Netgedichten

netgedicht (nr. 20.714):

Doodgewoon, gewoon dood

Geen bloemen wilde zij
echt geen bloemen
ja, dat had ze ooit gezegd

daar staat hij dan
met een rode en een witte
roos in zijn handen
want daar hield zij zo van

geen bloemen wilde zij
echt geen bloemen
ja, dat had ze ooit gezegd

wat nu, mompelt hij zacht voor
zich uit
tot de dood ons scheidt
was toch ook niet de afspraak

geen bloemen wilde zij
echt geen bloemen
ja, dat had ze ooit gezegd

voorzichtig legt hij de rozen
een voor een naast het lijstje
waarin haar serene lach zelfs
dood grauwe stenen doet leven

ik blijf voor altijd bij jou
ja, ook dat had ze ooit gezegd