Kruipruimte in Wallonië
Zuchtend dragen zware balken het plankier
waaronder een halfduister oplicht
muizen ritselen hun dag bijeen, een mier
heeft het dagelijks wonder weer verricht
Verpoederd stuift het vale zand
een kier verwelkomt een laatste bries
innig wikkelt de spin een hand
in draden van voorgoed verlies
Vond het maar ruimte om te kruipen
bedompt en verstomd sluipt een luis
om haar verpopt gebeente
een hart uit het hardst gesteente
bracht diep onder dit passantenhuis
een verdorde roos in doodsstuipen.
Geplaatst in de categorie: actualiteit