Alle inzendingen over bodem

De Hasseberg was vaste bodem in het moeras een baken in het nachtelijk uur brandde er een vuur. Op de berg woonde Hasje de heks de mening toegedaan er komt slecht volk aan doofde zij het vuur reizigers wijd en zijd waren de weg kwijt verdwaalden, zonken in het moeras verdronken.…

Een hete zomeravond, de meeuwen vielen van het dak, ik zou de tuin nog gieten maar daaraan had ik lak toen schonk ik menig wodka in, ik zoop me buiten zinnen mijn oude vader zei het nog; van drank kan je niet winnen Toch ging ik aan het slempen, ik zoop als een natte dweil en toen ik toch de bodem raakte ging ik snel onder zeil Diep slapen…

Die waarheid zinkt daarmee alsmaar dieper weg naar de bodem van een inktzwarte vergetelheid. Een 34-jarige onschuldige wordt opgeofferd voor een falend rechtssysteem, dat hoe dan ook genoegdoening eist. Bij voorbaat hangen alle bloemen in de staat Texas slap en ten dode opgeschreven.…

Vaker zakte Nel in de bodem af om een volle fust aan te sluiten. Nu komt ze nooit meer boven, laat daarmee mooi een lege na. Was tóch moeder der verdrukten, herdenkt Kees, uit respect zijn stuk in de kraag gesteven, 'n verwelkte paardenbloem woest in de knuist. Schonk ál begrip en ouwe klare.…

schijnsel in het een na laatst kwartier van onze metgezellin maan schimmig in halfduister landschap, desolaat verlaten klaagzang in de laatste zeven woorden in 't laatste quadrant wanhopig bijkans machteloos hangen onze relikwieën in de mist van roestig bruine esdoorn- eik en beukentak geven ons ten lange leste over aan de kale bodem…

ik ben gehuld in het gewaad van een blinde speleman een waas van onzekerheden en verwaterd ongeduld ik schrijf in een spiegel krul de letters binnenste buiten jaag de woorden op tot een rapsodie een melodie van kwinkslagen en implosies zoek op de bodem het illusoire begin het nooit aflatende einde in een metafoor van cascades ik zie anders…

ik zet mijn een ezelinnenbadmuts op en duik naar een oesterloze bodem woestijn onder water dom: jij mist een laag en toch blijf ik maar zoeken in het zand wat fijn dat je gegroeid bent zeg je en ik denk dat je mijn ziel bedoelt maar jij, lief, jij had het over mijn rondingen, ook een compliment ik lach om lot en misverstand vandaag…

Zoveel jaren die almeer ontvankelijk Uwe bodem murwden voor Gods zaad, Stelden u te hulpelozer afhankelijk Van dit aardse getij en zijn verraad.…

er loopt een streng door het kanaal van mijn lies een broze plooi die onderlijf en bovenbeen hecht drift stroomt onomwonden van bal tot buikwand van baarmoedermond tot de bodem van jouw bekken nu kies ik tegen rotzooi en kabaal, voor sprankel en parel breng ik slecht nieuws, dan bries je door een tuit de paarse prop van jouw lippen, wankele…

.; dommelend reden voerlui aan op dommelende wegen; mist, dichte regens, dempten de stemmen, dempten de harten; moede, laagstaande zon bescheen zwak- rood, geluidswallen van riet en druppelend lover Grauw de wielen van de wagens op de bodem van lege wegen; 'koude kleren draagt 't land', zong 't lied van de zwepen; bij de zoute gong van…

daar loopt ze uit de pas met moeders oude mantel rond haar levendige geur begraven in de bonte kraag en oh ze kent het bouquet goed en oh ze heeft het parfum graag een vage glimlach krult haar rouge stift gelijnde mond een moment uit de plooien van het starre dat ze vond in het leven aan de boezem van de rijke bovenlaag en oh ze kent de bodem…

De kaas van Urs wordt door de wilde meute meedogenloos de modderige bodem ingestampt. Zo tegen middernacht, als klap op de vuurpijl zogezegd, komt dan het hoogtepunt van de nacht: na het uitwisselen van muilperen en huissleutels gaat een ieder zijnsweegs met andermans vrouw.…

ik had je bloemen willen zenden een soort bloemen dat je zou doen begrijpen hoe ik wandel onder welke luchten ik wandel over welke bodem ik wandel ik had je bloemen willen zenden een soort van winterbloemen met de bruine kleuren van de laatste roos en de geur van nachten lopen in gevaarlijk terrein door verwaarloosde heggen omgrensd waarachter…

Ontdek hoe bovenzinnelijk God mij ineens zijn gelaat laat zien en dat ik hem vast mag leggen als slapend kind, al zuigend rondom de speen van oorsprong, zijn eigen schepping er gaat van alles door mij heen tot op de bodem van mijn spil: onbeantwoorde vragen in mijn geest of hij werkelijk slaapt?…

lag ik fluweel herboren in je armen, je was mijn moeder ook een man mijn zoon een vriend die ritueel verlangde naar zoutwaterzoenen terug gingen wij naar zuiver koestering met goede smaak Ach aankijken deed ik je niet wij zagen met andere ogen wij waren deel, zonken samen als geheel, dieper nog dan glans van irissen reikten wij naar bodem…

We moeten eerst een stukje sterven om uiteindelijk sterker te wezen, We moeten eerst heel veel verliezen, Voor dat we weten wat we echt verkiezen, Op het moment dat we veel hebben verloren, Op het moment dat je tot de bodem van de afgrond bent gedreven, Op dat moment begint het echte leven, Als je in wanhoop hebt geleefd kan het alleen…

Het ontgroende herfstbos, waar al reeds veel voormalig leven naar de bodem is gedaald. Wat nog maar enige maanden geleden volop bruisend verbonden was met de zon, die het beste van het leven uit de zomer haalt. Zich in het zonlicht mocht baden; en zich weelderig mocht verpozen in de zomerwarmte bij een zomerzoen.…

Hij heeft kinderen geschenken zomaar omdat hij van hen houdt, zonder bijgedachten of dubbele bodem. Sinterklaas staat voor belangeloze liefde die kinderen doet dromen. Later krijgen ze vast wel te horen dat alleen de zon voor niets opgaat. Dat alles een prijs heeft, dat tijd geld is. Sinterklaas doorbreekt deze sombere gedachte.…

duister verleden waarin armen werden geheven geestdrift de ziel uit het onderste van de fles haalt ritme dieper gaat en harten raakt de massa is bespeeld om mee te geven regie is strak en brengt ongewenst sentiment tot leven bij mensen die manipuleerbaar zijn de lont in het kruitvat ogen vatten vlam in meebewegen dat ooit blut und bodem…

De staatskas, daar zie je de bodem al van, maar daar was al iets op gevonden. De belastingen omhoog, lonen en uitkeringen omlaag, iedereen moet zijn mond houden en heeft het maar te nemen.…

(voor Hans Plomp) Hij zwom ver de droomzee in, zonder om te kijken (of even),hij dook diep,tot de bodem,zonder omhoog te kijken (pijlsnel),hij nestelde zich voor lange tijd bij zoenende zeemeerminnen met jonge,stevige borsten en felgroene staarten,bij speelse roggen, krachtige haaien en kalme walvissen in trance, bij verliefde dolfijnen met…

Hete tranen, bange tranen,zoute tranen, ze dringen in de bodem van Auschwitz. Diep in de grond vormen al deze tranen dagelijks in miljoenen geschreid een rivier van verdriet, om samen met andere doodsrivieren uit te monden in een zee van ellende.…

Schrale bodem doorleefd, geblust in een oceaan van zonnebloemen, door purperen zonnen goudgeel gekust,met een bruin gezicht naar de planeten gericht.…

In 't midden van China's aarde eb ik weg van de vervloed van het vele, grote, mooie dat alsmaar verwonderen doet en de oevers, wanden, rotsen, banken nu nog droog met steen, gruis en groen worden bodems van verloren oude steden nieuwe stromen wat in feitelijk mensenhanden doen om meer welvaart, meer welzijn te verkrijgen zou China zijn ego…

De bodem begroeit met een dikke laag mos. Hé kijk daar! Een vos! Hier groeien zelfs druiven, vol aan een tros. Wat voel ik me hier klein. Alles zo immens, grof maar ook fijn. Een enorm uitgestrekt groen terrein, iets wat ik behouden wil, hier wil ik immer zijn. Hemel op aarde is wat je het noemen kan.…

Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven Naar de lucht, als pajongs aan een steel.…

Ik land op een zachte bodem, ergens niet ver van mijn moeder. Ik ben een zaadje die nu eerst de winter zal moeten overwinnen, om volgend jaar zelf met mijn ranke lijf te kunnen pronken met mijn kroost.…

De bodem van mijn portemonnee trekt een grimas, alsof hij zeggen wil: Kom op met je euro’s, ik kan ook niet van de wind leven! Ermee naar de dichtstbijzijnde giromaat, die onbezet op mij staat te wachten (het is even over vijven nog later). De pinpas glipt naar binnen. Ik laat mijn vinger dansen op het apparaat.…

En dan plots kom ik jou hier tegen Op de bodem van mijn bestaan Iemand die mijn woorden koestert Een vriendschap om voor te gaan jij verteld over haar en ik over hem Dat schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst…

Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven Naar de lucht, als pajongs aan een steel.…