strekt je, wankelt En doet mij opstaan.…

Ken geen ander morgen, weet niet hoe verwondingen ontstaan of dat wat invloed had ‘k zie alleen de eeuwige triomfwagen der wolken oplichten door blikseminslag bevrijd, bevredigt wringt de wind der jaren, jachtig op en neer als een weerlicht in het donker de opgeschreven namen, deze, die door noodlot omkwamen vaak genoemd door mensen…

het was niet de spijker die het hout deed barsten niet de hamer waarmee je op de spijker sloeg het was niet je hand waarmee je het hout verwondde het was iets dat woedde dat knapte binnenin je kop…

Ik kan immers met welgemikte woorden Een medemens verwonden en vermoorden Of met het puntje van mijn gauwe pen. Maar geen agent neemt dit soort wapens in. Ontwapenend is enkel mijn vriendin.…

Sappho, droomdichtend aan haar lier, geslagen, getroffen, scherp verwond door zuivere aardse schoonheid, in tere gloed gevangen, leeft mythisch mysterieus, een onbegrepen godin.…