Alle inzendingen over blad

Dansend op een bries daalt het blad ter aarde zijn taak volbracht niet langer van waarde. Langzaam de grond naderend zal dit blad niet meer groeien zelfs het reinste water kan dit blad niet meer boeien. Over is zijn vlucht het legt zich te rusten tussen de andere bladeren die reeds de grond kusten.…

Blad na blad en boom na boom vertakt zich naar de hemel schreiend. Een weeë welhaast goddeloze droom van bloed en stank en modder. De dood waart rond, vermenigvuldigt zich, blad na blad en boom na boom. Klik. ----------------------------- uit: 'Linkerhart', Gent 2000.…

zijn wij als wordt beweerd een schone lei een onbeschreven blad ik weet het niet maar volgens mij is wat vaststaat dat een blad al z’n vorm en lijnen bij voorbaat heeft en wat er op geschreven wordt dat is wat in en om ons leeft…

Ik adem bloemen op de wind en schik mijn blad tot rozenrood verbeelding kleurt. Er liggen weinig parels tussen vandaag en morgen maar de herinnering van een willoze wees in een opstandige nacht maakt de schoonheid des te groter.…

Bomen die hun blad verliezen staan voor jou als kind. Die een vader moest verliezen, een vader, welbemind. De koude winterdagen met een frisse bries. 't Hoofd nog vol met vragen: Waarom nou dit verlies? De lente komt voorzichtig kijken, al lijkt het soms op niks. Treurnis zal nu langzaam wijken; toch blijft er het gemis.…

ik was het laatste blad dat de herfst bijna liet hangen heb met bladeren geruiseld een zomer lang alle koelte gevangen stormen getrotseerd zag takken breken waarvan het einde nog niet was geformuleerd nu somberend in een wereld vol vergrijzen donkere dagen die in de ochtend al verijzen ik val en vervolmaak het kleurig…

Zij stuurde hem een blad waar hij vroeg om een brief. Zo was de taal die zij samen spraken brieven = bladeren.…

Het loof bloost diep in de nerven zwerft argeloos dromend omlaag naar aarde waar roemloos vergaan de glorie van dood zal verwerven bomen strekken zich kreunend uit bedreigen met naakthouten staken de storm die hun botten deed kraken en het wortelgestel pijnlijk trekken nevel versluiert als illusionist de realiteit van het zicht waar niemand…

Soms vraag ik me af of een blad Al zwevend naar beneden Nog wel eens snakt naar lang geleden toen de boom hem nog lief had…

ik voel en zie je altijd geniet van je speelse gedrag als wij beneden in het koesterend zomerse zonnetje van boven lopen jij tikt iedereen aan licht blonde krullen op laat zomerjurken benen opleuken in ondeugende zwierige vlagen maar deel ook je rust tussen van droogte en zon ritselend blad dat in de luwte wel even alles…

Je groeit uit in parasolletjes van vlinderende bladeren die het voorjaar strelen in de wind waarna ze loom de zomerzon begroeten donkergroen op termiek rustend schaduwbloemen vormen op het gras en dan verdrogen in hun vlammenspel als parachutes bolsters begeleiden die bezwangerd zwaar vallen…

Wij waren samen een onbeschreven blad Samen op ontdekkingsreis zo betraden wij dit pad. Maar ons geheim werd ontdekt Ruw verstoord en gestopt per direct. Twee vrouwen verliefd, jullie zijn stapelgek Daar is het gat van de deur en vertrek. Onze harten vol pijn en tranen in de ogen Met hangende schouders en het hoofd gebogen.…

Geelgroen en bruin bezaaid over straat Regen ,wind, mist waar je gaat of staat Bomen laten los elk blad haar verhaal Groeven diep gesleten hun voeder bijna kaal Ruilen van seizoen de warmte nu voorbij Bijna onopgemerkt in het nieuwe jaargetij Ik snuif de lucht op van nat blad en kou De geur die mij beroerd herfst ik hou van jou…

heb het haar eigenlijk wel beloofd in de rolstoel ging je tekeer samen met een vloek en een zucht zijn we naar buiten gevlucht ze weet echt niets meer dreunde nog na ik was verdoofd de natuur was omkleed met herfsttooi je wees naar een boom met een stralend gezicht alsof je wilde zeggen als je maar één ding weet een boom zonder blad…

ze zijn me dierbaar zowel de doden als de levenden waar ik nu aan denk de bomen hebben even stilgestaan een rij gevormd als een erehaag maar gaan nu weer hun eigen weg ’t is goed geweest ritselen ze zachtjes voor een laatste keer eren koning winter in een naaktheid die geen mens bezitten kan…

het lijkt nog kort gelee' dat ik niet raakte uitgekeken op hommelvlucht en vlinderdans hun luchtverkeer ligt stil de zomer is passé het groene gras verdwijnt gestaag onder een bladerdeken in vlammend goudbruinrood ik vond vanmorgen in de tuin de laatste vlinder, dood de tuin bederft wordt stil en sterft en iets in mij sterft mee…

bladen vragend naar verhalen over dagelijkse daden van wandelaars op de aarde pagina's bladerend lange dagen beklagen reflecties van visies gezien vanuit niets definities van iets precies die poëzie is wat ik zie in blanco bladen die weerspiegeling spiegels pagina's zien wat reflecties zien schaduwen perfecte precisie in theorie de inkt…

aan die ene boom vastklampend met alle kracht tot het niet meer lukt verkleurt op sterven na dood de wind zingt luider dan ooit:…

op blanco blad!…

vandaag hier en daar een windvlaag die wild wordt van losvast blad, het is een windvlaag die alles losmaakt en weer loslaat, behalve haar woesjwaai met blaadjes morgen kans op een windvlaag met vlinders in de buik ze fladderen rond blaadjes die hun boom loslieten wees alert: de blaadjes springen op vlinderen mee hang ik een zwerfblad terug…

Vraag niet naar de naam van de dag als het grijze jaar de ogen sluit zie niet om naar de rijk gedekte tafels waarop geen ander voedsel dan verdriet vergeet het spreken met de stenen achter de ontwrichte poorten baad je in het wervelende wonder van de onbestaanbare kleurschikkingen laat je in laagjes water weven tot een spinsel op de…

Groen blad, kleur, Licht en lucht Vogel van vrede Meevoerend de olijftak Die hoop en nieuw Leven brengt Dat me dit overkomen mag Aan het begin van deze Nieuwe dag Noorderplantsoen, stad Groningen, 1 november 2012…

Ongerept is de Bladzij van mijn Leven al lang Niet meer - Overal waarneembaar Punten, putten En butsen die Mijn kant op Kwamen in de tijd En onrepareerbaar bleken Telkens als de zware Storm was geweken Achterlatend de sporen Van beschadiging door Alles en door Alleman en Jan - Een beschreven blad Ben ik nu, en met…

Je mag er vast geen grappen over maken, Maar de verleiding is ontzettend groot. Pistorius sloeg Reeva Steenkamp dood, Door haar hard met zijn cricketbat te raken. Geronnen bloed van Reeva kleeft daaraan, Hij heeft gewoon geen poot om op te staan.…

wie het weet mag het zeggen waarom je midden in de nacht gaat schieten het kan iets geweest zijn tussen dromen en waken toch waarbij je diepe angsten het overnemen en een wapen grijpen en dan zit je liefde daar dood in plaats van een niet bestaande inbreker op de toilet en ben je verder niets meer dan excuses en tranen, hoe…

adempijn bladeren op de wonde ter bedekking van Uw schaamte nochtans bitterzoet van stroperige hars onderhuids door milde hand beroerd Gij, die het zand van de dooddoorlopen stad in straatstenen snoert Uw bomen groeien door - blad voor blad…

De ooit zo grote bladen gaan nu vallen Nog meer reporters werkeloos en dus Nog minder kansen op een goeie klus En nog meer gratis bloggen met z'n allen Slechts hits en likes nog worden omgezet Wie geeft er één cent voor dit snelsonnet?…

Het schuilt in de naam geschreven in regen of je kan vliegen of luchtig zweven veer, vleugel of gevogelte zijn In mijn dromen klapwieken als een engel vallen als een duvel terug naar beneden Lucifer gelijk, vurig en smeulend Verlangen naar een Oosters vliegend tapijtje met gaten door kleurige motten geschapen over de heuvels, nieuwe…

Leeg was dit vel, tot ik het vulde met woorden. Holle woorden van leegte. Het is vol, geschonden. Om nooit meer leeg te kunnen zijn.…

net als de blaadjes laat ik los wat er niet meer toe doet wat niet meer hoeft gevoed de takken zijn zwaar van hoeveelheden uitgebloeid ze buigen en gaan de winter in laten achter wat niet meer groeit de natte grond onder mijn voeten vertrapt wat net gevallen is ik raap nog wat schoonheid en versier mijn huis met herfst en warmte…