Alle inzendingen over bob ross

Ik raak mijn verleden kwijt om mijn toekomst te winnen Zie het ontluikt zich als een roos Ik laat geen traan meer vloeien, want ik zal nog bloeien...!…

Verliefd op het leven Op het kindje dat lacht Op de mus in de bomen Op een ster in de nacht Verliefd op de wolken Op de regen en wind Op de mooiste verhalen En de schelp die ik vind Verliefd op de vlinder Op de tulp en de roos Op de geur van de weide De muziek uit een doos Op trouwe hondenogen Een kwispelende staart…

weet dat in de lommerte ook warmte neer kan dalen Vrees niet... dat het onkruid wordt als het zaad gaat groeien: weet dat op de armste grond de rijkste bloemen bloeien Vrees niet... dat het bitter wordt als de roos…

geduld mijn lief... geduld eerst wanneer de dauw haar glans verliest de zon haar hoogste punt bereikt de roos haar bloem volledig heeft geopend en de varen haar blad heeft ontkruld eerst dan zal ik jouw tomeloze passie jouw eindeloze hunkering leiden tot het hoogst der hoogste nog even even geduld mijn lief laat de branding haar golven inhouden…

van liefde Geurend als een bloesemboom Duizendschoon in tederheid Liefdevol streel je mijn wang Kroel je mijn wilde krullen Fluister je als vlindergezang Duizendschoon in dromen Visioenen laten mij zweven Jouw stem zwoel vol passie Door liefdesklanken omgeven Duizendschoon diep van binnen Waar verlangens stil ontwaken Als een frêle roos…

gloeit Haar bloeiende bestaan vervloeit als ‘n scherp mes ruw in leven snijdt en hij - van dwangmatigheid bevrijd - zucht dat d’r schoonheid hem zo boeit Hij laat de arme dagen lijden tot zij vermoeid het hoofdje rust als de dood haar komt bevrijden Hij heeft stil en schuldbewust - voor zij zich in de kliko voelde glijden - zijn mooie roos…

Dág zondag met asperges met Riessling uit de Elzas Rosé-des-Côtes de Thau, met aardbeien, meloen en room met geitenkaasjes en bonbons en praten met elkaar de kaarten zijn geschreven aan wie ons heeft gesteund toen pappa werd begraven; het is alweer vier jaar nadat jouw moeder overleed wat maken wij ons zorgen om wat we niet begrijpen…

Jij bloeide als een roos in mijn hart Zacht als zijde beminnelijk van kleur Vol van liefde en intense tederheid Omgeven van een honingzoete geur Jij overspoelde mij met golven passie Benevelde de lucht vol van verlangen Mijn gedachten enkel en alleen bij jou Jouw beeld in mijn dromen gevangen Jij voerde me zachtjes naar het paradijs Liet…

het lieveheersbeestje klein zoals het is in rood, ros, oranje, de kleuren met onwillekeurige stippen die zeggen wat onvertaald blijft dat lieveheersbeestje per zomer een keer of twintig waarvan drie op de hand lijkt wensen te verkopen aan wie maar wil horen en nog durft te dromen zijn eerste lieveheersbeestje deze zomer dan toch mag…

stalen ros op twee sporen toetert en klingelt voorbij de voetganger achteruit zet zijn beste vinger voor geïrriteerd om zoveel onbegrip wie is nou weer de zwakste stormt het volgepropt vehikel doorheen het ontwaken van de dag over rotondes naar de eindhalte de mensen onderweg slikkend en brakend vomerende kotsstudenten komt de stad…

zou ik je willen geven In alle tinten van de regenboog De roos die staat voor samen leven Voor vriendschap liefde misschien Wat me plots opviel wat ik zag?…

laat mij het lied uit de lispel van de linde puren nu de uren minder vurig zijn van zonneschijn laat mij de tover uit het het rosse lover van de hoven halen nu de schalen overlopen van karmijn laat mij nieuwe noten kraken grote herfsttapijten maken vol van opensplijtend rijm voor u want mijn hart bespeurt de geur van uw beminnen…

Geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd daar staat hij dan met een rode en een witte roos in zijn handen want daar hield zij zo van geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd wat nu, mompelt hij zacht voor zich uit tot de dood ons scheidt was toch ook niet de afspraak geen bloemen…

als een roos verborgen in het kruis als de lente spreekt in ruis de zomer komt o heilig geheim draagt liefde en pijn draagt duister en licht alleen feller dan dit hier nu en altijd paarden rijden alvast vooruit natuurlijk ben ik bang aan het het eind van de gang maar laat het maar komen poorten zagen wij opengaan nooit zijn wij overwonnen…

Oevergenesteld met voeten die spitterspatter het wateroppervlak uiteen laten springen in flonkerende druppels een boerenzwaluw scheert voorbij de rode roos klapt voor het koor der blauwe bloemen madeliefjes lachen in de wind omarmd door grassen en bloemen botergeel zwartpootsoldaatjes bevrijen elkaar en het koninginnekruid…

Als elke glimlach die jij me brengt staat voor een rode roos neem je dan de volgende keer ook een vaas mee? Ik kijk naar buiten zie dilemma's in het raam voel wat tranen stromen want verdriet staat zo dicht op wat mij lief is.…

Kinderarbeid is verboden Zelfs in de hemel Mag ik hopen Verdomme Neemt Hij tot zich Neem mij Roep mij Laat mij eeuwig branden in jouw hel De hemel loop ik mis Terug het kleine kind Jouw stilte is diep Het spreken oppervlakkig ‘Rouwen vriend Volgens Kübler-Ross’ Heeft U haar gekozen Om te spreken Uiteindelijk te aanvaarden Maar luister…

Een studie in paars begint met onregelmatige tekens volgt bekende regels Bij liefhebben aarzelt het violet het cadmium schaamt zich rosse Vederlichte lippen op elkaar handen die onrustig, willen strelen tot alle pijn en ongerief de wereld uit, zich oplossen schuilen gaan in het donker In het blauw van de nacht maken sterren en maan hun…

Het is mooi maar met de doornen van een roos.…

bloemen vormt een verlept boeket op een schuurraam de merel op het tuinhek een poging doet iets lieflijks de stille hof in te zingen daar, waar de kale winterbomen mij links en rechts treurende omringen in die kou zoek ik naar iets waaraan ik mij kan warmen, koesteren zoals het bekoorlijke zonlicht dat zo mooi rond een fluwelen roos…

"Denkend aan een (h)echte vriendschap " Foto: Roos.…

Mijn dromenland ligt ver van hier bestaat uit liefde en maneschijn en tuinen vol roos of violier wat zou ik graag daar zijn. Maar midden in een stille nacht komt eindelijk die droom aan ’t licht en als ik dan al wakend wacht schrijf ik hem midden op de dag ------------- als een gedicht.…

Naast haar verbleekt de mooiste roos, dat zij nog lang en gelukkig leeft, naast de man, die zij ooit zelf verkoos.…

DE NAAM VAN DE ROOS; slechts voor hen...** Umberto Eco; 5 januari 1932 - 19 februari 2016 * World Press Photo 2015 **Zijn het duivelse krachten die zoveel onschuldige mensen ten onder laten gaan...?…

Maar in het binnenste wroet de kiem van rusteloze wensen naar ongeboren resten van een vroeger leven, uit beeld geraakt of door de drager zelf gekraakt hoop overtroffen door onzekerheid, de roos van het doel te missen door gedeukte illusies overeind te houden ingefluisterd door de dubbele bodem van het virus van onbezonnenheid.…

Het is mooi maar met de doornen van een roos.…

Ons leven is maar kort en broos maar ’t is een weldaad het te krijgen, het kleurt en geurt zoals de roos die ook na ’t bloeien weer zal zwijgen. Maar ons wacht eindeloze vreugde al zien we dat ook hier nog niet; de voorsmaak ligt in wat verheugde wanneer we zingen ’t levenslied.…

Hij waagt en tilt voor even maar hun rosse wonder dat een jaar geleden nog niet eens bestond hup zo maar van de grond en draagt het op zijn handen. Maar zoals zíjn Vader hém zou willen blijven tillen heel zijn lange leven lang en op een steeds maar hoger plan weet hij dat dit duwend dragen zo lang niet kan.…

Je wist dat het niet klikte en dat het voorbij was, maar bij Bob's kwam je weer verleidelijk dichtbij. Ondanks alles was ik onder het zoenen erg in mijn sas. Die knappe vrouw met haar mooie glimlach, zij zal altijd als een schim door mijn gedachten zweven.…

Meisje Rommel wil gaan slapen meisje Rommel is zo moe Ze doet haar oogjes toe Vandaag amper drie jaar draagt bloemen in het haar te moe blijft zij maar gapen Meisje Rommel wil gaan slapen meisje Rommel is zo moe Ze doet haar oogjes toe Slingers, ballonnen en cadeaus iedereen blij, niemand boos snurkt mijn liefje als een roos Meisje…