Alle inzendingen over blinde muren

we moeten niets we hoeven slechts te zijn te beschouwen, ons onthouden ons te dompelen in de schittering op het het grensvlak van water en lucht we hoeven slechts de tuin te laten drijven een tong te laten gaan langs beide lijven in het gras van onze honingduinen te zwerven langs blinde muren op geduld van lentebladeren tijd…

eigenlijk is de naam (kladblok) blocknote maar een ordinair gegeven het papier waaraan de dichter zijn bedenksels toevertrouwd vereist een poëtischer naam hoeveel woorden lopen er niet stuk op het toch enigzins botte woord 'Block'note als op een blinde muur die nietsontziend een wig drijft in het lopend vuur dat dichten heet het…

Ik voel een behoedzame afwezigheid, een ontwijkende blik, gesloten ogen, verloren woorden, verlaten gevoelens, een verkleinen in je wezen, een gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je…

Vertraagt gaat mijn dagdeel bij zonsopkomst gekleed in violet gepassioneerd leidt ons zwanenmeer bij zonsondergang als silhouet Met Händel Sarabande schrijdt jouw getekende postuur gedragen in warme kleuren als portret naar mijn blinde muur.…

Aan alle kanten uitzicht op een blinde muur. En huur? Niet mogelijk. De eigenaar wil er vanaf. Het spookt er. Er dwaalt een geest rond die voor straf in deze woning werd gestopt, het staat er vol met blikken blinde woede. Lekvrij, opgekropt.…

hij vergroeide met de tralies en het uitzicht op een blinde muur aan de overkant hij slaat zijn vuisten niet meer kapot noch trapt hij tegen muren in zijn oren suist de dood in tergend trage tijd torst zijn ziel een onuitwisbare last diepe rouw balt in hem samen als hij denkt aan dat ene ogenblik van volmaakt kindergeluk…

De straat is blind, heeft blinde muren. Een enkel raam, zo hier en daar, lijkt zich bewust van het gevaar, dat er met Alle blindheid nog iets valt te gluren voor Het onbeminde kind dat er achter nog iets Van zijn gading vindt. De straat kent enkel passanten, blind Voor elkaar en de wereld om hen heen.…

Hij vergroeide met de tralies en het uitzicht op een blinde muur aan de overkant. Hij slaat zijn vuisten niet meer stuk op muren noch trapt hij tegen dichte deuren. In tergend trage tijd torst zijn ziel een onuitwisbare last de dood suist in zijn oren.…

Het zijn de wolkenvelden die ik node mis Haagse Poort die door de noeste handen Van bouwvakkers tot blinde muur geworden is Met dank aan Nationale Nederlanden Kantoorpaleizen in een wijk waar 't wonen Door dagelijkse arbeid wordt vervangen Tot meerdere eer en glorie van belangen Die, wat er ook gebeurt, de hebzucht tonen.…

zwart zwangerde de nacht zijn onverwacht donkere boodschap waar stilte onheilspellend klonk warmte drukte zijn eigen dekmantel nog knipperde de laatste straatlantaarn zijn eenzaam licht tegen de blinde muur raffelden schoenen een hoge hakkentoon op de natte klinkers van de ongelijke stoep in een verschrikte oogopslag werd…

we doen alsof we de nacht kennen weten wat ons beweegt hoe breed het leven is we op vleugels varen de zomer in ons woont de wegen begaanbaar zijn we de storm ontwijken het porselein ongebroken is de oever van de ziel onvindbaar is we weten wanneer het einde komt blinde muren alles kunnen zien een steenkoud hart niet bestaat er geen…

Gij laat mij hongren zonder rust of duur; Gij hebt mij lief achter een blinde muur. Hoe haat ik U, hoe blijf ik U verbeiden.…

Iedere zucht wordt breed uitgemeten in een te nauwe context Peinzend schrijf ik “ zelfbezinning “ in ledige hoofden Hun woorden schreeuwen op de blinde muur die zij steen voor steen bouwen, liefdeloos Zij donderen als jaloezie hen messcherp souffleert en zij zachtmoedigheid verwoesten Als kleinzerige dwazen verbranden zij…

muur hij zal niet worden gestoord onder het liefdesspel door de kou en schuift met alle moed en snakkend naar adem een eik met zestig jaarringen van een halve meter in de vlam des genode…

muren vocht het avonduur brak aan ijskoude grond de wind telde zeven verloren knopen krimpend aan de lek waakt een trouwe hond…

De horizon schittert in kleur als jouw avondjurk in violet dat pronkt in het blauwe uur in stilte tijdens zonsondergang wanneer ik mij tot de morgen richt zonder woord naar de blinde muur.…

Een binnenplaats, meesmuilt ge, sintels, schillen, en schimmel die een blinde muur aanrandt, er is geen boom, alleen een grauwe wand. Hij is er, zeg ik, en mijn stem gaat trillen, Ik heb een ceder in mijn tuin geplant, gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.…

Dit van mijn moed het hopeloos versagen - dwars op mijn smalle weg de blinde muur - dit van mijn nachten kwellend uur op uur, waarin ik om harts zekerheid blijf vragen.…

Ik vier alleen mijn ziele-sabbathsrust, Kalm in mijn kamer binnen blinde muren, In 't gemelijk genot van ledige uren, Waarin mijn wrevel langzaam wordt gesust. Zo zit 'k eerst lijdzaam en maar vaag bewust een ganse middag voor mij uit te turen, En proef mijn luiheid, dat zij lang moog duren, Bij korte teugen met verfijnde lust.…

Een gapend gat is als de wond waar ik Omheen dans Een afgrond waar mijn hand de hemel niet plukken kan Waar dorre bloemen mijn vermoeide aangezicht ontsieren en de echo van lieflijke klanken wegsterft Ik vind ogentroost klimmend tegen blinde muren in vale herinneringen aan een zacht bemoste bedding waar ik mij te ruste…

Naast u is rust genoeg voor hen, zelfs avontuur; want beter dan wie ook weet ik dat vreemde landen niets anders voor ons zijn dan de oude, blinde muur Dus zeg ik u tot ziens, oprecht, daar zal ik keren. Bewaar dit huis terwijl ik elders zwerven moet Waarom, ik weet het niet.…

waar zoekend de wereld roept om vrijheid gelijkheid ook en broederschap schallen luid ons slogans toe hartstochtelijk spreken de harten van mensen tot ieders verbeelding maar het lukt hen niet van de doof denkenden de blinde muur neer te halen zelfs de grootsten die bruggen willen slaan strijden tevergeefs met verspilde woorden…

deze ochtend is voor ontwaken te licht ik blijf volhouden dat je op de rand van het bed zit vandaag sta ik op en valt er regen met af en toe zon er hangt geen geur meer van verbrande schepen de ziel van gevulde koeken en nagelaten brood is voelbaar aan een blinde muur bloeden de wijzers die klokloos het paradijs weten vandaag…

muur gekalkt Geen gezeur je bent op reis anoniem op reis met de trein de koffers op de lege plaats naast je zij staan jij zit.…

Het geluid achter de blinde muur versiert nostalgie met een laag glazuur wat alleen naar mijn eeuwige jeugd neigt. De warme kleuren van graffiti koestert gevoelens op mijn netvlies terwijl het nachtleven hun theater afsluit.…

muur biedt als uitzicht waarachter je voelt dat het er ligt het glorieuze soms niet geheel begrepen maar oogverblindend fraai gedicht…

De grillige klimop beschreef de loop van de paden in de morgenstond de verlichte kantlijn was gebleven het gras de rug recht in de grond we gingen ervoor uit het stof verheven met opgebloeide pen of uit bittere mond het uur was tot bloei gekomen de vergulde lijnen leken onvoltooid leunend op z’n schaduw bleek de blinde muur te dromen…

hoor mij leegtes vullen van letterloze schimmen die weerkaatsen tegen dik geplamuurde blinde muren het schaamteloos vallen van geschuurd gruis neem ik waar als neerstortende onthoofde woorden zoveel lagen door de jaren heen geworden tot ontedeld gekunsteld eelt geraken tot stof van antieke beelden de ziel tot naaktheid gedwongen…

Glorie aan de blinde muren waarlangs het eerste duister samenbalt of juist, iets verderop, het laatste licht de toon zet voor een warme nacht in de vorm van een doorzichtig kleed.…

We waren jong en bliezen dikke zeepbellen in de lucht we zaaiden vlinders en vogels en de hemel bracht ze weer terug We klommen over blinde muren en lonkten naar avonturen we sprongen over boerensloten en dansten op hete zolen We speelden verstoppertje en sliepen onder een raam we waren wild en hadden dromen en de straat kende onze naam…