Alle inzendingen over blauw schaduwspel

Wolken worden voortgedreven door de hand van een universele god die schrijft in wit en blauw; de aarde is van niemand, zij is van mij en jou.…

Verlichtend blauw! Kijk, gentiaantjes. Na de fikse regen blinkt het bos verblindend.…

Dwarrelzacht je vlucht weg uit het schemerparadijs waar de dingen zijn zoals ze zijn de lelie dorstig in de dromerige regen de avond blauw van verte en verdriet en de onbekende die wacht op de klanken van een nieuw jaargetij.…

Reuze wattenproppen wolken als schaapjes in oneindig blauw ik wentel me in dromen wachtend op de nieuwe dag je pijn verzachten kan ik niet laat nu je lied maar horen eens kan je zeggen, lieve ik heb gevonden! trovado…

Ik verlang naar verlamde armen een verminkt gezicht diepe wonden met korsten gedicht verbrijselde botten in blauw en rood gekleed een lichaam vol pijn voor mijn hart vol van leed…

Een teen als steen Ik verstar meteen De lucht is blauw Hier zit ik met jou Dit nieuws, zo onverwacht Zoveel doorzettingskracht Je bent van ons afgenomen En in de leegte gekomen Weg, is wat je bent Gelukkig heb ik je gekend…

De wereld kleurt donker onder een gebroken wolkendek mijn hemel, blauw druipt uit mijn pen van mijn stuk gebracht beschrijf ik het licht heeft mij te pakken gehaast vullen woorden het papier zal ik dan toch maar een luchtje scheppen…

Een fraaie oude trein, die Blauwe Engel, hij was snel En heeft hier dienst gedaan, met altijd rollend onderstel Nu stokt de trein, bij ieder wissewasje staat hij stil De Hondekoppen, de regering, sporen zij nog wel?…

daar sta je dan in ijzig natte klei diep gezogen tussen harde blote basten uitgekleed koud dakloos in rij je blauw te wachten op winter en zijn gasten ©MM2009…

Grimmig en grauw de wereld in het nauw is er straks alleen maar blauw in de straten om ons heen de wereld is in rauw vaccin voor het virus kom toch gauw de wereld wacht de wereld wacht op jouw.…

in blauw graffiti op de muur je abrupt afgebroken boodschap wat mij het meest pijn doet is... ik peins een dag en een dag met rode verf voltooi ik jouw onvoltooide roep ...dat het mij geen pijn meer doet…

In de ogen van anderen zoek ik steeds weer die van jou soms zie ik het blauw maar ze behoren je niet alles wat je in een ander ziet dat is precies wat het is en maakt me tot mijn maag toe ziek duidelijk hoezeer ik je mis.…

Wolken zien drijven in het blauw. Luisteren naar de wind. Verwonderd worden weer, zoals een pasgeboren kind.…

Zelfs voor niet één rijksovervalmethode, Zoals die blauwe envelop in maart (Een muisje met een hele dure staart) Zijn Overweg excuses aangeboden. Laat staan – wat al zijn klachten overkoepelt – Dat er bij Overweg iets wordt versoepeld.…

onder slapeloze wolken kermen de takken van twee oude eiken over blauwe velden roept een bange vogel ik denk aan de zachte sporen van woorden die jij naliet in het landschap van mijn hart…

De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij.…

Zweven op een roze wolk geeft geen onweer in gedachten grijs en grauw als regendruppels schrijf jij letters in blauw glas van een geel getinte toekomst mistig, wazig en onbeschadigd zul jij nooit échte liefde proeven als zilver goud wordt en ik jou lees voelt mijn lichaam de ijzige kou van een beschadigd hart waar rood door blauwe…

tal van andere woorden bomen ritselen nieuwe ruis kleur en geur belanden in totaal verschillende handen hun vreemdheid schrikt mij af maar geruststellend blijft je lach tot aan de open plek waar de intens blauwe lucht zich weer als hemel presenteert…

, maar het laken dat in de hoeken op en neer bewoog was mijn vergissing van het oog de scherpe schelpen deden mij ontwaken ik mat de blauwe diepte met mijn tenen en wies mijn voeten, elke nieuwe golf was even hoog, geen zevende bedolf mij en de oever, speelde met de stenen…

in mijn ogen, ze dwalen naar ver daarachter waar 't vuur ontstond dat ik zelf ontstak met een droge tak van mijn levensblad die ik offerde voor de tijd totdat met jouw zucht de verlichting euvel brak in het blauw van jouw ogen, mijn ogenwachter.…

dag komen En het nu Wat maakt het de mensen uit Ze gaan toch altijd kletsen Blijf deze minuut vullen Met redenen om te ademen Doe me geen pleziertje en ontken het niet Praat niet om te praten Ik vraag je niet Of je een blauwe ster voor mij pakt Ik vraag je alleen Of je mijn ruimte wilt vullen met jouw licht…

Ach rode geranium wel-vertrouwd, Ach lieve lobelia blauw De zon is verdonkerd, de lucht is vergrauwd De nachtwind wordt kil en de wereld oud En de herfst komt zo gauw, zo gauw.…

De blauwe helderheid weerspiegelt de regendruppels in mijn ogen. De druppels om mij heen, komend uit de mooie heldere lucht.. De lucht, mijn lucht, onze lucht ...…

zie de heldere stromen polaire lucht vol wit, opbollend en scherp katoen, en Freia biedt, door haar zuivere adem, de koude, blauwe, modder van dit land een krachtig licht, om te ontwaken licht kleurt het oosten, door pastel naar zachtblauw tot rose, bleekgoud doet de vroege zon het ijszilver langzaam smelten, zacht tinkelend breekt dit blauwe…

Groene kamers van verdriet het eindeloze wachten in angst en onzekerheid leven, hangt daar aan draden het eentonig piepen machines met lichten blauw, rood waar pijn in kreunen de werkelijkheid benaderen bleke gezichten, blauwe lippen weg van licht in nachtelijke schijn gedempte stemmen vol van rust waar tijd en plaats niets…

Als een fontein van vuur, Kleuren, geel, blauw en rood, Kwam heel je natuur, In mijn ontwikkeling bloot. En, voort gaat je bloei, Je kleurenzee, In onstuitbare groei, Neemt heel mijn leven mee.…

je voelde weer iets in je stromen een klein blauw water stroompje -waar overheen een antieke brug- je was toen even intens gelukkig, greep zelfs even naar het geheim, dat van het leven voordat je weer onderuit zakte in je zwarte stoel..…

Herinnering aan een autorit, voortglijdend over asfaltdek, scharnier moet ingevet, dubbele deining, ergens nog blauw licht komt aangezwaaid, schemert weg. -------------------------- uit: 'Blauwe rijst', 2006.…

laat vliegen, laat haar vliegen de witte sluier met blauwe kraaltjes naar het luchtruim van mijn geliefde Anatolië laat gaan, laat zweven naar verre landen met brandend verlangen de geur van tijm, de geur van mint de wilde rozen van het Taurus-gebergte omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes met de sfeer die je meebrengt uit Ephese…

als je nog niet eerder zag je zoveel rood voor ogen als de dag dat ik je die papavers bracht van de heuvels uit het verre land wit is als jouw ziel oprecht en blauw de hemel die jij mij liet zien en rood het bloed in mijn handen van duizend keren plukken van bloemen voor jou…