1406 resultaten.
Alzheimer 'op de radio'
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.413 laatste dagen van haar kale verslagenheid
schuifelen in het tempo dat zij bepaalt
geen enkele greep meer, haar denken ingehaald
door vervaagd verschil en afgestorven onderscheid
‘De overheid bezuinigt ingrijpend op ouderenbeleid’
Haar bewegen is als haar gedachten
traag en onvoorspelbaar richtingloos
een vervallen monument, een versteende roos…
Kruipruimte in Wallonië
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 420 wonder weer verricht
Verpoederd stuift het vale zand
een kier verwelkomt een laatste bries
innig wikkelt de spin een hand
in draden van voorgoed verlies
Vond het maar ruimte om te kruipen
bedompt en verstomd sluipt een luis
om haar verpopt gebeente
een hart uit het hardst gesteente
bracht diep onder dit passantenhuis
een verdorde roos…
Zondag
gedicht
3.0 met 25 stemmen 12.817 Spreeuwen kwetteren dat het lente is
de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald
en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren
die een autostrada aanleggen op ons terras
Later, binnen, het strijklicht over de anemonen
rose en paars gloeiend in de lenteavond
ik dacht: God is een natuurkundige formule
die het licht over de bloemen breken laat
Nog…
(Hoe koud is) De eeuwige dood?
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.282 Op je graf ligt geen enkele roos.…
Onzeker.....
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.071 Dan is dit de prijs
Het spijt me maar ik neem geen risico’s
Ik moet het weten, zal ik worden behandeld als een cactus of een roos?
Ik bedoel, hoe kan ik weten waarom je mij koos?
Heb je gevonden wat ik wil
Geef dan een gil
Dan zal ik laten weten of ik met je verder wil…
Bloemen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 534 In een rozet van tinten groen
Ontvouwt zich vol als een pioen,
Uitbundig vlammend fel en rood,
De roos die ons tot dromen noodt.
Mijn hart verliest zich in de kleuren,
Zinnen bedwelmen door de geuren,
De geest zweeft even vrij…
De hof van Eden is binnen mij.…
De avond heeft de ontroerde golven
poëzie
4.0 met 20 stemmen 4.974 De avond heeft de ontroerde golven
Zacht in sluimering gekust.
’t Windje doet geen rietpluim wiegelen;
Plompenblad noch roos weerspiegelen
Zich in ’t meer, dat zwijgt en rust.
Maar op eens - de wateren zwellen,
Hoe ze golven, meer en meer !…
mijn beroepsadvies
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 441 begeef je in de schilderij
hou je bij het purper
word Knossaal op Kreta
ga 's morgens naar het strand
verzamel vuil gele murrexslakken
stinkend en duidelijk te vies
voor burgers om aan te pakken
doe ze in een grote pot
met zout en flink veel pies
uiteraard ken je Aristoteles
purper is violet rose tot donkerrood
geslacht varieert tot…
Che?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 483 op een stalen ros gezeten
met achterlating van alles
wat niet vast gehangen
slechts ballast kan zijn
door de jaren van jeugd
blik op oneindig in het hart
de wetenschap van morgen
dorpen rondom armoede
met stof op het bord
eenzame gitaren snaren
over melancholie en rust
die berust in de ondergang
van stukjes vlees en bot
de onaanraakbaren…
Nog maar twee weken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 blind
naar jaren, maanden en weken
nagels, niet gelakt, spitten
en draaien om en om
het voelt en voelt en voelt
ja het voelt als bijna niets
geen tijd meer te verliezen
om driehoekjes te plakken
iets meer pit in de pritt
verdorie, waar is die blauwe pen
hij schrijft zo soepel
alsof letters lijken te dansen
het past zo mooi bij dat rose…
de Vlinder
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 410 Daar midden op een witte roos
zat een wezentje zo teer en broos,
het had een lijfje rank en klein
de vleugeltjes als kristal zo fijn
en wat een wonderlijk schouwspel bood
zij waren als karneool zo rood
en daar als agaat een rand omheen
het leek werkelijk een edelsteen.…
Parkzicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 de kinderen in het park
kijken met eendenogen
naar de uitgestrekte vijver
terwijl ik vruchteloos delf
in de akkers van mijn geest
naar onwillige woorden
de waanzinnige bomen
ruizen vogelgesprekken
tot in het moerasachtige gras
een blauwzwarte man
een rosse vrouw in roze gekleed
(zelfs ik kan dit niet bedenken)
een wandelende grasmus…
Wees
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 223 te laten
vergeven en vergeef mee
meet de lengtes in gelijke zeemijlen
wee
glimlach dan zacht langs getijden die weemoedig zijn
krijt de rots met een schreeuw tot een witte muur
een meeuw droomt het uur ruim boven het duin
drift op rivieren langs ondergelopen stranden
de tranen zijn niet minder en zie haar niet meer
als verborgen roos…
Wimpers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 125 weer bloeien
de klimop ontvlucht en wil stoeien
een rode kater paradeert gewichtig
in de stilte
een merel verslaafd aan zwart
nestelt in mijn buurt
een lijster komt nieuwsgierig
loeren aan de achterdeur
meesjes dartelen in de hoge spar
de vele regen schonk kringetjes
aan de rozen
ik knip wat rododendrons
in de knop
een donkerrode roos…
Kleurige herinneringen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 463 Een roos staat nog in bloei
en hier en daar herinnert
een gele plant nog aan zomer
tijden gaan door en seizoenen
volgen in gestaag tempo op
in jaarlijks wederkeren.
Het stervend groen kleurt
koortsig rood en geel
voordat bladeren ter aarde vleien.…
afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 275 mocht toch de begeerte vertragen
doordat van de roos de doorn slechts rest,
de magie van hartstocht verraden,
schroom niet, strek de vleugels oost west.…
Het is maar hoe je 't bekijkt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 238 Is een viooltje minder kleurrijk
dan een lelie of een roos.
Is 'ouderwets' wat uit de mode,
niet meer hip, dus waardeloos.
Heeft een prins een mooier leven
dan een bakker of een boer.
Is een man die niet wil vechten
minder of nu net meer stoer.
Is een film aangenamer
dan het lezen van een boek.…
Decoratief prikkeldraad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 433 Als een blad aan de boom, in geval
van jou, liever aan de roos
ben jij van aangenaam lief
tot zeer naar, stekelig geworden
Doornig en bits, irritant
vervelend. Onterecht boos
Wanneer ga jij nou eens inzien dat
leven niet sec leven is?…
Pijn...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 Nachtelijke roos, die geen dag sieren kan
Enkel in bitterheid geurt
het frisse water met alsem besmeurt
verhitte zenuwbanen ontvouwen Satans plan
walm van puin over het doodse veen
bevende vingers betasten het moeras
kwaad doortrokken halmen beemdgras
wazig zicht van tranen en geween
tijd versnelt tot eeuwig duren
moe getergd, de hoop vergeten…
HERPEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 88 Er waait een heerlijk windje door het bos
Als ik probeer gedachten weer te geven
Omtrent -hoe kan het anders- dood en leven
Te midden van de varens en het mos
Het huis ligt zes mijl van het plaatsje Oss
In stilte is het dat de bladeren beven
Om dennen is het dat libellen zweven
En ook een wit, gevleugeld, sierlijk ros
Toch heerst er droefenis…
Macro
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Jouw lichaam gevangen
door de weerspiegeling in mijn lens
ontwaak jij langzaam jouw ogen
zoals een roos vertraagd opent.
Jouw contouren gedetailleerd
belicht door de eerste zonnestralen
via een kier van het gordijn
die jou het contrast biedt.…
Beeltenis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 166 Roos met doornen, duizend-
schoon.…
In één droom
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 279 Koud zijn mijn gedroomde dromen
die als vier seizoenen in één bui uitbarsten
met het wispelturige karakter van haar aard
voelt de intentie als een geopende roos.…
langs wulpse heuvels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 3.366 geven, sloegen
alle zinnen in hem dood
ze schaterden
hun lachjes klaterden
in de ruimte die hij koos
ze vlogen zonder vleugels
streelden schaamteloos het
hete lijf langs wulpse heuvels
hij was ontzet en boos
wilde dat zijn woorden
ook de hemel toebehoorden
de poorten zijn gesloten
pas als de lezer heeft besloten zal
zijn tekst de roos…
[ De vogels zingen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 De vogels zingen
voor mij en voor de hennep-
zaadjes naast mijn stoel.…
Als doornen vallen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.179 uitgedroogd de strijd
z’n laatste druppel was gedronken
gebroken gleed hij ‘over de rand’
door toedoen van ’n mensenhand
die hij z’n leven had geschonken
Zijn bestaan was snel vervlogen
doch in herinnering bleef hij sterk
- wel volbloeid maar niet vergaan -
als beeltenis van de liefde staan
en als voorbeeld van God’s werk
lang na de roos…
Onware Liefde
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.406 bijna een jaar,
sinds het sprookje begon,
verblind door liefde,
levend op een rose wolk,
dag na dag,
week na week,
de liefde leek eindeloos,
maar uiteindelijk liet je me toch in de steek.
zonder reden,
kapot was ik ervan,
tranen vloeiden dag en nacht,
nu zie ik je was het niet waard,
ik heb te lang op je gewacht.…
Verhuisdoos
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.507 fouten en geluk
Vergaarbak van wat je mocht beleven
Bevat wat heel is en wat stuk
Herinnering voor lang of even
Vol lief en leed of een van twee
Van wat je kreeg of hebt gegeven
Je draagt hem overal met je mee
Verhuisdoos, spiegel vol gedachten
Van waardevol tot waardeloos
Die levenslang op je zal wachten
Vol missers en of schoten in de roos…
rozen ontsprongen?
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 848 rode rozen zomaar
vielen op de mat
hoort de postman
zingt weg
Ik geef je
’n roosje mijn Roosje
Conny Vandenbosch
Negentien zus en zoveel
Alles vergeelt gaat dood
Alleen de klank
Die blijft
Weisst du die Rose,
die Du mir gegeben?…
Gewijde priester
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 2.036 priester
alle offers reeds geplengd
kind nog bijna
donkre wimpers
op rode wangen
krullend haar
op `t voorhoofd
en naast zijn oren
de kunstig geknipte
lijn van zijn kapsel
Prins op het blauwe
paard van wilde
en verwarde dromen
boven alles
wereldveroveraar
zonder schromen
tot hij als afgeworpen
berijder kermt onder zijn ros…