Alle inzendingen over bob ross

- De venstren blind, de kaemren naakt en ijl de dilte; het huis eens beedlaars, onbetreên en haveloos : aldus mijn ziel in 't land der Stilte ; alwaar ge, alleen ten hemel-tuine een helle roos, een vurig-felle roos in Stilte's donkren lande, staêg-nodend waakt en blaakt, altoos; en ik, met de armoe van mijn hoofd en van mijn handen…

Keek neer op uitgebreide landerijen van vooral veel groen en geel en heel veel bloemenkleuren, tapijten, rose en wit en achter mij dat stralend helder blauw. Breien kon ze, recht, eindeloos recht.…

Waar een roos in het rood, Niet meer bang zal zijn voor de dood. Ik kus haar rode lippen in alle seizoenen.…

De najaarswind zingt weer haar naam door de hoge beuken die met rosse blaren staan daar ligt een zerk, vergroend met mos een lentetuil viooltjes is reeds lang verdord.…

Maar één klein rose veertje Dat viel net op mijn hart, tra la! - Ja 't was wel 'n gekke palmboom, Maar 't was ook maar een droom; En toen:- -- was 't uit!…

ik sta in oude sneeuw ver kijkend door twee lenzen de eeuw is nog jong ik sta op ijsklompen dichter bij de dampkring door minder storm gehinderd een holle spiegel wordt gestut in de rug vangt licht en buigt het naar mijn oog dat zich met nevelslierten verknoopt een as loopt naar het brandpunt als spinrag tussen schutter en roos stralen…

En briesend sprong mijn ros naar voren, In onbevolen draf en steeg, En stond ter kruine. Onbewogen, Onder de koperrode maan, Aanschouwden onze ontroerde ogen, Onmetelijk, de Oceaan!…

Op het hoge ros gezeten 't lichaam star en recht met koele waakzaamheid immer berekend op gevecht Benen omklemmen straf de flanken van het paard 't vizier aldoor gesloten in aanslag het puntig zwaard Het harnas schuurt pijnlijk dat wat diep geschonden is doch nimmer is geheeld bij gebrek aan vergiffenis Wat zacht en kwetsbaar is…

Je raakt de roos nooit midden in. Zo moeizaam opgebouwd verloren. Hier vindt je wat, en daar raak je het weer kwijt. Maar ik blijf toch hopen op geluk en liefde. Ik ben nog jong, en heb dus hoogstwaarschijnlijk genoeg tijd om het ware geluk en de ware liefde te vinden en te mogen ontdekken.…

een gescheurd blaadje van een roos, duizend mensen ooit gekend, nu enkel nog een fotodoos duizend mensen omgekomen, ik mag dan nog in leven zijn, de zin ervan is weggenomen duizenden onschuldig dood, duizenden vermoord, toch ben ik het die de pijn verwoord waar kan een oorlog goed voor zijn, waar kan dat toe dienen, al die mensen…

je was zoet, een roos met dunne, sierlijke hals met onschuldige tepels en een verboden handgebaar in het verhaal van een stad vol levende dode bloemen je was te jong maar jaren ver vooruit voor het oude stof van verleden geboorte jouw raam opende geen erbarmen maar beet de verminking te rood belicht in jaren…

… Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur, Vergéefs zult ge, als een roos, uw adem míj-waarts keren; want, ben ik úw door al de macht van uw begeren, gij kunt niet míj zijn, daar ‘k om eigen liefde treur.…

Wie op zijn pad te dromen liep zag niet hoe diamanten dauw in wilde roos te blinken lag en hoe een mees een nest zich schiep zo licht en teer van bouw dat slechts een elf het wiegen mag, maar schramde zich aan doorn en braam viel onbegrepen pijn ten deel waar zoetheid niet was voorgegaan; bleef nooit bij dieprood herfstblad staan en…

roos op koffietas blijft stil diep rood in haar hand terwijl een traag kwijtspelende sjaaltje door witte ridder. spats! rollende scherven als speelblokken, nooit verwacht! papa de voeten uit. snoepende liefdeskracht, die kleine kinderen toch.…

koester de zachtheid mijn klein kind zoals de lentewind de kersenbloesem streelt de roos zachtmoedig geur afgeeft en teer zich steeds laat plukken de broze bloemen fijn en zoet zich ruiken laten en voorzichtig tasten zoals voor jou mijn huid en haar opnieuw ontdekking zijn als het aaien van de poes het volgen van de vogel naar waar…

Goudsbloemen zijn hun knopen, Een stengel, wiegt hun zwaard, En op de stalen lopen Lijkt wel een roos ontblaard. Mijn liefste jaargetijde Zet zelfs de dood in bloei, En doet diens boden rijden Of bloesemregen woei.…

Geschilderd in zijn laatste jaar lijkt het huis mij een voorschouw op de bloedige terugkeer naar de rose moederschoot de dood. Een vredig droombeeld, het huis dat staat als een Chinees kamerscherm. August is zich bij nader inzien een eeuwigheid aan het omkleden.…

gerangschikt volgens tellingen loopt een jaargang vol vertier licht en luchtig, in heuplange haren vergaarden wangen haar lachende jeugd en immer roze meisjesblos in doorzondagen vol sjeu fietste onze rugtas mee, geladen met de joligheid van mooie zomers op haar stalen ros hield ze het wel uit hij steigerde niet maar liet zijn trappers…

Ella, Ella, O bella bimba, volmaakt meisje, soms krijs je, maar niemand wordt boos, meestal slaap je als een roos. Ella, Ella, O bella bimba, nieuw mensenkind, fris als lentewind, helemaal zonder zorgen, heerlijk als paasmorgen.…

Zo kon het zijn: iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend, de geschilderde roos wil in het meesterwerk. Het kleine wil nog iets kleiners voor onderweg, het grote koopt in bij de reusachtige dingen. Je kunt je moeilijk verweren.…

ik ben wildvreemd en toch, de warmte van een zonnestraal verfrissende regendruppel bottelende boom in een knokige herfst in lam in de springwei geurende bloei van een roos stappen gezet tijdens een boswandeling zwoele zomerlucht adelaarsblik vrij naar benee strelingzachte aanraking het kippenvel op je huid het zilte van een traan het…

haar schoot is verdord het liefdeloze zaad was te schraal om te ontkiemen zij, die zo verlangend was naar morgendauw, welke haar vruchtbaarheid zou geven onhoorbaar liep de leugen mee verstopte zich in de lentebloem, hij slingerde zich om de tere roos vertrapte de onschuld, en vulde het bed met distels en netelblad overwoekerde de liefde…

Machteld Nancy Marian Evelyn Elske en Annet Christa Carla en Babette Ans Roos Rianne Natascha Josje Jeanne Sandra Maddy en Yvette Femke Diane Margareth Cora Connie en Suzanne Caroline Mascha en Marlies Agnes Hannah en Hatice Sonia Brigitte Sabine Nouschka Debby en Deniz Janine Jo Julia ..…

Hij koos de kant van Kloos, heer Woordeloos want Willem was een Tachtiger van woorden kunstenaars die dichten over roos en korenbloem in zonneweiden en sonnetten als van Perk uit de antieke doos Maar hij maakt zich er als Jantje van Leyden licht van af, 't is zonde; ben ik boos?…

Een waterweg van een dynamische fase naar de vrijheid over golven van de zee omarm je vertraagt kalm de deining en hef ik het glas andermaal met rosé.…

stil als een polderlandschap boven zee zo stil als dooie mus in de dakgoot zo stil als een kloostertuin in Egmond Zo stil dat ik je nachtjapon kon horen ritselen zo stil als een regenjas aan een kapstok zo stil als een paradijs van steen zo stil als een roerloos blad Zo stil als een verliefde lelie op een vijver zo stil als een zwarte roos…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam gaan…

‘Zal de woestijn bloeien als een roos?’…

de beste wijn rondom splinters en granaten in ‘t ochtendlicht in nieuwe vaten dat hunner tongen doen ontwaken het schoonste lied van hemelse tinctuur rondom het wilde woud het dorre hout de blijde klank van de gitaren o wonderschone zilverblauwen snaren wie kan uw klanken evenaren mijn schoonste lief roos…

Je bent mijn Epsilon Lambda en Phi De schaduw van je nachtelijk parfum Is ayurveda afrodisiacum O Elphi, Epsilon Lambda en Phi Odeur in ons gezamenlijk ontwaken Een wilde roos besprenkeld met mijn rum Mijn muze, Epsilon Lambda en Phi Elphi Clematis, liefde's lentebode Je paars gewaad voor zoete merelzang Ligt klaar…